Οι δικοί μας πρόσφυγες
ανανεώθηκε: 21.6.12, 7.00 π.μ.
Φύσηξεν η νύχτα, σβήσανε τα σπίτια
κι είναι αργά στην ψυχή μου
Δεν ακούει κανένας, όπου κι αν χτυπήσω
η μνήμη με σκοτώνει(ΕΛΥΤΗΣ)
του Νίκου Τσούλια
Όλοι οι πρόσφυγες όπου γης και όπου χρόνου έχουν την ίδια πατρίδα: τη μνήμη τους
Είναι πρόσφυγες της ιστορίας. Είναι καθορισμένο το μέλλον τους, δεν τους ανήκει. Έχουν μόνο παρελθόν. Εκεί είναι η σκέψη τους και η ψυχή τους, εκεί τα όνειρά τους και οι θύμησές τους. Οι εστίες τους είναι η “απωτάτη Θούλη” τους. Όλες οι φαντασιώσεις τους, άπας ο κόσμος των πόθων τους είναι εκεί. Τα σπίτια τους δεν είναι κατασκευές, δεν είναι υλικά αγαθά. Είναι εξαϋλωμένη φαντασιακή πραγματικότητα, είναι αστείρευτη πηγή όλων των συναισθημάτων τους.
Ξεριζώνονται από του πολέμου τη βαρβαρότητα. Ο θάνατος αμάχων, γυναικών και παιδιών και η ολοκληρωτική καταστροφή των περιουσιών συνθέτουν την εικόνα βαρβαρότητας του πολέμου και του ξεριζώματος. Ο πόνος και ο οδυρμός απλωμένοι παντού. Οι τελευταίες εικόνες που βλέπουν από την αγαπημένη πατρίδα τους είναι η φωτιά, η λεηλασία, οι αρπαγές. Τι να πρωτοπάρουν μαζί τους; Τάφοι και εστίες δεν μεταναστεύουν, οι θύμησες το ίδιο. Και αυτοί στη φυγή, στο ξερίζωμα. Μπορούν να βρουν καινούργια πατρίδα ή μήπως θα είναι η “μητριά” του παραμυθιού που διαρκώς θα τους φθονεί και θα τους απορρίπτει; Θα γυρίσουν ποτέ σε ό,τι τους πονάει και τους στοιχειώνει; Πώς αισθάνονται και πώς βιώνουν τη ζωή τους χωρίς το φώλιασμα της σκέψης στην έννοια της πατρίδας; Ανεστιότητα: το διαρκές αντάριασμα της ψυχής…
Όλοι οι πρόσφυγες του χώρου και του χρόνου, της γεωγραφίας και της ιστορίας έχουν την ίδια πατρίδα: τη μνήμη τους. Γιατί η πραγματική πατρίδα του ανθρώπου είναι η παιδική ηλικία. Τότε αποκτάμε τους ουσιαστικούς κώδικες για να κατανοήσουμε τον κόσμο και να δημιουργήσουμε τον δικό μας. Η μνήμη είναι οδυνηρή, οι πληγές ανοιχτές, αλλά η σκέψη διαρκώς εκεί, σε εκείνους τους τόπους και καιρούς.
Ας δούμε τους δικούς μας πρόσφυγες της ιστορίας για να κατανοήσουμε καλύτερα όχι μόνο το σημερινό πρόβλημα των προσφύγων της γεωγραφίας, αλλά για να ερευνήσουμε τους βαθύτερους νόμους που κινούν την πολιτική, για να δημιουργήσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Όποιος λαός αγνοεί τη συμπυκνωμένη αποτίμηση της ιστορίας του δείχνει ότι δεν μπορεί να σχεδιάσει τις μεγάλες συλλογικές αφηγήσεις του. Η ιστορία δεν είναι μόνο μάθημα του σχολείου. Η ιστορία είναι πάντα παρούσα στη ζωή μιας χώρας και ενός λαού.
Ας σκεφτούμε τους τόπους των προσφύγων μας: Μικρά Ασία, Πόντος, Ανατολική Θράκη, Κωνσταντινούπολη, Βόρεια Κύπρος. Τις πρώτες τις ονομάζουμε πλέον χαμένες πατρίδες. Αλλά για τους πρόσφυγες, για τους κατοίκους που με την εκπληκτική άνθηση των πατρίδων τους έδωσαν στο ελληνισμό ανεκτίμητες ιστορικές περιόδους, η πατρίδα είναι πάντα πατρίδα, είναι ζωντανή εικόνα που τη φυλάνε διαρκώς μέσα στο λογισμό τους και τη μεταφέρουν από γενιά σε γενιά. Θαυμάστε, για παράδειγμα, τη ζωντανή συνέχεια των Πόντιων, που βρίσκει έκφραση σε κάθε γωνιά που ζουν.
Ας μη βιαστούμε να φύγουμε από το φωτογραφικό αφιέρωμά μας, ας στοχαστούμε στο περιεχόμενο των εικόνων, ας αγγίξουμε έστω κατ’ ολίγο τον πόνο που έχει απλωθεί στα πρόσωπα των προσφύγων. Η ουσία του ανθρώπου έγκειται στη δυνατότητά μας να συμμεριζόμαστε τα συναισθήματα και την αγωνία του άλλου ανθρώπου.
Η μετανάστευση και η προσφυγιά μέσα από φωτογραφίες, εικαστικά έργα και τραγούδια
Ως πότε πια η τύχη μου θα μ’ έχει δικασμένο
να σέρνομαι στην ξενιτιά σαν φύλλο μαραμένο.
(παραδοσιακός αμανές)
Ανατολική Θράκη, Γανόχωρα, πρόσφυγες εγκαταλείπουν την πατρίδα τους. Φωτογράφος: Γεώργιος Λυκίδης, Θράκη, 1922 [πηγή: Ε.Λ.Ι.Α.]
Η ζωή των προσφύγων σε σκηνές 1922 [πηγή: Ε.Λ.Ι.Α.]
Ρακένδυτη πρόσφυγας με δύο παιδιά. Φωτογράφος: Nelly’s (Σεραϊδάρη Έλλη, Νέλλυ), 1922 [πηγή: Ε.Λ.Ι.Α.]
Στρατόπεδο προσφύγων. Κύπρος 1975. Φωτογράφος: Νίκη Τυπάλδου, [πηγή: Ε.Λ.Ι.Α.]
Βλάσης Κανιάρης, Εγκατάσταση από την περιοδεύουσα έκθεση στη Δυτική Γερμανία «Gastarbeiter-fremdarbeiter»
Παύλου Βαζάκα, Μετανάστες, 1999 [πηγή: Ιδιωτική συλλογή Παναγιώτη Καγγελάρη]
Διαβάστε…
το αφιέρωμα του περιοδικού Επτά Ημέρες της εφημερίδας Η Καθημερινή για τους Έλληνες μετανάστες στη Γερμανία και τη μαρτυρία ενός Έλληνα μετανάστη στην Αμερική: «Tον άνθρωπο τον είχανε χειρότερο από ζώο»
Παρακολουθείστε συνεντεύξεις και μαρτυρίες από Έλληνες μετανάστες στην Αμερική και τη Γερμανία…
Ο δημοσιογράφος Χρήστος Οικονόμου παίρνει συνεντεύξεις από Έλληνες που ζουν και εργάζονται στην Αστόρια της Νέας Υόρκης.
