Επιστολή στο νέο Υπουργό Παιδείας

Viviano Codazzi, Arch of Constantine, Rome

 

Του Νίκου Τσούλια

Κύριε Υπουργέ

      Θα ξεκινήσω κάπως ανορθολογικά. Ας δούμε ποιοι μπορεί να είναι οι παράγοντες που οδηγούν σε βέβαιη αποτυχία τη θητεία ενός πολιτικού όταν είναι επικεφαλής του Υπουργείου Παιδείας. Πρώτον, η απουσία ουσιαστικού σχεδίου για τις ανάγκες και τις προτεραιότητες της θεσμικής εκπαίδευσης. Δεύτερον, η έλλειψη οικονομικών πόρων τόσο για τη στοιχειώδη λειτουργία σχολείων και πανεπιστημίων όσο και για τις καινοτομίες και για τις γενικότερες μεταρρυθμίσεις που απαιτεί η ζώσα και σύνθετη εκπαιδευτική πραγματικότητα. Τρίτον, η ανάπτυξη «επιθετικής» αντίληψης και πρακτικής απέναντι στους εκπαιδευτικούς. Θεωρώ δε ότι αν συνυπάρχουν και οι τρεις παράγοντες, τότε ο δρόμος προς την αποτυχία είναι «εξασφαλισμένος».

ΟΛΜΕ: Με αφορμή την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων του διεθνούς διαγωνισμού PISA 2012

 

 

The State Procession of Haile Selassie to the Guil…, Joseph Acheson, 1918-1994

 

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ, 18.12.2013

 

Εδώ και ενάμιση μήνα η ελληνική εκπαίδευση περιστρέφεται γύρω από την έννοια της αξιολόγησης των σχολείων και των εκπαιδευτικών. Σεμινάρια επιμόρφωσης οργανώνονται από το Υπουργείο Παιδείας, προκειμένου να καθοριστούν τα κριτήρια διασφάλισης της ποιότητας του εκπαιδευτικού έργου και οι «αντικειμενικοί δείκτες» κοινωνικής ανταποδοτικότητας των εκπαιδευτικών. Ο στόχος είναι ένα  «σύγχρονο αποτελεσματικό και ποιοτικό σχολείο». Σε αυτό το θεωρητικό πλαίσιο, «ο εκπαιδευτικός, ο γονιός και η αυτόνομη σχολική μονάδα φέρουν την κύρια ευθύνη για όλα τα εκπαιδευτικά δεινά». Για το λόγο αυτό, ο εκπαιδευτικός «θα πρέπει να αξιολογηθεί, να αποτιμηθεί ποσοτικά το έργο του και ενδεχόμενα, αν πιστοποιηθεί η ανεπάρκειά του, να απολυθεί». Η σχολική μονάδα θα πρέπει να λειτουργήσει αυτόνομα, ανταγωνιστικά,  να προσαρμόσει τη μάθηση στις ανάγκες των επιχειρήσεων, ενώ ο γονιός θα πρέπει να βάλει βαθιά το χέρι στην τσέπη.