Απολογία προς τους ποιητές

Jean Auguste Dominique Ingres, Apotheosis of Homer, 1827

 

Του Νίκου Τσούλια

 

 

Οι ποιητές
Που μούλιασαν στα κλάματα και στ’ αναφυλλητά
Λακήσαν απ’ το δρόμο
Τινάζοντας ακατάδεκτα τα τσουλούφια τους.
«Πώς με δυο τέτοιες λέξεις
να τραγουδήσεις
Την δεσποινίδα
και τον έρωτα
Και το τριανταφυλλάκι με τις δροσοσταλίδες;»
Και πίσω από τους ποιητές
Τρέχουν τα πλήθη του δρόμου
Φοιτητές / πόρνες / εργολάβοι…

Μαγιακόβσκι

 

 

      Να απολογηθούμε πρέπει στους ποιητές μας. Ή, μάλλον, να απολογούμαστε μέχρι να αλλάξουμε τον κόσμο και την κοινωνία, μέχρι να συνειδητοποιήσουμε ότι δεν υπάρχουμε απλώς και μόνο, αλλά ότι βιώνουμε τη ζωή μας, ότι ζούμε τα όνειρά μας, μέχρι να αισθανθούμε ότι ο εαυτός μας αντιλαμβάνεται και γεύεται ακέραια την ομορφιά της ζωής και αγγίζει το νόημά της.

Διεθνείς πρωτοτυπίες στην Ακρόπολη

Τάσιος Θ., ΤΟ ΒΗΜΑ, 22.12.2013

 

1. Το σημερινό κείμενο δεν εμπνέεται μόνον από μια σκοπιμότητα (υπέρ του οράματος της Ανάκαμψης, πρβλ. και Επιφυλλίδα 11.04.2010), αλλά από την επικαιρότητα: Πρόσφατη είναι η διεθνής σύναξη Ειδικών, προσκαλεσμένων απ’ τους Ελληνες αρμοδίους, προκειμένου να ενημερωθούν για τα τελευταία σωστικά και αναστηλωτικά έργα στην Ακρόπολη και να εκφράσουν τη γνώμη-τους για ορισμένες σημαντικές περαιτέρω επεμβάσεις. Πριν από ενάμιση μήνα περίπου («Ο βράχος της Κεκροπίας»), ξαναμιλήσαμε εδώ για τα έργα συντήρησης των Μνημείων της Ακρόπολης, και υπογραμμίσαμε ένα απ’ τα χαρακτηριστικά τους, που είναι ακριβώς αυτή η διεθνικότητα της ενημέρωσης και της γνωμοδότησης.