Το παραμύθι των ισοδυνάμων

 

Pablo Picasso (Spanish, 1881-1973), Dompteuse et lion [Lion tamer and lion], 22nd September 1968

Του Νίκου Τσούλια

      Για κάθε αντιλαϊκό μέτρο ο πρωθυπουργός και οι υπουργοί του, που έχουν ψηφίσει το τρίτο και επαχθέστερο Μνημόνιο και που το παρουσιάζουν με τον πιο προκλητικό τρόπο ως «Συμφωνία ανάπτυξης», προτείνεται να αντικατασταθεί από ένα ισοδύναμό του, το οποίο δεν θα είναι άδικο! Η όλη αντίληψη και πρακτική είναι από τις πιο μεγάλες απάτες στο πεδίο της πολιτικής / κομματικής προπαγάνδας. Πρόκειται για συνοδευτικό στοιχείο του λαϊκισμού που χαρακτηρίζει την κυβερνητική πολιτική. Και να γιατί.

Μια ρεαλιστική αποτίμηση της κρίσης στους κόλπους της ευρωπαϊκής «οικογένειας»

 

Νικόλας Γκίμπης

Η ανθρωπότητα έχει τρελαθεί.
Η ανασφάλειά της
έχει χτυπήσει κόκκινο.

Η ανθρωπότητα δεν τρέμει
τίποτε περισσότερο απ’ τον ίδιο
τον εαυτό της.

(Ο Ιμμάνουελ Καντ του Τόμας Μπέρνχαρντ)

Είναι πρόδηλο ότι τα τελευταία έτη υπάρχει ένας σχετικός πληθωρισμός απόψεων γύρω απ’ την Ευρωπαϊκή Ένωση. Το σχετικό ενδιαφέρον μιας όλο και μεγαλύτερης μερίδας των ευρωπαϊκών πληθυσμών ίσως και να αποδεικνύει πως η ΕΕ μπαίνει σε τροχιά περαιτέρω ενοποίησης που δεν αφορά πλέον μόνο ζητήματα καταναλωτικής υφής, αλλά διεισδύει όλο και πιο άμεσα σε στρατηγικούς τομείς χάραξης πολιτικής – κάτι που μέχρι πρότινος θεωρούνταν προνομιακό πεδίο του εκάστοτε έθνους-κράτους.