Νέοι φοιτητές, νέες φοιτήτριες

Του  Νίκου Τσούλια

 

      Σήμερα είναι μια καινούργια ημέρα για δεκάδες χιλιάδες … μαθητές και … μαθήτριες. Σήμερα είναι μια ξεχωριστή φάση της ζωής τους. Σήμερα κάνουν ένα άλμα στο χρόνο, μια προβολή στο μέλλον.

Από σήμερα ένα καινούργιο κύμα επιστημόνων είναι έτοιμο να εισβάλλει στα πανεπιστήμια και στα Τ.Ε.Ι. όλης της χώρας. Εφεξής η σχέση τους με τη γνώση και με τη μάθηση αποκτά άλλα χαρακτηριστικά. Η σχέση τους με τη γνώση μετασχηματίζεται, γίνεται πιο δημιουργική, γίνεται απελευθερωτική, κεντρίζει και γοητεύει τη σκέψη τους. Τώρα η γνώση δεν θα είναι κυρίως απομνημόνευση αλλά αναζήτηση και έρευνα. Δεν υπάρχει πλέον το μονότονο και εν πολλοίς στείρο διάβασμα «από εκείνη τη σελίδα μέχρι εκείνη τη σελίδα», δεν υπάρχει το καθημερινό απουσιολόγιο, δεν υπάρχουν οι συνεχείς παρατηρήσεις των καθηγητών / καθηγητριών.

     Από σήμερα το μεγάλο ρεύμα των εκκολαπτόμενων νέων επιστημόνων διεκδικεί προκαταβολικά το μέλλον της αυριανής κοινωνίας, της δικής τους κοινωνίας. Από σήμερα ακόμα και τα πιο μακρινά όνειρά τους αρχίζουν να αγκιστρώνονται στο «ορατό πεδίο» των φιλοδοξιών. Όλοι και όλες έχουν κάθε δικαίωμα να ονειρευτούν την ουτοπία τους, να ονειρευτούν ότι αύριο θα βρεθούν στην άλφα θέση ενός καθηγητή πανεπιστημίου εδώ ή στο εξωτερικό, να ονειρευτούν ότι θα κάνουν μια εντυπωσιακή εφεύρεση και θα αλλάξουν τη ροή των επιστημονικών πραγμάτων, έχουν κάθε δικαίωμα να μεθύσουν από τους πιο τολμηρούς σχεδιασμούς τους, κρυφούς και φανερούς.

     Και είναι αυτές οι φαντασιώσεις που γίνονται δύναμη και πάθος για να εργαστούν σκληρά και αποφασιστικά. Πάντα υπάρχει προς τούτο και μια «σχετική» βεβαιότητα. Η θέληση, η αποφασιστικότητα και η συστηματική και η επίμονη εργασία κάνουν κάθε όνειρο προσβάσιμο. Η ίδια η ζωή είναι πολύ γενναιόδωρη όταν υπάρχει πίστη και πάθος για ένα συγκεκριμένο στόχο, σού δίνει πολλά περισσότερα από όσα μπορείς να φανταστείς. Αυτή είναι και μια από τις ομορφιές της.

     Τώρα θα νιώσουν και έναν πιο ώριμο απογαλακτισμό και θα κατακτούν τα δικά τους χωράφια, τα χωράφια της προσωπικής ευθύνης «παίρνοντας αποστάσεις» από την οικογενειακή φροντίδα και έγνοια. Αυτή η απότομη αλλά και γλυκιά ωρίμανση των νέων φοιτητών / φοιτητριών – με τη διαρκή ενστάλαξη όλο και περισσότερης προσωπικής ευθύνης -, ανακατεμένη με την ονειροπόληση του αυριανού πρωτοπόρου επιστήμονα αλλά και με τη νέα φάση της ζωής των – ιδιαίτερα αν σπουδάσουν σε ξεχωριστό από την οικογένειά τους τόπο – είναι το πιο όμορφο μίγμα για τη δημιουργία ενός φωτεινού μέλλοντος.

     Καμιά σημερινή κρίση της χώρας μας δεν μπορεί να σκιάσει την αισιοδοξία των στιγμών. Θα ήταν ανησυχητικό να είχαν επιφυλάξεις και αναστολές οι νέοι φοιτητές / νέες φοιτήτριες λόγω της σημερινής αρνητικής συγκυρίας. Οι καιροί αλλάζουν, αλλάζουν με τη θέληση και τον αγώνα των ανθρώπων. Ακόμα και αν δεν έχουν εισαχθεί στο Τμήμα ή στη Σχολή της πρώτης προτίμησής τους, αυτό δεν σημαίνει και πολλά επιβαρυντικά πράγματα. Γιατί η πορεία μέσα στο πανεπιστήμιο και επιπλέον η πορεία στις μεταπτυχιακές σπουδές είναι εκείνες που θα προσδιορίσουν την επαγγελματική προοπτική και όχι η αρχική εισαγωγή. Ακόμα και αν σκέπτονται να ξαναδώσουν την επόμενη χρονιά για να πετύχουν τον αρχικό τους στόχο, είναι δείγμα ισχυρής θέλησης και επιμονής.

     Αλλά οι σπουδές τους οφείλουν να είναι γεμάτες από ανησυχίες και αναζητήσεις, αναζητήσεις για συμπληρωματικές και παράλληλες σπουδές στο εξωτερικό, αναζητήσεις για υποτροφίες και διαγωνισμούς. Οι εποχές είναι δύσκολες, αλλά είναι και γεμάτες ευκαιρίες, γι’ αυτούς / αυτές που τις «προκαλούν» και τις δημιουργούν, γι’ αυτούς /αυτές που έχουν το διάβασμα και την έρευνα πάθος, που έχουν ερωτική σχέση με τη γνώση.

Καλές σπουδές!