Αντιεκπαιδευτικό το Εξεταστικό σύστημα του ΣΥ.ΡΙΖ.Α.

Vladislav Nagornov

Του Νίκου Τσούλια

 

      Αναφέραμε σε προηγούμενο άρθρο μας (Νέο εξεταστικό σύστημα 2015-2016: Σύστημα αποδόμησης του λυκείου) τα βασικά σημεία κριτικής του εξεταστικού συστήματος για την εισαγωγή των μαθητών / μαθητριών στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υπάρχουν όμως και άλλα στοιχεία που ναι μεν αξιολογικά μπορεί να υπολείπονται σε σχέση με ό,τι ονομάσαμε «βασικά στοιχεία» αλλά είναι αυτά που κυρίως κρίνουν και δοκιμάζουν τη βιωσιμότητα ενός εξεταστικού συστήματος.

      Εδώ συνάπτεται και η γνωστή αναφορά των εκπαιδευτικών της σχολικής πράξης και της καθημερινής εκπαιδευτικής πραγματικότητας, στην οποία αναφέρεται συχνά – πυκνά ότι τα μέτρα του Υπουργείου Παιδείας δεν έχουν σχέση με τις ανάγκες και τις προτεραιότητες των σχολείων, ότι «άλλο θεωρία και άλλο πράξη»… Μόνο που στην περίπτωσή μας είναι πολύ εύκολο να προσεγγιστούν αρκετά ζητήματα και θεωρητικά, αρκεί να υπάρχει στοιχειώδης επαφή με το τι συμβαίνει στη σχολική αίθουσα. Ας δούμε επιμέρους σημεία του εξεταστικού συστήματος, τα οποία είναι αντιεκπαιδευτικά, αντιεπιστημονικά και αντιπαιδαγωγικά και υπονομεύουν με θεσμικό τρόπο (!) τις ίσες ευκαιρίες μεταξύ των υποψηφίων και γι’ αυτό το εν λόγω σύστημα θα συναντήσει πολύ γρήγορα την απόρριψη από την εκπαιδευτική κοινότητα, και όχι μόνο.

      α. Στα μαθήματα των Ομάδων Προσανατολισμού, όπου προφανώς πρέπει να γίνεται επιστημονική εξειδίκευση και εμβάθυνση στα γνωστικά αντικείμενα, υπάρχουν δύο κατηγορίες μαθημάτων, τα πανελλαδικά εξεταζόμενα και τα ενδοσχολικά εξεταζόμενα. Τα τελευταία προφανώς παίρνουν ούτως ή άλλως το χαρακτήρα των μαθημάτων γενικής παιδείας. Δηλαδή ο προσανατολισμός (εξειδίκευση) αφορά ένα μέρος κάθε πεδίου και όχι το σύνολό του και επομένως η κατάταξη κάποιων μαθημάτων εδώ είναι χωρίς καμιά ουσία.

      β. Το άνοιγμα του Δεύτερου πεδίου γίνεται άλλοτε με μάθημα Γενικής Παιδείας και άλλοτε με μάθημα της Ομάδας Προσανατολισμού. Αλλά ο βαθμός εξειδίκευσης και εμβάθυνσης αλλά και δυσκολίας προφανώς δεν είναι ο ίδιος μεταξύ των μαθημάτων Γενικής Παιδείας και Προσανατολισμών. Προφανώς εδώ έχουμε μια εκπαιδευτική ασυναρτησία για το ίδιο το περιεχόμενο του Λυκείου αλλά και για τον τρόπο εισαγωγής στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αφού οι «δρόμοι επιλογής» δεν είναι ισοδύναμοι.

