Πόσο προσωπική υπόθεση είναι η επιλογή ενός βιβλίου;

Perugini

 

Posted on Σεπτεμβρίου 28, 2016 by pote-pote tin kiriaki

 

Απόγευμα Τετάρτης κι αποφασίζω να πάω μία βόλτα στο βιβλιοπωλείο, να ξεσκάσω λίγο μετά την δουλειά.  Όπως για τους περισσότερους βιβλιόφιλους, έτσι και για μένα, η επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο είναι κάτι σαν τελετουργικό.

Απόγευμα Τετάρτης κι αποφασίζω να πάω μία βόλτα στο βιβλιοπωλείο, να ξεσκάσω λίγο μετά την δουλειά.  Όπως για τους περισσότερους βιβλιόφιλους, έτσι και για μένα, η επίσκεψη στο βιβλιοπωλείο είναι κάτι σαν τελετουργικό.

Θα μπεις μέσα να χαζέψεις με την ησυχία σου τις νέες κυκλοφορίες, θα διαβάσεις 2-3 αποσπάσματα, μετά θα κάνεις μια βόλτα από τις αγαπημένες σου κατηγορίες κι αφού μαζέψεις όλα τα υποψήφια, προς αγορά, βιβλία θα κάτσεις με την ησυχία σου να αποφασίσεις τι τελικά θα αγοράσεις.

Σήμερα λοιπόν με το που μπήκα μέσα κι έπιασα το πρώτο βιβλίο, με πλησιάζει η ευγενέστατη,κατά τα άλλα, υπάλληλος κι αρχίζει έναν βομβαρδισμό  ερωτήσεων. «Τί βιβλίο σκέφτεσαι να πάρεις;» «Έχεις διαβάσει το τάδε βιβλίο;» «Μήπως ξέρεις εκείνον τον τίτλο;» «Καλό αυτό που κρατάς, αλλά όχι τίποτα σπουδαίο.Έλα εδώ να σου δείξω ένα υπέροχο που διάβασα πρόσφατα.»

Το ξέρω ότι η κοπέλα έκανε απλά την δουλειά της ή ίσως βαριόταν κι ήθελε να μιλήσει με κάποιον, αλλά εκνευρίστηκα τόοσοοο πολύ! Προσπάθησα να την ευχαριστήσω και να συνεχίσω αλλά δεν κατάφερα και πολλά, οπότε κάθισα τελικά κι άκουσα όλες τις απόψεις της.

Κι όση ώρα μιλούσε αναρωτιόμουν: Είναι τελικά η επιλογή ενός βιβλίου προσωπική υπόθεση ή όχι; Για μένα είναι. Από την άλλη, ένας διάλογος με κάποιον μπορεί να σου ανοίξει πόρτες για αναγνώσεις που δεν είχες σκεφτεί μέχρι τώρα. Άλλωστε και τα book reviews που διαβάζουμε ή γράφουμε στα blogs μας είναι εμμέσως μία παρότρυνση προς κάποιο βιβλίο ή συγγραφέα.

Το θέμα είναι ότι το βιβλίο που κράταγα στα χέρια μου το άφησα γιατί, κακά τα ψέματα, επηρεάστηκα απ’ την αρνητική της γνώμη.Ίσως αυτό με πείραξε και μ’ έκανε να σκεφτώ λίγο γύρω από το θέμα. Ήθελα να το διαλέξω και να κρίνω μόνη μου,χωρίς περισπασμούς.

Από αντίδραση, βέβαια, δεν πήρα ούτε αυτό που μου πρότεινε (αν και είχε ένα ενδιαφέρον). Προτίμησα να συνεχίσω λίγο την αναζήτηση μόνη μου και να διαλέξω κάτι που θα μου κάνει κλικ. Δεν άργησα και πολύ να το βρω.Το πήρα κι έφυγα βολίδα για ταμείο πριν με πετύχει πάλι!

 

Jean Baptiste Camille Corot, Το δάσος του Φοντενεμπλό, 1834