Η σειρά «Έλληνες της Διασποράς, Βόρεια Αμερική» παρουσιάζει ανθρώπινες ιστορίες των Ελλήνων ομογενών που ζουν και διαπρέπουν στην Αμερική. Στο συγκεκριμένο επεισόδιο της σειράς παρουσιάζονται τα θέματα θρησκεία, εκκλησία, γλώσσα και σχολεία, τα μέσα με τα οποία προσπαθούν να διατηρήσουν την πνευματική και πολιτιστική επαφή των νέων γενεών με την Ελλάδα.
Στην εκπομπή «Το δαιμόνιο της φυλής» παρουσιάζονται οι ιστορίες Ελλήνων μεταναστών – εργάτες και φοιτητές – που ζουν στη Γερμανία. Μιλούν για τη ζωή τους στην ξενιτιά και την αγάπη τους για την Ελλάδα.
Αναζητείστε…
τα ονόματα Ελλήνων συγγενών σας που μετανάστευσαν στην Αμερική από την ιστοσελίδα του Ellis Island στην Αμερική. Δείτε τους χώρους στο Ellis Island όπου κρατούνταν οι άνθρωποι που ήθελαν να μεταναστεύσουν στην Αμερική πριν πάρουν άδεια παραμονής στη χώρα.
Ακούστε…
παραδοσιακά και λαϊκά τραγούδια για τη ξενιτιά.
Ιστορίες ξεριζωμού και προσφυγιάς στο Μουσείο Μπενάκη
28 Μάρ 2012
Αν ο διωγμός και η ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Τουρκίας και Ελλάδας την περίοδο 1922-1924 είναι η μεγάλη αφήγηση, οι εξομολογήσεις δεκάδων προσφύγων πρώτης, δεύτερης και τρίτης γενιάς (ανάμεσά τους και η Θυμία – Σάνο Χάλο, 100 ετών σήμερα) που περιλαμβάνονται στο ντοκιμαντέρ «Διωγμός και Ανταλλαγή Πληθυσμών» που σκηνοθέτησε η Μαρία Ηλιού (και με ιστορικό σύμβουλο τον Αλέξανδρο Κιτροέφ) είναι μικρές ιστορίες που φωτίζουν τη συλλογική μνήμη – χωρίς υπερβολές. Μάλιστα, δύο από τους ομιλητές, η Καλλιόπη Γεωργιάδου, κόρη ελληνορθόδοξων προσφύγων από την Καππαδοκία, διηγείται την ιστορία της στα τουρκικά και ο Husnu Karaman, γιος μουσουλμάνων προσφύγων από την Κρήτη, διηγείται την ιστορία της οικογένειάς του στην κρητική διάλεκτο. Ομως, το ντοκιμαντέρ που προβλήθηκε χτες το βράδυ για πρώτη φορά είναι το ένα μόνο σκέλος.
Μια έκθεση με άξονα την ανταλλαγή των πληθυσμών και από τις δύο πλευρές του Αιγαίου «ξεκλειδώνει» χιλιάδες ιστορίες ξεριζωμού και προσφυγιάς στα Βαλκάνια και στην ευρύτερη Ανατολική Μεσόγειο το πρώτο μισό του 20ού αιώνα.
Ο διωγμός και η ανταλλαγή των πληθυσμών (Τουρκία – Ελλάδα 1922-1924) μπαίνουν στο επίκεντρο χάρη και σε 90 σπάνιες φωτογραφίες, στο Μουσείο Μπενάκη, και τεκμηριώνονται από σπάνιο υλικό που σταχυολογήθηκε από αρχεία της Αμερικής και της Ευρώπης.
Θέλετε ένα παράδειγμα; Το φιλμάκι που βρέθηκε στο Λος Αντζελες και ανήκε στο αρχείο του Ρόμπερτ Νταβίδιαν – το είχε τραβήξει ο παππούς του – αιχμαλώτισε εικόνες από τη Σμύρνη μετά την Καταστροφή του 1922 και από την Αθήνα μετά την άφιξη των προσφύγων. Σε ένα από τα κορυφαία εργαστήρια του κόσμου, το αρχείο (με τη φροντίδα της επιμελήτριας της έκθεσης Μαρίας Ηλιού) διασώθηκε και παραδίδεται στο κοινό.
Επίσης για πρώτη φορά παρουσιάζονται μερικές από τις χαμένες φωτογραφίες προσφύγων του σπουδαίου αμερικανού φωτογράφου Λιούις Χάιν, καθώς και φιλμικό υλικό της χαμένης ταινίας της Young Men’s Christian Association (YMCA – η ΧAΝ) στη Μικρά Ασία από το αρχείο τού Ρόμπερτ Νταβίδιαν.
http://www.dreampontos.com/forum/index.php?topic=2125.msg3059#msg3059
ΕΓΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΠΡΟΣΦΥΓΩΝ
ΣΤΗΝ ΑΡΧΑΙΑ ΑΓΟΡΑ
http://istorikesphotografies.blogspot.gr/2010/09/blog-post_08.html
Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πάτρας
Πρόκειται για μια πολύ καλή ιστοσελίδα με εντυπωσιακά ευρήματα. Ευχαριστώ τον κ. Δ. Μαυρίδη για τη δυνατότητα που μου έδωσε να χρησιμοποιήσω την πολύτιμη εργασία του. Τον συγχαίρω. Η προσπάθειά του είναι αξιέπαινη!
Αναρτήθηκε από Δημήτρης A. Μαυρίδης.
http://www.easternthrace1922.blogspot.gr/2010/08/blog-post_1385.html
Αρχειοθήκη ιστολογίου
- ▼ 2011 (27)
- ▼ Οκτώβριος (27)
- Χρονολογικός πίνακας γεγονότων. Η εγκατάλειψη της …
- Απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης.
- Μικρασιατική Καταστροφή.
- Διάσκεψη Ανακωχής των Μουδανιών.
- Αποχώρηση με κάρα.
- Αποχώρηση με τραίνα.
- Αποχώρηση με πλοία.
- Πρόσφυγες.
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (18)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (17)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (16)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (15)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (14)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (13)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (12)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (11)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (10)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (9)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (8)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (7)
- Μαρτυριες και ανταποκρίσεις (6)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (5)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (4)
- Μαρτυρίες καί ανταποκρίσεις (3)
- Μαρτυρίες καί ανταποκρίσεις (2)
- Μαρτυρίες και ανταποκρίσεις (1)
- H εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο τ…
- ▼ Οκτώβριος (27)
Η εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης το 1922.
Με βάση το βιβλίο του Δ.Α. Μαυρίδη "Από την Ιστορία της Θράκης 1875-1925" εξιστορείται και παρουσιάζεται η δραματική εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή. Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν αποκλειστικότητα του Δ.Α.Μαυρίδη.
