H συνέχεια στην Ελληνική Φιλοσοφία από το τέλος της Αρχαιότητας ως την πτώση της Βυζαντινής αυτοκρατορίας

Thomas Cole – The Course of Empire Κλάους Όλερ (Μετάφραση: Πολυτίμη-Μαρία Παλαιολόγου) Από «Μεσαιωνική Φιλοσοφία. Σύγχρονη Έρευνα και Προβληματισμοί», Εκδ, ΠΑΡΟΥΣΙΑ, Αθήναι, 2000 Το 529 ο αυτοκράτορας Ιουστινιανός εξέδωσε ένα διάταγμα, που απαγόρευε εντελώς τη διδασκαλία της φιλοσοφίας στην Αθήνα.(1) Αυτό σήμανε το κλείσιμο της Πλατωνικής Ακαδημίας, η οποία μέχρι τότε, για σχεδόν εννιακόσια ολόκληρα χρόνια, βρισκόταν χωρίς διακοπή στα χέρια των διαδόχων του Πλάτωνα. Οι τελευταίοι εταίροι της Σχολής αναγκάστηκαν να καταφύγουν στην Περσία,(2) ενώ η περιουσία της Σχολής δημεύθηκε. Το ίδιο έτος, το 529, ο Βενέδικτος, μοναχός από την Νουρσία, ίδρυσε το μοναστήρι του Monte Cassino στην Καμπανία, πράξη που σηματοδοτεί θεσμικά την έναρξη του λατινικού Μεσαίωνα. Αυτά τα εξαιρετικώς σημαντικά γεγονότα, αφ’ ενός το τέλος του αρχαίου κόσμου με το φαινομενικά ταυτόχρονο τέλος της ελληνικής φιλοσοφίας και αφ’ ετέρου η άνοδος του βασιλείου των Φράγκων με την άνθηση της εκκλησιαστικής επιστήμης, της Σχολαστικής, άσκησαν μιαν έλξη σχεδόν μαγική στην ιστορική συνείδηση των Δυτικών μέσω των φαινομενικά προφανών ιστορικών τους συνεπειών.

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΒΙΟΛΟΓΙΑΣ ΑΠΟ ΤΟ 1810 ΕΩΣ ΣΗΜΕΡΑ

 

ΤΟΥ ΓΙΑΝΝΗ Δ. ΛΥΡΑ ΣΥΝΤΑΞΙΟΥΧΟΥ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ (ΒΙΟΛΟΓΟΥ)

ΒΑΛΥΡΑ ΙΘΩΜΗΣ ΜΕΣΣΗΝΙΑΣ

Ο εκπαιδευτικός νόμος της 31ης Δεκεμβρίου 1836 στις 2 βαθμίδες το τριτάξιο ελληνικό σχολείο και τετρατάξιο γυμνάσιο καθόριζε 15 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα με κύρια μαθήματα τη φυτολογία-ζωολογία και ελάχιστα τη φυσική, καθώς και το πανεπιστήμιο του Όθωνα δεν έλαβε ιδιαίτερη φροντίδα, για τις φυσικές επιστήμες. Πέρασαν 70 χρόνια, για να ιδρυθεί η φυσικομαθηματική σχολή που η διδακτέα ύλη και οι σκοποί διδασκαλίας καθορίζονται για πρώτη φορά με το νομοθετικό διάταγμα του 1897 με 16 ώρες διδασκαλίας την εβδομάδα, για τη διδασκαλία των φυσικών στη μέση εκπαίδευση. Οκτώ ώρες ήταν για τη φυσική και οι υπόλοιπες για τη φυτολογία-ζωολογία.