Διαβάζοντας το παλιό Αναγνωστικό…

Charles James Lewis, Reading by the window

 

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

      Δεν ξέρεις πού ακριβώς βρίσκεσαι. Ένα κομμάτι σου έχει μεταναστεύσει. Το παρελθόν επιστρέφει με άλλη πρόσληψη εικόνων, μετασχηματισμένες παραστάσεις επικάθονται στις πάλαι ποτέ αυθεντικές παραστάσεις και δεν κατανοείς τι γίνεται. Το παρελθόν υπήρξε, αλλά δεν υπάρχει. Και αυτή η σύμμειξη του βιβλίου – αντικειμένου με της μνήμης τα παιχνίδια από πού προέρχεται, από το παρελθόν ή από το παρόν ή και τα δύο συνεργούν με κάποια άγνωστη σε εμάς σχέση;

"Το πορτρέτο του νεογέννητου Σύμπαντος συνδέει τη Γενική Σχετικότητα με την Κβαντομηχανική"

Άρθρο του Διονύση Π. Σιμόπουλου, Διευθυντή του Ευγενιδείου Πλανηταρίου, ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 21.3.2014.

Στη Γενική Θεωρία της Σχετικότητας το 1915 ο Αϊνστάιν περιέγραψε τη βαρύτητα ως τη παραμόρφωση που προκαλεί η παρουσία της ύλης στην δομή του τετραδιάστατου χωροχρόνου. Οποιοδήποτε μικρό ή μεγάλο κομμάτι ύλης, είτε άτομο είναι αυτό, είτε πλανήτης, είτε άστρο, είτε γαλαξίας, μπορεί και παραμορφώνει την δομή του χωρόχρονου. Καθώς τα διάφορα αντικείμενα κινούνται μέσα στο Σύμπαν είναι σαν να κυλάνε μέσα, έξω, και γύρω απ’ αυτές τις χωροχρονικές παραμορφώσεις, και η κίνηση τους επηρεάζεται από τις παραμορφώσεις αυτές που δεν μπορούμε να δούμε. Αντίθετα, εκείνο το οποίο βλέπουμε είναι το αποτέλεσμα που έχει στα διάφορα αυτά αντικείμενα η επίδραση της φαινομενικά μυστηριώδους δύναμης που ονομάζουμε βαρύτητα, με άλλα λόγια «η ύλη λέει στο χωροχρόνο πώς θα καμπυλωθεί και ο βαθμός καμπύλωσης του χωρόχρονου υπαγορεύει στην ύλη πώς θα κινηθεί».