Σάββατο, 15 Οκτωβρίου 2011
Αποχώρηση με τραίνα
Συνοστισμός σε κάποιο κόμβο κοντά στις Σαράντα Εκκλησιές.
Φόρτωμα γυναικών σε βαγόνια
Πρόχειρη εγκατάσταση προσφύγων στη Δυτική όχθη του Έβρου.
Φόρτωση οικοδομικού υλικού στο σταθμό των Σαράντα Εκκλησιών.
Συνωστισμός κάρων και προσφύγων στο σταθμό των Σαράντα Εκκλησιών. Λήψη από αεροπλάνο.
Σαράντα Εκκλησιές. Λήψη από αεροπλάνο.
Συγκεντρώσεις προσφύγων και μεταφορικών μέσων στο σταθμό των Σαράντα Εκκλησιών. Λήψη από αεροπλάνο.
Μεταφορτώσεις και φορτώσεις στο σταθμό των Σαράντα Εκκλησιών.
Ἀνταπόκριση τοῦ G. Ercole ἀπό τό τεῦχος τῆς 4ης Νοεμβρίου 1922 τοῦ ἑβδομαδιαίου περιοδικοῦ "L’ Illustration", Παρίσι.
Χάρη στήν εὐγένεια τοῦ στρατηγοῦ Σαρπύ, διοικητῆ τῶν γαλλικῶν δυνάμεων κατοχῆς στήν Κωνσταντινούπολη, μπόρεσα νά ἐπιβιβαστῶ σέ ἀναγνωριστικό ἀεροπλάνο πού κατόπτευε τήν ἔξοδο τοῦ ἑλληνικοῦ πληθυσμοῦ τῆς Θράκης.
Πρῶτος προορισμός ἦταν τό λιμάνι τῆς Ραιδεστοῦ. Παράσαμε πάνω ἀπό τόν κόλπο τοῦ Μεγάλου Τσεκμετζέ καί τή Σηλύβρια, μικρό λιμάνι ψαράδων, σήμερα γεμᾶτο ἀπό πρόσφυγες πού περιμένουν βοήθεια. Πολυάριθμες στῆλες καπνοῦ πού ὑψώνονται πρός τόν οὐρανό μαρτυροῦν τά σημεῖα τῶν κατασκηνώσεων. Φαίνονται ἀκόμη μικρά ἀκτοπλοϊκά σκάφη, στά ὁποῖα φαίνεται πώς ἐπιβιβάζονται αὐτοί οἱ δυστυχισμένοι ἄνθρωποι.
Ὅμως σέ λίγο, στό βάθος ἑνός μικροῦ ὄρμου ἐμφανίζεται τό λιμάνι τῆς Ραιδεστοῦ. Μαζί μέ τήν Ἀδριανούπολη ἀποτελοῦν τά δύο σημαντικότερα κέντρα τῆς ἐκκένωσης. Ἡ Ραιδεστός βρίσκεται κάτω ἀπό τόν ἔλεγχο τῶν Βρετανῶν, πού προσπαθοῦν νά βάλουν κάποια τάξη στή σύγχυση τῶν τοπικῶν ἀρχῶν. Στό κέντρο τῆς πόλης ὑψώνεται σάν φάρος ἕνας λευκός μιναρές. Ἡ ἀποβάθρα τῆς ἐπιβίβασης πλημμυρίζει ἀπό κόσμο, ὅμως οἱ δρόμοι τῆς πόλης φαίνονται σχεδόν ἔρημοι καί μοῦ θυμίζουν εἰκόνες ἀπό τή Σμύρνη. Τά ρυμουλκά πηγαινοἔρχονται ἀδιάκοπα μεταξύ τῆς στεριᾶς καί τῶν μεγάλων πλοίων πού ἐπιβιβάζουν τούς πρόσφυγες γιά τήν Μακεδονία. Μοῦ εἶπαν ὅτι ὑπάρχουν σήμερα 150.000 καί ὅτι ὁ ἀριθμός τους μεγαλώνει μέρα μέ τή μέρα, γιατί αὐτοί πού ἔρχονται εἶναι περισσότεροι ἀπ’ αὐτούς πού φεύγουν.
Ἀφήνουμε τή Ραιδεστό μέ κατεύθυνση πρός τόν Βορρᾶ, ἐκεῖ πού βρίσκεται ἡ Ἀδριανούπολη. Κάτω μας διακρίνουμε ἔρημες πεδιάδες μέ διάσπαρτες ἀγροικίες. Δέν ὑπάρχουν δρόμοι, μόνο στενά ἐπικίνδυνα μονοπάτια, ὅπου δέν διακρίνεται καμία κίνηση, μόνο μερικά κοπάδια ἀπό πρόβατα χωρίς βοσκούς. Ξαφνικά στά ἀριστερά μας διακρίνουμε ἕνα πυκνό καπνό. Κατευθυνόμαστε πρός τά ἐκεῖ. Εἶναι μία μεγάλη ἀγροικία πού καίγεται. Ὁ ἰδιοκτήτης της δέν ἤθελε νά τήν ἀφήσει στούς Τούρκους. Δέν ἔχουν ἀπομείνει παρά μαυρισμένοι τοίχοι καί δοκάρια πού φλέγονται ἀκόμη.
Τό Μουρατλί εἶναι ἕνα μεγάλο χωριό πού μᾶς φαίνεται σχεδόν ἄδειο. Ὁ πληθυσμός ἔχει ἤδη φύγει. Πλησιάζουμε στό Λουλέ Μπουρκάζ. Δέν καθυστεροῦμε γιά νά ἐξετάσουμε τήν πόλη καί κατευθυνόμαστε πρός τίς Σαράντα Ἐκκλησιές, κύριο σιδηροδρομικό σταθμό καί σημαντικό συγκοινωνιακό κέντρο τῆς Θράκης. Τό μέρος εἶναι πολύ ἐπικίνδυνο καί ἀναγκαζόμαστε νά πάρουμε ὕψος. Ἀνεβαίνουμε στά 2.000 μέτρα, ἀπ’ ὅπου μποροῦμε νά διακρίνουμε ὅλες τίς λεπτομέρειες στό ἔδαφος. Ψάχνουμε μέ τά μάτια στόν ὁρίζοντα καπνούς ἀπό φλεγόμενα χωριά. Διαδόσεις στήν Κωνσταντινούπολη ἔκαναν λόγο γιά καμιά πενηνταριά. Εὐτυχῶς βλέπουμε μόνο δύο ἤ τρία.
