Η Ιστορία στο προσκήνιο…

Του Νίκου Τσούλια

     Είναι ένα εξηγήσιμο φαινόμενο και μια μάλλον αν όχι ντετερμινιστική αλλά πάντως πιθανοκρατική εξέλιξη. Όταν σε έναν τόπο, σε μια χώρα έχουμε βαθιά κρίση, τότε βγαίνει η Ιστορία πιο έντονα στο προσκήνιο, τότε αναζητούνται αναγωγές στο παρελθόν, τότε διερευνώνται ανάλογες καταστάσεις για να χρησιμοποιηθούν ως προηγούμενα παραδείγματα ανακούφισης και ως πιλότοι για την έξοδο από τις δυσκολίες της συγκυρίας.

ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΟΙ ΠΙΝΑΚΕΣ ΙΣΧΥΟΝΤΟΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΜΕΝΟΥ ΩΡΟΛΟΓΙΟΥ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΟΣ ΤΟΥ ΓΕΝΙΚΟΥ ΛΥΚΕΙΟΥ.

του Ανδρέα Παπαδαντωνάκη

Όσοι πιστεύουν στην αναγκαιότητα γενναίων θεσμικών παρεμβάσεων και δομικών αλλαγών που θα αναμορφώσουν το τοπίο στη δημόσια διοίκηση και θα εκσυγχρονίσουν ένα αναποτελεσματικό και ελάχιστα ανταποδοτικό κράτος, μάλλον θα πρέπει να αισθάνονται απογοητευμένοι από τις επιδόσεις της κυβέρνησης.

Το βάρος που δημιουργούν οι μνημονιακές δεσμεύσεις για την   επίτευξη μαξιμαλιστικών δημοσιονομικών στόχων, υπαγορεύει πολιτικές που απέχουν πολύ από το να υπηρετούν αναγκαίες αλλαγές στην κατεύθυνση του εκσυγχρονισμού, της ορθολογικής διαχείρισης , της ανατροφοδότησης του συστήματος.