Αρχείο
ΤΑ ΒΙΒΛΙΑ
Κ. Παλαμὰς
– Σάμπως ἐμεῖς ἀπ’ τὴν καρδιὰ δὲν εἴμαστε τῆς Φύσης;
καὶ σὰν πνοὲς δὲν εἴμαστε κι ἀπὸ παντοῦ δὲν πνέμε;
καὶ δὲ χαλᾶμε σὰ σεισμοὶ καὶ σὰ φωτιὲς δὲν καῖμε;
Σὰν τὰ πελώρια βύσσινα δὲν εἴμαστε τῆς δύσης
καὶ σὰν τά ρόδα της αὐγῆς; Πάντα καθὼς μαυρίζουν
στ’ ἄσπρα χωράφια τοῦ χαρτιοῦ τ’ ἄνθια μας δὲν ἀξίζουν
τὰ περιβόλια, τὰ βουνά, τὶς ἄκρες, τὰ ρουμάνια*,
χλωρὰ καὶ σὰν ἀκουμπιστὰ στὰ γαλανὰ τὰ οὐράνια;
Δὲν εἴμαστε σὰν τὴ ζωὴ τῆς θάλασσας, ποὺ εἶν’ ὅλη
ταξίδι, σάλεμα, δροσιά, φουρτούνα, ἀραξοβόλι*;
Τοὺς φλοίσβους δὲν τοὺς ἔχομε,τοὺς βόγγους καὶ τοὺς βρόντους
καὶ σὰν τοὺς πολυόμματους δὲν εἴμαστε δρακόντους;
Κι ἀκόμα σὰν τὰ σύγνεφα δὲν εἴμαστ’ ἀεροπλάνα*
μὲ τὸ θυμὸ τῆς ἀστραπῆς, μὲ τῆς βροχῆς τὸ μάνα;
Δὲν εἴμαστε σὰν τὰ ψηλὰ παλάτια μὲ τὰ μύρια,
πάντ’ ἀνοιχτὰ σὲ μάκρητα καὶ τόπους, παραθύρια;
Βοήθεια ἐμεῖς δὲν εἴμαστε, γιὰ νὰ τὸ κατεβάσης
τ’ ἄλλο, τὸ μέγα τῆς ζωῆς βιβλίο, τ’ ὁλόγυρά σου;
Τάχα κι ἑμεῖς δὲν εἶμαστε σὰν τὰ στοιχειὰ τῆς πλάσης,
σαν τὶς νεράιδες τῆς στεριᾶς, τοῦ πέλαγου, τοῦ δάσου;
Τοῦ κόσμου ἐμεῖς δὲ φέρνομε τὶς δέσποινες Ἰδέες
πίσω ἀπ’ τὰ μύρια ἀλλάσματα, πάντα ἴδιες, πάντα νέες;
«Πολιτεία καὶ Μοναξιὰ»
Πρόσφατα σχόλια