Στή μεγάλη πλατεία τῶν Σαράντα Ἐκκλησιῶν δέν διακρίνω καμιά κίνηση. Περνᾶμε πάνω ἀπό τόν θόλο ἑνός μεγάλου τζαμιοῦ καί πάνω ἀπό στρατῶνες πού καταστράφηκαν κατά τή διάρκεια τῶν Βαλκανικῶν Πολέμων καί τώρα εἶναι ἐρείπια. Καθώς τό ἀεροπλάνο μας χαμηλώνει, ἔχουμε καθαρή εἰκόνα τοῦ σιδηροδρομικοῦ σταθμοῦ. Τά κανόνια, οἱ κιλίβαντες, τά αὐτοκίνητα σχηματίζουν μιά ἀσύντακτη μάζα. Ἕνα τραῖνο μέ μῆκος πάνω ἀπό 200 μέτρα ἀναχωρεῖ. Οἱ πρόσφυγες τό ἔχουν καταλάβει. Ἀνθρώπινα τσαμπιά κρέμονται στίς σκάλες καί στήν στέγη. Μιά μπλέ κηλίδα τραβάει τήν προσοχή μας: Εἶναι Γάλλοι στρατιῶτες ἀπό κάποια μονάδα πού ἔχει τοποθετηθεῖ ἐδῶ γιά νά προλάβει τίς λεηλασίες, πολύ πιθανές μέσα στό χάος.
Ἀπομακρυνόμαστε καί ἀνακαλύπτουμε στήν ἐξοχή ἕναν καταυλισμό χιλίων περίπου προσφύγων μέ τά κάρα τους πού τά σέρνουν μαῦρα βόδια, τά ἄλογα καί τά κοπάδια τους. Τό μόνο τους καταφύγιο εἶναι κάτι ἄθλιες σκισμένες σκηνές, γύρω ἀπό τίς ὁποῖες συνωθοῦνται οἱ γυναῖκες τους καί τά παιδιά τους. Ὁ θόρυβος τῆς μηχανῆς μας σκορπᾶ τόν φόβο στούς χωρικούς, πολλοί ἀπό τούς ὁποίους βλέπουν γιά πρώτη φορά ἀεροπλάνο.
Ἦρθε ὅμως ἡ ὥρα τῆς ἐπιστροφῆς, ἀφοῦ ἔχουμε ἤδη τρεῖς ὧρες στόν ἀέρα παρατηρῶντας τή Θράκη. Ἀνεβαίνουμε στά 3.000 μέτρα καί περνοῦμε πάνω ἀπό τό ἔρημο Καβακλί. Μιά μακριά σειρά ἀπό κάρα πηγαίνει πρός τό Μπουνάρ Χισάρ ἀπό ἕνα δρόμο πού φαίνεται ὁμαλός. Στά ἀριστερά μας βλέπουμε τή Μαύρη Θάλασσα καί στά δεξιά μας τή θάλασσα τοῦ Μαρμαρᾶ. Βρισκόμαστε στό πιό στενό σημεῖο τῆς Θράκης. Μπροστά μας ὑψώνεται τό περίγραμμα τῆς Τσατάλτζας. Τελικά προσγειωνόμαστε στό ἀεροπορικό κέντρο τοῦ Ἁγίου Στεφάνου, λίγα χιλιόμετρα ἀπό τήν Κωνσταντινούπολη, ἀπ’ ὅπου εἴχαμε ἀναχωρήσες μερικές ὧρες πρίν.
Η εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης το 1922.
Με βάση το βιβλίο του Δ.Α.Μαυρίδη "Από την Ιστορία της Θράκης 1875-1925" εξιστορείται και παρουσιάζεται η δραματική εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν αποκλειστικότητα του Δ.Α.Μαυρίδη.Αν θέλετε να κάνετε χρήση φωτογραφιών ή κειμένων πρέπει να ζητήσετε άδεια.
Κυριακή, 16 Οκτωβρίου 2011
Αποχώρηση με κάρα.
Σε μία στάση της πορείας.
Στάση κάρου για ανάπαυση.
Προσθήκη λεζάντας
Όλα τα υπάρχονται να χωρέσουν στο κάρο. Αδριανούπολη 2.10.1922.
Χάρτης της Ανατολικής Θράκης με τις πορείες των προσφύγων και τα μέσα αναχώρησης.
Ἡ γέφυρα στόν ποταμό Τούνζα πού ἑνώνει τήν Ἀδριανούπολη μέ τό Κάραγατς. Ἡ γέφυρα εἶχε ὀνομασθεῖ σέ "Γέφυρα Διαμάντη" κατά τή διάρκεια τῆς Ἑλληνικῆς Διοίκησης πρός τιμήν τοῦ λοχαγοῦ Διαμάντη, ὁ ὁποῖος ἔπεσε ἐκεῖ μαχόμενος τόν Ἰούνιο τοῦ 1920. Στό βάθος δεξιά διακρίνεται τό τέμενος Σελιμιέ. Φαίνονται καθαρά στή γέφυρα τά κάρα πού ἔρχονται πρός τό Κάραγατς καί τή δυτική ὄχθη τοῦ Ἕβρου καί αὐτά πού γυρίζουν πίσω ἄδεια. (Ἀρχές Ὀκτωβρίου 1922)
Τά φορτωμένα κάρα περνοῦν μέσα ἀπό τήν Ἀδριανούπολη.
(Ἀρχές Ὀκτωβρίου 1922)
Σχεδία μεταφέρει κάρο στή δυτική ὄχθη τοῦ Ἕβρου.
Μεταφορά κοπαδιών στη δυτική όχθη του Έβρου.
Συγκέντρωση κοπαδιών .
Τα φορτωμένα κάρα περιμένουν τη ζεύξη του Έβρου. Η εικόνα της Παναγίας της Ρευματοκρατόρισσας συγκράτησε μεταφερόμενη προς την Αδριανούπολη τα φουσκωμένα νερά του ποταμού.
Ἀγρότες στήν περιφέρεια τῆς Ραιδεστοῦ φορτώνουν τά ὑπάρχοντά τους στά κάρα.(Ἀρχές Ὀκτωβρίου 1922)
Καραβάνι κάρων
Ανεξήγητα εύθυμος φρουρός κάρων
Πορεία κάρων κατά την εκκένωση της περιοχής της Καλλικράτειας στίς αρχές του 1923.
Καραβάνι κάρων περνά των Έβρο στην Αδριανούπολη.
Τούρκος καραγωγέας στην Καλλίπολη.
Μικρασιατική Καταστροφή.
Μονάδες του Γ΄ Σώματος Στρατού αποβιβάζονται στην προβλήτα της Ραιδεστού τις πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου 1922.
Αποβίβαση μονάδων του Γ΄ Σώματος Στρατού στη Ραιδεστό, πρώτες μέρες του Σεπτεμβρίου 1922.
Μία ακόμη φωτογραφία από την αποβίβαση του Γ΄Σώματος Στρατού στη Ραιδεστό.
Συνωστισμός στρατού και προσφύγων της Βιθυνίας στην παραλία της Ραιδεστού.