      γ. Το άνοιγμα του Δεύτερου πεδίου γίνεται με αντιεπιστημονικό τρόπο. Ας πάρουμε ένα παράδειγμα για να δούμε την εκτρωματική δομή και λειτουργία του συστήματος. Οι υποψήφιοι της «Ομάδας Προσανατολισμού Ανθρωπιστικών Σπουδών» αν θέλουν να επιλέξουν μόνο ως δεύτερο πεδίο το 3^ο επιστημονικό πεδίο (Επιστήμες Υγείας και Ζωής), θα υπολογιστούν οι βαθμοί των στα τρία μαθήματα της δικής τους Ομάδας (Αρχαία Ελληνικά Ομάδας Προσανατολισμού, Ιστορία Ομάδας Προσανατολισμού, Λατινικά Προσανατολισμού και Νεοελληνική Γλώσσα Γενικής Παιδείας) και στη Βιολογία Γενικής Παιδείας. Το βιβλίο Βιολογίας Γενικής Παιδείας όμως δεν έχει σχετικό περιεχόμενο για τις Επιστήμες Υγείας και Ζωής, δεν κάνει καμιά επιστημονική εμβάθυνση (γιατί γράφτηκε και χρησιμοποιείται στο λύκειο ως μάθημα γενικής παιδείας) και δεν έχει καμιά απολύτως σχέση (στο περιεχόμενο και στη δυσκολία) με τη Βιολογία της Ομάδας Προσανατολισμού, στην οποία εξετάζονται οι άλλοι υποψήφιοι. Δηλαδή ένας υποψήφιος μπορεί να εισαχθεί στις Σχολές αυτές χωρίς να έχει εξεταστεί σε κανένα μάθημα από αυτά που η ίδια η πολιτεία (ομού και τα πανεπιστήμια) έχει προσδιορίσει εδώ και πολλές δεκαετίες! Οι υποψήφιοι τελικά δεν εξετάζονται και προφανώς δεν μαθαίνουν τίποτα κυριολεκτικά από τα προαπαιτούμενα μαθήματα για την εν λόγω σχολή (Φυσική, Χημεία, Βιολογία Προσανατολισμού) παρά μόνο τη Νεοελληνική Γλώσσα. Παρόμοια τερατουργήματα υπάρχουν σ’ όλες τις Ομάδες Προσανατολισμού, όταν ανοίγουν 2^ο πεδίο! Είναι δηλαδή μια γενικευμένη αντιεπιστημονική και αντιπαιδαγωγική εικόνα το άνοιγμα του δεύτερου πεδίου, εκτός της περίπτωσης των Παιδαγωγικών (4^ο πεδίο).

      Οι ανορθολογισμοί και οι τερατουργήματα του εξεταστικού συστήματος είναι σε τέτοια έκταση και βαθμό που θα προκαλέσουν εκ των πραγμάτων αποδόμηση του λυκείου και αλλοίωση του συστήματος πρόσβασης. Άραγε ήταν τόσο δύσκολο στη ηγεσία του Υπουργείου Παιδείας του ΣΥ.ΡΙΖ.Α. να διαβάσει με κάποια επιμέλεια το δήθεν λυτρωτικό σύστημά τους για να μην ταλαιπωρηθούν χιλιάδες μαθητών, εκπαιδευτικών και γονέων; Έτσι κι αλλιώς δεν ασχολήθηκαν με κανένα ουσιαστικό ζήτημα της παιδείας, παρά μόνο με την «αριστεία και τα πρότυπα», με τον Φ.Π.Α. 23% στα κάθε λογής φροντιστήρια, με τα Θρησκευτικά (όπου σ’ όλα αυτά είδαμε ένα παίγνιο μηδενικού αθροίσματος) και κυρίως με το 3^ο και πιο εξοντωτικό Μνημόνιο! Αυτή είναι όλη η εκπαιδευτική τους παρακαταθήκη… Φυσικά μπορεί να ισχυριστούν ότι ήταν απασχολημένοι με πιο μείζονα ζητήματα, όπως, για παράδειγμα, με τη «ρωγμή» που …έκαναν στο καπιταλιστικό σύστημα και στην Ευρωπαϊκή Ένωση!

Θα συνεχίσουμε σ’ επόμενο άρθρο.

Väinö Hämäläinen 1897 «Reading Man»