Περί της ακμής και της …παρακμής των ιδιαίτερων φροντιστηρίων

Dennis Perrin

Του Νίκου Τσούλια

 

      Ξεκίνησε ως ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα. Εξελίχτηκε σαν μια ξεχωριστή εκπαιδευτική φροντίδα των γονέων προς τα παιδιά τους. Γενικεύτηκε σαν έκφραση οικογενειακής αγάπης για τη μόρφωση της νέας γενιάς. Ερμηνεύτηκε σαν ένα εκπαιδευτικό πρόβλημα που απορρέει από τις αδυναμίες του θεσμικού εκπαιδευτικού μας συστήματος. Τώρα έχει πλέον μετασχηματιστεί˙ έχει γίνει κοινωνικό φαινόμενο και μάλλον κοινωνικό πρόβλημα. Πρόκειται για μια συλλογική ψύχωση της ελληνικής κοινωνίας που συνδέεται φαινομενικά με τη διαμόρφωση της εκπαιδευτικής αποσκευής των νέων αλλά κατ’ ουσίαν με τη μεταβίβαση πρωτίστως άμετρων ονείρων και προσδοκιών των γονέων προς τα παιδιά τους.

H Διδακτορική Εκπαίδευση στην Οικονομία της Γνώσης

New York Heights by Wilfred Lang

 

Της Αδαμαντίας Στάμου*

ΤΟ ΒΗΜΑ, 11.11.2015

 

Παγκοσμίως διεξάγεται μια συνεχιζόμενη συζήτηση μεταξύ ακαδημαϊκού και επιχειρηματικού τομέα, με θέμα την διεθνή Οικονομία της Γνώσης, η οποία πρόκειται να καθιερωθεί στο άμεσο μέλλον (Sundać, 2011). Κάτω από αυτό το πρίσμα, τα πανεπιστήμια και τα ερευνητικά κέντρα προσαρμόζουν τους ρόλους και τους στόχους τους, ώστε να εγκλιματιστούν στο ανερχόμενο οικονομικό περιβάλλον (Deiaco, 2012). Ο στρατηγικός ρόλος των πανεπιστημίων στην παραγωγή και διάχυση της καινοτομίας και της βιώσιμης οικονομικής ανάπτυξης αποτελεί κεντρικό θέμα στις πολιτικές που εφαρμόζουν ήδη πολλά κράτη (Hughes and Kitson, 2012).