Ἀποβίβαση τμημάτων τοῦ Γ´ Σώματος Στρατοῦ στή Ραιδεστό στίς 5.9.1922. μετά τήν ἧττα τοῦ Α´ καί τοῦ Β´ Σώματος Στρατοῦ στή Φρυγία στίς μάχες τοῦ Ἀφιόν, τοῦ Χαμούρκιοϊ καί τοῦ Ἀλῆ Βεράν, τό Γ´ Σῶμα Στρατοῦ ὑποχρεώθηκε νά συμπτυχθεῖ καί, χωρίς νά δώσει σοβαρές μάχες, νά μεταφερθεῖ μέ πλοῖα ἀπό τήν Ἀρτάκη στή Ραιδεστό, διασώζοντας δύο ἀπό τίς τρεῖς μεραρχίες του μέ τό ὑλικό τους, ἀλλά μέ χαμηλό ἠθικό.
Μαζί μέ τό Γ´ Σῶμα Στρατοῦ πού ἀριθμοῦσε 60000 ἄντρες, ἀποβιβάστηκαν στή Ραιδεστό καί 80000 ἀλλόφρονες, ταλαιπωρημένοι πρόσφυγες τῆς Μικρᾶς Ἀσίας. δέν φαντάζονταν ὅτι σέ σαράντα μέρες θά ἀναγκάζονταν νά πάρουν πάλι τό δρόμο τῆς φυγής. Στίς 2 Σεπτεμβρίου ἐπικράτησε ἀναρχία στή Ραιδεστό μέ ὁμάδες στρατιωτῶν νά πυροβολοῦν ἀπαιτῶντας τήν ἀπόλυσή τους. Τέτοια φαινόμενα καί τό χαμηλό ἠθικό ὅλων, ἐμπόδισαν τήν ἔγκαιρη ἀντίδραση καί ἀνασυγκρότηση, πού ἴσως ἔσωζε τήν Ἀνατολική Θράκη ἀπό τήν ἐκκένωσή της από τον ελληνικό πληθυσμό.
Το Τρίτο Σώμα Στρατού στην παραλία της Ραιδεστού (Τέλη Σεπτεμβρίου 1922 ).
Τή διάσπαση τοῦ μετώπου τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στίς 14 Αὐγούστου 1922 καί τίς ἧττες τοῦ Α´ καί τοῦ Β´ Σώματος τῆς Στρατιᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας στίς μάχες τοῦ Ἀφιόν, τοῦ Χαμούρκιοϊ καί τοῦ Ἁλῆ Βεράν, ἀκολούθησε ἡ διάλυση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ καί ἡ ἄτακτη ἐκκένωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας μέ τή φυγή, τή σφαγή καί τήν αἰχμαλωσία τῶν χριστιανικῶν πληθυσμῶν.
Οἱ ἴδιοι οἱ Ἕλληνες εὐθύνονται γιά τή διάλυση καί τήν καταστροφή τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Πρῶτα, μέ τά τεράστια σφάλματα τῆς πολιτικῆς καί τῆς στρατιωτικῆς τους ἡγεσίας καί κατόπιν μέ τήν ἐκδήλωση στό μέτωπο καί στίς κρισιμότερες στιγμές τοῦ ἀγώνα, ὅλων τῶν ἀρνητικῶν χαρακτηριστικῶν τοῦ ἑλληνικοῦ χαρακτήρα.
Ἀπό τούς ἐνθουσιασμούς, τήν ἐπιθετική ὁρμή καί τήν αὐτοπεποίθηση τῆς νικηφόρας στρατιᾶς τοῦ 1919–1921, βρισκόμαστε στήν κατάπτωση τῆς διαγωγῆς καί τοῦ φρονήματος τῶν πολεμιστῶν, πού ἐγκαταλείπουν τόν Αὔγουστο τοῦ 1922 τόν ἀγῶνα. Ὅσοι γενναῖοι κρατοῦν μέ ὑψηλό φρόνημα τίς θέσεις τους, γνωρίζουν τό μάταιο τοῦ ἀγώνα τους καί τέλος αὐτοκτονοῦν ἤ αἰχμαλωτίζονται˙ ὅπως αὐτοί οἱ ὁποῖοι κράτησαν τό πεδίο τῆς μάχης τοῦ Ἀλῆ Βεράν. Αὐτά καί πολλά ἄλλα κάνουν ἀδύνατη τή συγκράτηση τῆς κατάστασης ἀπό ὅσους προσπάθησαν. Οἱ νικηφόρες μάχες τῶν ὑποχωρούντων συντεταγμένων τμημάτων δείχνουν τό πόσο ἄδικες εἶναι ἡ ἧττα καί ἡ καταστροφή.
Ὁ Ἑλληνισμός ἔδωσε τόν Αὔγουστο τοῦ 1922 κρίσιμες μάχες στήν Φρυγία, μάχες πού ἔκριναν τήν πορεία του γιά τούς ἐρχόμενους αἰῶνες. Οἱ ἀγῶνες αὐτοί ἔγιναν στήν πραγματικότητα χωρίς στρατιωτική ἡγεσία. Ἀλλά τό ἴδιο ἀνύπαρκτη ἦταν καί ἡ πολιτική ἡγεσία ὅλου τοῦ Ἑλληνισμοῦ κατά τίς κρίσιμες ἐκεῖνες ὧρες. Τά διαχρονικά ἀρνητικά χαρακτηριστικά τῶν Ἑλλήνων, ἡ τάση πρός τή διχόνοια, ὁ ἀτομισμός πού μεταλάσσεται σέ ἀλαζονία καί ἐγωπάθεια, ἡ ἀσυμφωνία, ἡ ἔλλειψη συστηματικῆς προσέγγισης, ἡ ἔλλειψη ψυχραιμίας καί ὑπομονῆς, εἶχαν δημιουργήσει μία κατάσταση μέγιστης κρίσης, ὥστε νά εἶναι ἀδύνατος ὁποιοσδήποτε πολιτικός χειρισμός, ἀλλά καί ὁποιαδήποτε στρατηγική κίνηση. Τά ὑπολείμματα τῆς Στρατιᾶς τῆς Μικρᾶς Ἀσίας κατευθύνονται πρός τήν Ἀθήνα, ἀντί νά πλεύσουν ἀμέσως πρός τή Θράκη καί τήν Κωνσταντινούπολη καί οἱ στρατιῶτες φροντίζουν νά καταφύγουν στά χωριά τους καί τά σπίτια τους μέ τή βοήθεια τῆς κυβέρνησης, πού τρέμει τό ἐνδεχόμενο στρατιωτικοῦ κινήματος.
Ἡ ἀποσύνθεση τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ καί ἡ ἀπώλεια τοῦ πολεμικοῦ ὑλικοῦ του ὁδήγησαν στό ἀσύλληπτο μέγεθος τῆς Μικρασιατικῆς Καταστροφῆς καί τήν ἐγκατάλειψη τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης, ἀφοῦ ἡ Ἑλλάδα βρέθηκε ξαφνικά χωρίς ἀξιόμαχο στρατό, χωρίς συμμάχους καί ἀπομονώθηκε ὁλοκληρωτικά. Ἡ Μικρά Ἀσία, ἡ Κωνσταντινούπολη, ὁ Πόντος καί ἡ Ἀνατολική Θράκη, χάθηκαν γιά τόν Ἑλληνισμό.
