Εκκρεμότητα

 

 

 

 

Posted on Μαΐου 2, 2016 by pote-pote tin kiriaki

 

Ανέκαθεν μου άρεσε η λέξη «εκκρεμότητα». Αυτά τα κοντινά «ταφ» ηχούν σχεδόν μουσικά στο τελείωμά της, και ταυτόχρονα η έννοια στο σύνολό της κουβαλάει μεγάλο βάρος, συνυφασμένο με όλα τα πρέπει που ακολουθούμε γκρινιάζοντας κι αγκομαχώντας. Φυσικά όλες αυτές οι φιλοσοφίες της πεντάρας χαθήκαν την στιγμή που έγινα εγώ μια εκκρεμότητα.

Σε φαντάζομαι να βγάζεις νευρικά το πακέτο από την τσέπη σου και να ανάβεις τσιγάρο.Ξεφυσάς τον καπνό, ξεφυσώντας δικαιολογίες. Νομίζεις πως ξορκίζεις το κακό,πως ίσως σε βαρεθεί και σε ξορκίσει κι αυτό.

Νομίζω,όμως, πως ξεγελιέσαι.

Οι εκκρεμότητές σου είναι πολλές. Κάποια ραντεβού που μόνο η ανάγνωσή τους στην ατζέντα, σου πλακώνει το στήθος σαν βαρύ, ακατέργαστο μάρμαρο. Άλλες, πάλι, δεν τολμάς ούτε να τις γράψεις.

Δεν το κάνεις γιατί ξέρεις ότι ποτέ δεν θα τις αντιμετωπίσεις, ποτέ δεν θα βάλεις αυτό το κόκκινο, μπολνταρισμένο τικ, που τόσο σου αρέσει να σχεδιάζεις, όταν ξεμπερδεύεις με κάτι.

Πολλές φορές φαντάζομαι το όνομά μου γραμμένο στην ατζέντα σου, κάπου μεταξύ μεσημεριανού και βραδινού, με ένα κατακόκκινο τικ δίπλα του. Από την μία χαίρομαι γιατί θα είναι η μέρα που σε είδα ή σε άκουσα. Από την άλλη σε σιχαίνομαι,γιατί σημαίνει ότι είμαι κι εγώ μια εκκρεμότητα, ένας απλήρωτος λογαριασμός, μια βρύση που στάζει πίκρα και γκρίνια.

Είναι όμως και μέρες που το τηλέφωνο δεν χτυπάει ούτε για καλημέρα,ούτε για κάποιο ποτό,ούτε για μια πρόχειρη βραδιά. Τότε θέλω να τρυπώσω στο γραφείο σου ή στο σπίτι σου, να αρπάξω την ατζέντα σου και να ξεκινήσω να γράφω το όνομά μου σε όλη την εβδομάδα, σε όλο τον μήνα, μέχρι να αξιωθείς να με αναζητήσεις.

Είναι αντιφατικό,το ξέρω, αλλά δεν με νοιάζει.Προτιμώ να παραμείνω εκκρεμότητα, παρά ανάμνηση. Θα με πεις τρελή, υπερβολική, περιττά δραματική. Κι όσο θα με προσβάλεις, θα γράφεις βιαστικά το όνομά μου στο πρόγραμμα της επόμενης εβδομάδας.

 

Anne Grandin