Το σχολείο ενώνει τους νέους απ’ όλο τον κόσμο

 

Του Νίκου Τσούλια

      Οι περισσότερες κοινωνικές δομές και λειτουργίες επιμερίζουν και διαφοροποιούν τους ανθρώπους. Ο καταμερισμός της εργασίας και η επαγγελματική δραστηριότητα τέμνουν σε σημαντικό βαθμό την κοινότητα των ανθρώπων. Σπάνια συναναστρεφόμαστε ή και συναντάμε τις τόσες και τόσες κατηγοριοποιήσεις των πολιτών καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής μας. Στην ουσία επιθυμούμε μια σταθερότητα και μια ελεγχόμενου τύπου συναναστροφή αποφεύγοντας τα «πολλά πολλά» και δημιουργώντας έναν περίπου κλειστό κύκλο γνωστών ή φιλικών προσώπων. Απόρροια αυτής τη συμπεριφοράς είναι η ανάπτυξη συναισθημάτων δισταγμού και φοβίας, προκατάληψης και καχυποψίας έναντι κάθε διαφορετικού κύκλου από τον κλειστό οικείο κύκλο μας.

Η προσφορά του Νίκου Πλουμπίδη

 

 

Λυμπεράτος Μ., Η ΑΥΓΗ, 15.08.2014

 

Στις 14 Αυγούστου συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την εκτέλεση του Νίκου Πλουμπίδη σε μια ρεματιά στο δάσος Δαφνίου. Ήταν ένα στέλεχος του κομμουνιστικού κινήματος της χώρας που στιγμάτισε την ελληνική Αριστερά του 20^ού αιώνα. Όταν, όμως, κανείς επιχειρήσει να αποτιμήσει ιστορικά, και να τη συνδέσει με την τρέχουσα πολιτική συγκυρία, τη συμβολή αυτή, συνήθως διολισθαίνει στο σφάλμα να αναδείξει μόνο τις ψυχολογικές παραμέτρους που προσδιόρισαν, σε μεγάλο βαθμό δικαιολογημένα αλλά και ενίοτε λανθασμένα, την πρόσληψη της προσφοράς αυτής στη συλλογική μας μνήμη.