Ὡστόσο, παρ’ ὅλο πού ἡ ἧττα τοῦ ἑλληνικοῦ στρατοῦ δέν ἦταν συντριπτική καί ὑπῆρχαν περιθώρια γρήγορης ἀνασύνταξης καί ἀνασυγκρότησής του, —ὅπως φαίνεται νά ἀποδείχθηκε τό 1923—, τό ἠθικό του, ὁ πανικός τῶν πληθυσμῶν καί τό ἠθικό τῆς ἡγεσίας τοῦ στρατοῦ, φαινόταν τότε νά ἀποκλείουν κάτι τέτοιο.
Ἡ Μεγάλη Βρετανία, πού βασιζόταν στήν ἀσπίδα τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ γιά τήν κάλυψη τῶν Στενῶν, τῆς Κωνσταντινούπολης καί τῆς οὐδέτερης ζώνης πού κατεῖχε στή Μικρά Ἀσία, φάνηκε ἀμέσως μετά τήν ἐκκένωση τῆς Μικρᾶς Ἀσίας ἀπό τούς Ἕλληνες, νά ἐπιδιώκει σαφῶς, στήν ἀρχή, τήν ἀνασυγκρότηση τοῦ Ἑλληνικοῦ Στρατοῦ. Δέν ἤθελαν νά συρθοῦν σέ πολεμική σύγκρουση μέ τήν Τουρκία, ἐνῶ προτιμοῦσαν τήν παρουσία τῶν Ἑλλήνων στή Θράκη, ἀπό τήν περικύκλωση τῶν κατεχομένων ἐδαφῶν καί τῶν Στενῶν ἀπό τούς Τούρκους. Ἀντίθετα οἱ Γάλλοι, σέ ἀνοικτή ρήξη πρός τούς Ἄγγλους, εἶχαν ἐκχωρήσει τήν Ἀνατολική Θράκη στούς Τούρκους, ἀκόμη καί πολύ πρίν τόν Αὔγουστο τοῦ 1922.
Στίς ἀρχές τοῦ Σεπτεμβρίου τοῦ 1922 καί ἐνῶ οἱ Τοῦρκοι συγκέντρωναν τόν νικηφόρο στρατό τους στήν ἀπέναντι πλευρά τῶν κατεχόμενων ἀπό τήν Ἀντάντ ζωνῶν τῆς Νικομήδειας καί τῶν Στενῶν, ἐκδηλώθηκε κρίση στίς ἀγγλογαλλικές σχέσεις. Ἡ Γαλλία διαχώρισε τή θέση της καί ὑποστήριξε τήν ἀπαίτηση τῶν Τούρκων γιά προσάρτηση στήν Τουρκία τῆς Ἀνατολικῆς Θράκης καί τῶν Στενῶν, πού οἱ Τοῦρκοι θά οὐδετεροποιοῦσαν.
Με βάση το βιβλίο του Δ.Α.Μαυρίδη "Από την Ιστορία της Θράκης 1875-1925" εξιστορείται και παρουσιάζεται η δραματική εγκατάλειψη της Ανατολικής Θράκης τον Οκτώβριο του 1922, αμέσως μετά την Μικρασιατική Καταστροφή.Οι φωτογραφίες και τα κείμενα αποτελούν αποκλειστικότητα του Δ.Α.Μαυρίδη.Αν θέλετε να κάνετε χρήση φωτογραφιών ή κειμένων πρέπει να ζητήσετε άδεια.
Πέμπτη, 13 Οκτωβρίου 2011
Πρόσφυγες.
Άδειοι οι μαχαλάδες των Ρωμηών στην Αδριανούπολη.
Νέος προσφυγικός οικισμός κάπου στην Χαλκιδική.
Κτίσιμο σπιτιών στην Ορεστειάδα.
¨Αποψη της Ξάνθης με τους νέους προσφυγικούς συνοικισμούς στο βάθος (1932).
Καβάλα 1930.
Κομοτηνή 1931.
Ο αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες Νάνσεν στην παραλία της Ραιδεστού (Οκτώβριος 1922 ).
Οι πρόσφυγες του Ιερού Όρους συγκεντρωμένοι στην ακτή της Περίστασης
αναμένουν την άφιξη των πλοίων.
Απελευθέρωση της Ανατολικής Θράκης.
H σημαία που δώρησε η κοινότητα των Σαράντα Εκκλησιών στον στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάνα (Εθνικό και Ιστορικό Μουσείο, Αθήνα)
Τελετή ορκωμοσίας των νεοσυλλέκτων κληρωτών στην πλατεία των Σαράντα Εκκλησιών. Τέλη Αυγούστου 1920.
Τελετή κατά την είσοδο της Μαραρχίας Ξάνθης στις Σαράντα Εκκλησίες στις 14 Ιουλίου 1920.
Ο στρατηγός Αλέξανδρος Μαζαράκης-Αινιάν εν μέσω της Μαντολινάτας του Παρθεναγωγείου "Τα Θεοδωρίδεια" στη Ραιδεστό τον Ιουλίο του 1920.
Μοίρα του Αγγλικού Στόλου και ελληνικά πλοία ετοιμάζονται να αποβιβάσουν τη Μεραρχία Σμύρνης στην ακτή της Ραιδεστού την 7η Ιουλίου 1920.
Η υποδοχή τους ελληνικού στρατούς στις Σαράντα Εκκλησιές τον Ιούλιο του 1920. Είναι η Μεραρχία Ξάνθης με διοικητή τον στρατηγό Κωνσταντίνο Μαζαράκη-Αινιάνα.
Τον Ιούλιο του 1920 η διάσκεψη Ειρήνης στις Βερσαλλίες έδωσε εντολή στην ελληνική κυβέρνηση να καταλάβει στρατιωτικά την Ανατολή Θράκη. Στη φωτογραφία ο στρατηγός Κωνσταντίνος Μαζαράκη-Αινιάν, διοικητής της Μεραρχίας Ξάνθης παραλαμβάνει τη σημαία από μέλη της κοινότητας των Σαράντα Εκκλησιών.
Αποχώρηση με πλοία.
Λιμάνι της Ραιδεστού.
Από την εκκένωση της περιοχής της Τσατάλτζας στις αρχές του 1924.
Οι πρόσφυγες της περιφέρειας της Ραιδεστού περιμένουν τα πλοία κατασκηνωμένοι στην αποβάθρα της Ραιδεστού ( Αρχές Οκτωβρίου 1922 ).
Πρόχειρες κατασκηνώσεις προσφύγων στην Ψαραγορά της Ραιδεστού.
Ένα μέρος προσφύγων αποχώρησε από το λιμάνι της Ραιδεστού. Ομάδες πληθυσμού αναχώρησαν με πλοία από τη Σηλύβρια, την Περίσταση, το Μυριόφυτο, τη Μήδεια και αλλού.
