100 Greatest Paintings of All Time (pics)

 

 

Bosch: The Garden of Delights (1504) – Prado, Madrid

Μοναξιά

Ζωή Καρέλλη

Ποῦ θά πᾶμε, ψυχή, μ’ ὅλη τούτη
τήν ἐξορία πού μέσα μας φέρνουμε;
Μαζί μας κανένας κι ἡ μοναξιά
ἔγινε τόσο παράξενη, πού εἶναι ἴδια
μέ τή συντροφιά τῶν πολλῶν ἀνθρώπων.

Μιλᾶς καί σωπαίνεις καί τά πράγματα
μένουν ἀδιάλλαχτα, σά νά μήν ὑπάρχει
θέληση καμιά, νά τά κυβερνήσει.

Ἀστειότερες, οἱ θλιβερές προσπάθειες,
γιατί τόση ἀπαισιοδοξία;… Σάν τό τίποτα
νά μεγάλωσε, νά φούσκωσε ἀλλόκοτα,
δείχνει ἕνα πρόσωπο παράφορο δίχως μορφή,
ἕτοιμο νά σκάσει, νά βγάλει ἀπ’ τό νοῦ,
ὅλα τά πλήθη πού τό κρατοῦν
καί τώρα διασπώνται, σάν τό τίποτα
νά γίνετ’ ἕνα μυρμήγκιασμα.

Ἄ, τί ἀθλιότητα περιέχουν
τά μάτια τῆς μοναξιᾶς!
Φύγετε τόσο μακρυά,
πού ποτέ νά μή συναντήσετε πιά
τήν μονάχην εἰκόνα σας,
καθώς φαίνεται, σήμερα, ὁλόκληρη.

«Της μοναξιάς και της έπαρσης», 1951.