Θεσμική αποσάθρωση του Λυκείου

John Hoyland (British, 1934-2011). Shimmy, 1977

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Νομίζω ότι δεν πρόκειται να ζήσουμε ξανά τόσο εύκολα «σκηνές του παραλόγου» στην εκπαίδευση, να δούμε τέτοια θεσμική απαξίωση του δημόσιου σχολείου από την πιο προωθημένη νεοφιλελεύθερη κυβερνητική πολιτική που γνώρισε η χώρα μας αναμεμιγμένη με πρωτοφανή έξαρση δημαγωγίας και λαϊκισμού – με τον τίτλο της «μεταρρύθμισης» – και με κακότεχνο «αριστερό ντύσιμο».

Πανηγυρικές κυβερνητικές αυταπάτες

Bar Scene   -    Olle Olsson Hagalund

 

 

Του ΚΩΣΤΑ ΛΑΠΑΒΙΤΣΑ

12.5.2016

 

 

Πανηγυρίζει η κυβέρνηση για την ανακοίνωση του Γιούρογκρουπ και οι πανηγυρισμοί της έχουν κάτι κωμικό. Πρόκειται όντως για σημαντική εξέλιξη, αλλά όχι για τους λόγους που προβάλλει η κυβερνητική προπαγάνδα. Οι Ευρωπαίοι δανειστές επιβεβαίωσαν την κυριαρχία τους πάνω στη χώρα και την κράτησαν σε αυστηρή πορεία λιτότητας. Αποδέχθηκαν τον περιβόητο «κόφτη» προσφέροντας στην κυβέρνηση το φύλλο συκής που αποζητούσε, ενώ προσπάθησαν παράλληλα να ικανοποιήσουν το ΔΝΤ στο θέμα του χρέους. Όταν πάρει θέση το ΔΝΤ, θα ξέρουμε αν έχει πετύχει ο συμβιβασμός.

Μπορούμε να αλλάξουμε την κοινωνία;

The Storming of the Bastille in July 1789 is widely regarded as the most iconic event of the Revolution.

Του Νίκου Τσούλια

 

      Η αλλαγή ή μη της κοινωνίας είναι ένα από τα πιο βασικά στοιχεία της ιδεολογικής και της πολιτικής αντιπαράθεσης μεταξύ των προοδευτικών και των συντηρητικών κομματικών δυνάμεων. Αποτελεί την τομή, την κύρια διαχωριστική γραμμή στο πεδίο των πολιτικών ιδεών και κοσμοθεωρήσεων και διαμορφώνει εν πολλοίς και την αντίστοιχη πολιτική δράση.

Ποια επόμενη μέρα;

Léon De Smet (Belgian, 1881-1966), Meule de foin au coucher du soleil [Haystack at Sunset], 1904

 

 

Του ΠΕΤΡΟΥ ΔΗΜΗΤΡΟΠΟΥΛΟΥ

Μαΐου 23, 2016

http://www.presspublica.gr

 

Ένα μεγάλο μέρος των ενεργειών μας, των πράξεών μας, των στόχων μας αφορούν την επόμενη μέρα. Από τα πιο απλά -να μαγειρέψω για την επόμενη μέρα- μέχρι τα πιο σύνθετα -να σχεδιάσω για την επόμενη μέρα-.

Σφραγίδα μοναξιάς

Γιώργος Ιωάννου

 

Έσφιξα τα μάτια να μη βλέπω πια
– να μη με βλέπουν, αυτοί που τριγυρνούνε
με μια σφραγίδα μοναξιάς στο μέτωπο.
Μα ζωγραφίστηκες εσύ στα βλέφαρά μου
με το χαμόγελο της τελευταίας συγκατάβασης.
Κακά τα ψέματα, δεν επαρκεί η μνήμη.

Από τη συλλογή Τα Χίλια Δέντρα (1963)

http://www.translatum.gr/forum/index.php?topic=1560.30

The silent halls of a forgotten era: Inside the magnificent empty spaces of Europe’s grandiose palaces

 

 

By BETH STEBNER, 4 October 2012

 

 

They were once filled with courtiers, kings, and other members of the aristocracy. But stunning images capture the silent galleries, corridors, and libraries of Europe in a whole new light.

Το μπουζούκι είναι ιερό, γιατί είναι βαθιά ανθρώπινο!

 

Μάρκος Βαμβακάρης, ο πατριάρχης του ρεμπέτικου

Του Νίκου Τσούλια

 

      Το “πάμε στα μπουζούκια” ήταν η εμβληματική φράση για τη λαϊκή διασκέδαση των νεοελλήνων για πολλά χρόνια. Αποτελούσε όμως και ένα στάδιο μεταβατικό στην πορεία του τραγουδιού και του πολιτισμού μας. Είναι η εποχή όπου το βιοτικό επίπεδο βελτιώνεται αλματωδώς και εμφανίζονται και τα πρώτα δείγματα νεοπλουτισμού παρακμιακού περιεχομένου και λαϊκίστικης επίδειξης στις φωταγωγημένες πίστες.