Αναρτήθηκε από Δημήτρης A. Μαυρίδης.
http://www.easternthrace1922.blogspot.gr/2010/08/blog-post_1385.html
O προσφυγικός εποικισμός
Oι ραγδαίοι ρυθμοί αύξησης των προσφύγων και η απεγνωσμένη προσπάθεια πρόχειρης εγκατάστασής τους, παρέλυσαν τους ρυθμούς της κοινωνικής ζωής στα μεγάλα αστικά κέντρα, μετά το φθινόπωρο του 1922. Στους πρόσφυγες από τη Mικρασία, προστέθηκαν και εκείνοι από την ανατολική Θράκη οξύνοντας ακόμα περισσότερο τα προβλήματα στέγασης και περίθαλψης. H ανάγκη αναδιοργάνωσης της χώρας ήταν άμεση, αλλά η υποδομή και οι εγχώριοι πόροι για παραγωγικές εργασίες απουσίαζαν. H Δίκη των Έξι συνέβαλε στη μερική μόνο εκτόνωση της κοινωνικής αναταραχής.
H απουσία υλικοτεχνικής υποδομής και οι οικονομικές δυσχέρειες οδήγησαν στην απόφαση της ίδρυσης αρχικά του Tαμείου Περιθάλψεως Προσφύγων και στη συνέχεια της Eπιτροπής Aποκαταστάσεως Προσφύγων (E.A.Π. Σεπτέμβριος 1923). H τελευταία ήταν τυπικά αυτόνομος υπερεθνικός οργανισμός, που λειτουργούσε κάτω από την άμεση εποπτεία της Kοινωνίας των Eθνών σε συμφωνία με την ελληνική κυβέρνηση, με σκοπό τη διαχείριση του δανείου που είχε συναφθεί για την κάλυψη των σχετικών αναγκών.
Tο ελληνικό κράτος, οι τοπικοί φορείς και διάφοροι διεθνείς οργανισμοί κινητοποιήθηκαν για τη στέγαση των προσφύγων με τρόπο πρωτοφανή για τα ελληνικά δεδομένα. Aυτή ωστόσο η έντονη θεσμική δραστηριοποίηση δεν στερούνταν κοινωνικών επιπτώσεων. Στην περίπτωση της πρωτεύουσας, η ένταξη γης στον ιστό της πόλης χωρίς προηγούμενη υποδομή και κοινόχρηστους χώρους, κληροδότησε δυσεπίλυτα προβλήματα. Eίναι ενδεικτικό ότι το διάστημα 1920-28, ο πληθυσμός της ευρύτερης περιοχής της πρωτεύουσας διπλασιάστηκε, εμφανίζοντας μέσο ετήσιο ρυθμό αύξησης 7,4%, μοναδικό στα χρονικά της πόλης. Mε την υπογραφή της συνθήκης ειρήνης, και τη σταδιακή αποστράτευση, τα εσωτερικά προβλήματα της χώρας ήλθαν στο προσκήνιο της επικαιρότητας.
http://www.fhw.gr/chronos/14/gr/1923_1940/society/facts/02.html#
Entrance to the Bosphorus from… Λήψη εικόνας
Veüe de Gallipoli 1700.jpg Λήψη εικόνας
The castle of smyrna 1840.jpg Λήψη εικόνας
The Black Sea entering in to t… Λήψη εικόνας
Smyrne. Vue du côté de la mer…. Λήψη εικόνας
Smyrne. Sadirvan camii.jpg Λήψη εικόνας
Sinope engraving by Rouargue. … Λήψη εικόνας
Greek Church of St Theodore, P… Λήψη εικόνας
1837 Saint Sophia.jpg Λήψη εικόνας
ΕΙΚΟΝΕΣ – ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ – ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ
Αρχειακό φωτογραφικό υλικό σχετιζόμενο με τη γενοκτονία που συντελέστηκε στην περιοχή του πάλαι ποτέ ιστορικού Ευξείνου Πόντου και την Μικρά Ασία.
genocide-s-moments.jpg Λήψη εικόνας
ΠΡΟΣΦΥΓΙΑ ΦΩΚΑΙΑ.jpg Λήψη εικόνας
ΣΤΑ ΑΜΕΛΕ ΤΑΜΠΟΥΡΟΥ.jpg Λήψη εικόνας
ΣΤΑ ΑΜΕΛΕ ΤΑΜΠΟΥΡΟΥ2.jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (10).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (9).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (8).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (7).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (6).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (5).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (4).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (3).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (2).jpg Λήψη εικόνας
GENOKTONIA (1).jpg Λήψη εικόνας
ΚΕΡΑΣΟΥΝΤΑ ΚΑΡΤ ΠΟΣΤΑΛ ΕΠΟΧΗΣ Λήψη εικόνας
ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ Λήψη εικόνας
ΤΟ ΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΜΕΛΛΟΘΑΝΑΤΟΥ Λήψη εικόνας
ΠΗΓΗ http://tovima.dolnet.gr/print_article.php?e=B&f=13…
Φωτογραφίες
Γενοκτονία: Πρόσφυγες από τον Πόντο, σε μια στάση του ξεριζωμού τους
Ο ελληνικός στρατός αποβιβάζεται στη Σμύρνη
Βεβήλωση και καταστροφή της εκκλησίας του Σαλιχλί από τις κεμαλικές δυνάμεις
Η Κερασούντα του Πόντου
Η σφαγή των Αρμενίων και των Ελλήνων στην Τραπεζούντα (28.2.1919)
Η γενοκτονία του ποντιακού λαού
Η επιστροφή των Ποντίων στην ιστορία
Ο ξεριζωμός των προσφύγων
Επιβίβαση προσφύγων στα καράβια από Αμερικανούς ναύτες
Πρόσφυγες από τη Σαμψούντα στο σιδηροδρομικό σταθμό της Πάτρας
http://www.pontos.gr/default.aspx?catid=286
ΚΥΠΡΟΣ 1974 – ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ
[Εισβολή]
[Πρόσφυγες]
[Συνδέσεις με σχετικές Ιστοσελίδες]
-ΠΡΟΣΦΥΓΕΣ-
.
Πρώτα βήματα στην ζωή σαν πρόσφυγες. Μικρά παιδιά παίζουν στους προσφυγικούς καταυλισμούς που στήθηκαν προσωρινά για να ανακουφίσουν μεγάλο μέρος των προσφύγων που ανέρχονται σε 200,000 και αποτελούν το 1/3 του συνολικού πληθησμού της Κύπρου. Από το 1974 και μέχρι σήμερα δεν έχει επιτραπεί η επιστροφή κανενός πρόσφυγα στην πατρώα γη παρά την Διεθνή κατακραυγή εναντίων της Τουρκίας.τα ψηφίσματα των Ηνωμένων Εθνών και τις καταδικαστικές αποφάσεις του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.
Ο ξεριζωμός από την πατρώα γη εκτός από το τρομακτικό υλικό κόστος, επέφερε και μεγάλο ψυχολογικό πλήγμα στις αθώες ψυχές των μικρών παιδιών. Στην φωτογραφία δύο Ελληνόπουλα της Κύπρου στιβαγμένα πάνω σε σακιά τροφίμων, προμηθειών, και τενεκέδων λαδιού! Ο φόβος και ο πόνος είναι ζωγραφισμένος στα μάτια τους, αφού δεν ξέρουν γιατί βρίσκονται σε αυτή την τραγική κατάσταση.
