Και συζήτηση περί δημοκρατίας!

A Light in The Storm – Thomas Kinkade

 

Του Νίκου Τσούλια

 

     Στους χαλεπούς καιρούς που ζούμε εκτός από την κρίση που μας πλήττει πολλαπλά εμφανίζονται και ανορθολογικές δυνάμεις που ευτελίζουν θεσμούς αλλά και την ίδια τη σύγχρονη ιστορία του τόπου μας. Μέσα στον ορυμαγδό της ανέξοδης ηθικολογίας και της ανερμάτιστης μεγαλοστομίας, όπου η σύνεση και η μετριοπάθεια έχουν εκδιωχθεί με τον πιο απόλυτο τρόπο, εκβλαστάνουν κάθε λογής σαπροφυτικά είδη σκοταδισμού και άκρατου λαϊκισμού.

      Κάπως έτσι τίθεται και ζήτημα «δημοκρατίας» στη χώρα μας! Όχι, το ζήτημα της διαρκούς διεύρυνσης και εμβάθυνσης της δημοκρατίας που είναι πάντα συστατικό στοιχείο της ίδιας της δημοκρατίας, αλλά το ζήτημα αν έχουμε πράγματι δημοκρατία! Οι πρώτοι που έσυραν το χορό σ’ αυτό το ανορθολογικό παραλήρημα ήταν οι φασιστικές δυνάμεις της «Χρυσής Αυγής», οι οποίες εκμεταλλευόμενες την οικονομική θηλιά του λαού προχώρησαν σε αντιλήψεις πλήρους αμφισβήτησης της δημοκρατίας μας. Αλλά ο σκοταδισμός ήλθε και από άλλες μεριές. Και δεν είναι μόνο οι ποικίλες αριστερίστικες πολιτικές εκφράσεις που μέσα από τον αντισυστημικό / επαναστατημένο λόγο θεωρούν ότι προχωρούν σε «ημέρες επανάστασης» και αυτοαναφέρονται στο μικρόκοσμό τους σαν να είναι ο κόσμος όλος. Είναι και η υπερχειλίζουσα λαϊκίστικη νοοτροπία του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος ευρισκόμενος προ των «πυλών της εξουσίας» εξαπολύει μύδρους πρόωρης αλαζονείας ακόμα και γι’ αυτούς που εκλεγμένοι μέσα από κοινοβουλευτικές διαδικασίες εφαρμόζουν την πολιτική καταπώς κρίνουν αυτοί.

      Πρόκειται για μια από τις διαρκείς μεταλλάξεις του κόμματος αυτού, που είναι μέσα σε κάθε πλειοδοσία και δημαγωγία, που ξεκίνησε την άνοδό του με αντισυστημική ιδεολογική πλατφόρμα και με στρατηγική την κοινωνική ανατροπή (…) και τώρα αφού στελέχη του «επισκέφθηκαν» το Σίτι του Λονδίνου για να πάρουν την έγκριση των «αγορών», αρχίζει να εμφανίζεται με μνημονιακή πολιτική και είναι απολύτως βέβαιο ότι θα ασκήσει – αν κυβερνήσει – νεοφιλελεύθερη και σαφώς και απολύτως μνημονιακή πολιτική. Ήδη προαναγγέλλεται η πλήρης πολιτική αναστροφή δημιουργίας ψυχολογικών και συναισθηματικών προγεφυρωμάτων για την εικόνα της επόμενης ημέρας. Ηγετικό στέλεχός του αποφαίνεται με τον πιο βαθυστόχαστο τρόπο, ότι «εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν καταφέρει να εξασφαλίσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία, είναι ενδεχόμενο να συνεχίσει τη μνημονιακή πολιτική». Προφανώς η όλη εξέλιξη της πιο δημαγωγικής πολιτικής πρότασης που γνώρισε η χώρα μας θα έχει αν μη τι άλλο ενδιαφέρον και πολλές ανακατατάξεις αλλά και την απόλυτη καταβύθιση της ιδεολογίας της παραδοσιακής αριστεράς!

       Ήταν ακραία αντιδημοκρατική πρόκληση η ανακοίνωση της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ επ’ ευκαιρία της «17^ης Νοέμβρη 1973», η οποία διαλάλησε στην κεντρική αφίσα της το βαρύγδουπο σύνθημα: «Χούντα δε γνωρίσαμε ούτε δημοκρατία»! Από ότι φαίνεται θα δούμε πολλά, γιατί ακόμα δεν είμαστε ούτε καν στην αρχή…

      Ωστόσο, θεωρώ ότι είναι μέγα πολιτικό λάθος αντί να γίνεται δημιουργική κριτική για το περιεχόμενο και για την ποιότητα της δημοκρατίας μας να προχωράμε σε κατεδαφιστική απόρριψή της, η οποία αφενός συνεργεί εν τοις πράγμασι στην ακροδεξιά επιδιωκούμενη αντίθεση στο δημοκρατικό καθεστώς και αφετέρου αποδομεί αυτή καθ’ εαυτή την έννοια της δημοκρατίας στις συνειδήσεις των πολιτών.

      Άραγε είναι δύσκολο να αντλήσουμε παραδείγματα από την ιστορία, ελληνική και ξένη, στα οποία η απορριπτική και κατεδαφιστική κριτική στα δημοκρατικά καθεστώτα συνέργησε ευθέως στην ανατροπή της δημοκρατίας και στην επιβολή φασιστικών και αυταρχικών καθεστώτων; Ξεχνάμε το τελευταίο παράδειγμα της σύγχρονης ιστορίας μας στην προ του 1967 περίοδο, όπου μια τέτοια πολιτική αντίληψη βοήθησε το πραξικόπημα της Απριλιανής χούντας και που τελικά οδήγησε τον τόπο μας στα μαύρα σκοτάδια της δικτατορίας και της προδοσίας της Κύπρου;

      Προφανώς η σημερινή ιστορική συγκυρία δεν είναι παρόμοια. Αλλά αν πράγματι ισχυρίζονται κάποιοι αυθεντικοί δημοκράτες ότι δεν «γνώρισαν καμιά δημοκρατία μετά το 1974», τότε – κατά τη γνώμη τους – δεν είχε κανένα νόημα η διακοπή της δικτατορίας ούτε φυσικά και το ίδιο το ιστορικό γεγονός της εξέγερσης του Πολυτεχνείου έπαιξε κανέναν ουσιαστικό ρόλο σε μια προοδευτική εξέλιξη του πολιτικού μας συστήματος.

      Όταν βλέπουμε πρωτόγονη σκέψη, επιχειρήματα που υπονομεύουν την κριτική σκέψη και την ορθοκρισία και ιδεολογήματα προοδευτικής καθαρότητας στελεχών που αυτοπροσδιορίζονται ως οι μοναδικοί φορείς της έννοιας της δημοκρατίας, όταν ο μεσσιανισμός έρχεται να αντικαταστήσει τις ποικίλες κοινωνικές διεργασίες, την αντιπαράθεση ιδεών και τον πολιτικό πλουραλισμό, τότε προαναγγέλλεται η αποτυχία της πολιτικής πρότασης. Γιατί πρόκειται για μια εκδοχή που αποκλείει το διάλογο αλλά και την ουσιαστική «παρουσία» των άλλων, που ισχυρίζεται ότι κατέχει τη μοναδική αλήθεια, που εμπεριέχει στον πιο βαθύ πυρήνα της την εκδίωξη κάθε αμφισβήτησης. Αλλά τότε ποιο μπορεί να είναι το περιεχόμενο της δημοκρατίας;

 

Almost Heaven – Thomas Kinkade