Ο χορός των φτερών

Πάνος Θασίτης,

[Από την ενότητα Πράγματα (2)]

Πιο πάνω απ’ το φεγγάρι
πέταλα ενός άνθους
που μαδά βαθιά στον ουρανό
–κανένας δεν το βλέπει–
λείψανα από τις φτερούγες ίσως
του νεκρού Αρχαγγέλου
–κανένας δεν το ξέρει–
αγέρας μάς φέρνει
αγέρας μάς παίρνει
είδωλα της μιας στιγμής.
*
Ακούστε το θρήνο απ’ την κοιλάδα
τ’ αγαπημένα ονόματα στα δόντια της τίγρης
τους κρίκους τής ζωντανής αλυσίδας
που η αόρατη βαριά συντρίβει.
Τίποτα δεν μας εγγίζει εμάς,
μες στο γοργό δίχτυ των ίσκιων μας
τίποτε δεν απομένει.
Όταν το φως στ’ αλύγιστα κοντάρια του
σηκώνει τον ήλιο
τα εύθυμα της μέρας πνεύματα
σκορπούν στον ουρανό
γοργά απλωμένη θάλασσα κ’ εμείς τ’ ακολουθούμε
στήλες γινόμαστε λευκές, άνθη
στις φτέρνες τού αέρα
Άνεμος πάλι μας σκορπά.

Από τη συλλογή Πράγματα 2 – Αριθμοί (1962)

http://www.translatum.gr/forum/index.php/topic,6826.msg157308.html#msg157308