Τόνι Μόρισον: «Η λογοτεχνία είναι το ουράνιο τόξο»

 

 

Μπέκος Γρηγόρης,

ΤΟ ΒΗΜΑ, 7.2.2016

Συνέντευξη με την αμερικανίδα συγγραφέα (Νομπέλ 1993) για το έργο της, το καταπιεστικό «λευκό βλέμμα» και την αμερικανική πραγματικότητα.

Τι γίνεται με τα νοσοκομεία;

Δημοτικό Νοσοκομείο Αθήνας, ΕΛΠΙΣ – από τα καλύτερα νοσοκομεία μας!  

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αυτονόητα τίθεται η ένσταση ως προς το ερώτημα του άρθρου. Πώς μπορεί να διατυπώνεται απορία για τη λειτουργία των νοσοκομείων σε εποχές διαδοχικών μνημονίων και πολύπλευρης κρίσης της χώρας μας, όταν όλη η οικονομία μας βρίσκεται σε διαρκώς επιδεινούμενη απονεύρωση και η κοινωνία ταλαιπωρημένη από τη σκληρότητα των δανειστών, από την ανικανότητα και τη δημαγωγία των πολιτικών κομμάτων δεν έχει ακόμα βρει τρόπους και δρόμους διεξόδου από τη «μαυρίλα» της σημερινής ιστορικότητας;

Δημοκρατία

Emil Nolde:  Abendliches Herbstmeer (1951)

 

 

του Κορνήλιου Καστοριάδη

 

Τα αδιέξοδα της αντιπροσώπευσης και η ανάγκη επανόδου στην Άμεση Δημοκρατία

 

Δημοκρατία σήμερα δεν υπάρχει πουθενά. Υπάρχουν το πολύ φιλελεύθερες ολιγαρχίες σε ορισμένες χώρες σχετικά προνομιούχες. Πρέπει να είμαστε τώρα πάνω από πέντε δισεκατομμύρια άνθρωποι πάνω στη γη. Είναι ζήτημα αν υπάρχουν 500 ή 600 το πολύ 700 εκατομμύρια ανθρώπων, που ζουν σε χώρες, όπου η πείνα δεν είναι καθημερινό πρόβλημα, όπου η καταδίωξη, η φυλάκιση, η ανελευθερία δεν είναι η καθημερινή πραγματικότητα.

Μπορεί να αμφισβητηθεί η παντοδυναμία του κεφαλαίου;

Fyodor Alekseyev, The North Side of Red Square (1802)

Του Νίκου Τσούλια

      Αποτελεί μάλλον κοινή διαπίστωση ότι ο καπιταλισμός ναι μεν περνάει δομική κρίση, αλλά είναι αυτός που κυριαρχεί στο διεθνές πολιτικό σύστημα με έναν απόλυτο τρόπο και δεν φαίνεται στον ορίζοντα της ιστορίας κάποια δύναμη που θα τον ανατρέψει. Ωστόσο, η κοινωνική αμφισβήτησή του γίνεται όλο και πιο έντονη και μάλιστα εντός της «εστίας του» στο εσωτερικό των ισχυρών καπιταλιστικών χωρών. Ποια μπορεί να είναι η εξέλιξη αυτής της άνισης διαμάχης; Πώς μπορεί τελικά η αμφισβήτηση του κεφαλαίου να γίνει πιο αποτελεσματική και να προκριθεί μια άλλη μη καπιταλιστική οργάνωση των σύγχρονων κοινωνιών;

Κατασκευάζοντας ένα φανταστικό μουσείο

του Κώστα Κυριάκη

Πέμπτη, 16 Ιανουαρίου 2014

Εισαγωγή

Στην εργασία αυτή παρουσιάζω συνοπτικά τις βασικές λειτουργίες, οι οποίες αποτελούν τον άξονα προβληματικής μουσειολογικών και μουσειογραφικών παραμέτρων και προδιαγραφών σχετικά με το ρόλο, το σκοπό και το στόχο μιας (υποθετικής) κατασκευής ενός «Αρχαιολογικού Μουσείου Αρχαίων Ελληνικών Μουσικών Οργάνων» στους Δελφούς,  τόπος λατρείας του Απόλλωνα, ο οποίος σχετίζεται άμεσα με τη λειτουργία της μουσικής.  Μέσα σε αυτό το πλαίσιο η εργασία αναπτύσσεται προς τρεις κατευθύνσεις: τη διαχείριση των συλλογών του μουσείου, την εκθεσιακή πρακτική και την επικοινωνία με το κοινό, επισημαίνοντας τα σημεία εκείνα που θα καθιστούσαν το όλο οργανωτικό εγχείρημα λειτουργικό και αποδοτικό, αφού τελικό αίτιο της έκθεσης των συλλογών ενός μουσείου είναι η γνώση σε συνάρτηση με την ψυχαγωγία του επισκέπτη.