Γλώσσα: το κύριο πεδίο του εξανθρωπισμού μας

Picasso: Mother, 1921

 

Του Νίκου Τσούλια

      Όταν αντιλαμβανόμαστε τα πρώτα σημάδια της, νιώθουμε ότι ξαναγεννιέται ο άνθρωπος. Όταν το πρώτο σμήνος των λέξεων καταφτάνει πάντα με τον πιο απρόσμενο τρόπο και μας ξαφνιάζει, αισθανόμαστε ότι κάτι πρωτόγνωρο δημιουργείται ανεξάρτητα από το ότι ξέρουμε πολύ καλά τι είναι αυτό που εμφανίζεται. Όταν μάλιστα καταφτάνουν οι πρώτες παραφθαρμένες λέξεις και τα πρώτα λανθασμένα νοήματά τους, ξέρουμε ότι θα γίνουν το φυλαχτό της ψυχής μας που μια ζωή θα το έχουμε μέσα μας για να το λέμε στο μικρό παιδί όταν μεγαλώσει αλλά και για να αντλούμε και εμείς νεότητα και φρεσκάδα πάνω από τα σημάδια του χρόνου.

 

Τα όρια της Επιστήμης…

Του Σπύρου Κάκου

I. Εισαγωγή – Σχετικά με την Επιστήμη

Οι ακριβείς επιστήμες χρησιμοποιούνται από τους ανθρώπους προκειμένου να γίνει κατανοητός ο φυσικός κόσμος εδώ και πολλά χρόνια τώρα. Οι μεγάλες επιτυχίες επιστημών όπως η φυσική, η αστρονομία και η χημεία στην πρόβλεψη γεγονότων και η βοήθεια που έχουν δώσει στην καθημερινή ζωή των ανθρώπων έχουν καθιερώσει τις «ακριβείς» αυτές επιστήμες ως το δήθεν «απόλυτο» εργαλείο για να ανακαλύψει κανείς την αλήθεια. Αυτό έχει οδηγήσει δυστυχώς σε μια μείωση της σπουδαιότητας που άλλοι επιστημονικοί τομείς της ανθρώπινης σκέψης έχουν – τομείς τόσο σημαντικοί όσο η φιλοσοφία, η ιστορία, η νομική, η γλωσσολογία, η κοινωνιολογία, η ανθρωπολογία. Τείνουμε να ξεχάσουμε ότι η νομική θεωρία ή η ιστοριογραφία μπορεί να είναι τόσο επιστημονική όσο και η κβαντική φυσική.