Ατενίζοντας τη θάλασσα…

Του Νίκου Τσούλια

 

     Μπορείς να κάθεσαι και να την κοιτάς με τις ώρες, χωρίς να ξέρεις πού ακριβώς ταξιδεύεις και πού βρίσκεσαι και να διαπιστώνεις κατά ριπές του χρόνου ότι ο λογισμός σου έχει αποσπαστεί από το σώμα σου και τότε νιώθεις ότι αυτός ο λογισμός ίσως και να μην είναι καταδικός σου. Μπορείς να την ατενίζεις κάνοντας τα πιο παράτολμα όνειρα, τις πιο ασύντακτες φαντασιώσεις, χωρίς να αντιλαμβάνεσαι στο πόσο εύκολα χάνεσαι παρακολουθώντας απλά και μόνο τα παφλάζοντα κύματα.