Πατήστε την φωτογραφία για να δείτε την μεγένθυνση.
Πρόσφυγες στην ίδια μας την πατρίδα. Σύμφωνα με συγκριτικά μεγέθη πληθυσμού σε περίπτωση παρόμιας καταστροφής η Αμερική θά έχανε το 40% του εδάφους της, θα είχε 120,000,000 πρόσφυγες, 1,000,000 αγνοούμενους, και 3,600,000 σκοτωμένους. Μπορείτε να φανταστείτε τις τρομερές συνέπειες τώρα; Για περισσότερες πληροφορίες Πατήστε ΕΔΩ.
Τα παιδιά συνεχίζουν να παίζουν χωρίς να αναλογίζονται τις επιπτώσεις της εισβολής. Σιγά σιγά θα μετατραπούν σε ένα πικρό βίωμα για την συνεχιζόμενη αδικία εναντίων της Κύπρου. Στη φωτογραφία τα παιδιά ετοιμάζουν το Χριστουγενιάτικο δέντρο για τα Χριστούγεννα του 1974 με ένα ξερό κλαδί και ένα κάλυκα βλήμματος πυροβόλου όπλου. Για περισσότερες πληροφορίες για το Κυπριακό πρόβλημα Πατήστε ΕΔΩ.
Πατήστε την φωτογραφία για να δείτε την μεγένθυνση.
Διεξαγωγή μαθημάτων μέσα σε αντίσκηνα. Με την κατάληψη του 37% του εδάφους της Κυπριακής Δημοκρατίας από τουρκικές στρατιωτικές δυνάμεις και την απώλεια πέραν των 100 σχολείων Δημοτικής και Μέσης Εκπαίδευσης, οι Έλληνες μαθητές αναγκάζονταν σε πολλές περιπτώσεις να παρακολουθούν τα μαθήματα της Σχολικής περιόδου 1974-1975 και ακόμη 1975-1976 μέσα σε αντίσκηνα που είχαν στηθεί ειδικά μέσα στους προσωρινούς προσφυγικούς καταυλισμούς. Οι συνθήκες αντίξοες αφού δεν υπήρχε ούτε ο κατάλληλος φωτισμός, ούτε τα απαραίτητα διδασκαλικά μέσα, και φυσικά ούτε θέρμανση το χειμώνα.
Πατήστε την φωτογραφία για να δείτε την μεγένθυνση.
http://www.agrino.org/greeklibrary/projects/cyprus1974/refugees.htm
1922
The start of the fire seen from Bella Vista. 13.Sep.1922. 05 00 PM
Buildings on fire and rescue boats. 14.Sep.1922. 06 00 PM
Buildings on fire at the quay. 13-14.Sep.1922
Buildings on fire at the quay. 14.Sep.1922. 09 00 AM
A wide view of the city on fire 14.Sep.1922. 06 00 AM
The city in flames and observers
The city on fire. 14.Sep.1922. 05 00 AM
Buildings on fire and people trying to escape. 13-14.Sep.1922
Buildings on fire and rescue boats. 14.Sep.1922
The city on fire. 14.Sep.1922
Buildings on fire at the quay. 14.Sep.1922. 06 00 PM
The city taken by the fire
Buildings on fire and people trying to enter boats
Buildings of the quay in flames
The quay on fire from a distance
The city on fire and a close battleship
A Hellenas being hanged in Smyrna
An Hellenic family killed by the Turks. Children and babies were equally treated
Christian families being deported
Christian men being deported to the interior of Asia Minor
Christians being deported to the desert
Christians being deported to the desert
Christians being deported
Christians forced by the Turks to march to the desert to die
Deportation of Christians
Elder and infants were massacred together
Hellenes from Pontos in a Turkish labour battalion. Few survived.
Hellenes of Asia Minor killed by the Turks
Hellenic families crying for their relatives
Hellenic refugees. A woman a small child who probably had a broken leg.
Hellenic refugees
Hellenic villagers from Kerasond Pontos massacred by the Turks
Part of the city of Afion Karahissar burned by the Kemalist forces
Persons of all ages were tortured and killed
Railroad pier in Smyrna where refugees embarked
Refugees from Smyrna
Remains of an Hellenic school in Pontos. Frontistirio Agios Georgios Argyroypolis.
Remains of an Hellenic school in Pontos. Frontistirio Palaias Argyroupolis.
Tents of Christians being deported
The Archbishop Chrysostomus. Tortured and killed by the Turks.
The church of Taxiarchis turned into a liquor storehouse
A boat full of refugees leaving Smyrna
The despair to escape makes a boat sink
The despair to escape makes a boat sink. Another view.
The same boat partially sunken
The ruins of the Aidinion Hospital
Turkish soldiers posing proudly with heads of their victims
http://diasporic.org/mnimes/archives/kalamaria-1927-1960
Πρόσφυγες
Άδειοι οι μαχαλάδες των Ρωμηών στην Αδριανούπολη.
Νέος προσφυγικός οικισμός κάπου στην Χαλκιδική.
Κτίσιμο σπιτιών στην Ορεστειάδα.
¨Αποψη της Ξάνθης με τους νέους προσφυγικούς συνοικισμούς στο βάθος (1932).
Καβάλα 1930.
Κομοτηνή 1931.
Ο αρμοστής της Κοινωνίας των Εθνών για τους πρόσφυγες Νάνσεν στην παραλία της Ραιδεστού (Οκτώβριος 1922 ).
Οι Οι πρόσφυγες του Ιερού Όρους συγκεντρωμένοι στην ακτή της Περίστασης
αναμένουν την άφιξη των πλοίων.
Σμύρνη 1922: Συνωστισμός στην παραλία!
Mια μαρτυρία από το μαύρο Σεπτέμβρη του ’22
“Στις 27 Αυγούστου 1922 ο τουρκικός στρατός μπαίνει στη Σμύρνη. Χιλιάδες Έλληνες συνωστίζονται στο λιμάνι προσπαθώντας να μπουν στα πλοία και να φύγουν για την Ελλάδα…”
Mαρία Ρεπούση, Ιστορία ΣΤ’ δημοτικού. Στα νεότερα και σύγχρονα χρόνια, Αθήνα, εκδ. ΟΕΔΒ, 2006, σελ. 100
(το άρθρο αυτό το αφιερώνουμε στους 452 συμπολίτες μας, που υπέγραψαν υπέρ του αναθεωρητικού βιβλίου Ιστορίας της ΣΤ’ δημοτικού… και στους 7.000 που υπέγραψαν κατά.)
“Ο Κεμάλ γιόρτασε το θρίαμβό του με τη μεταβολή της Σμύρνης σε τέφρα και την τεράστια σφαγή του εκεί χριστιανικού πληθυσμού” έγραψε στα απομνημονεύματά του ο Ουϊνστον Τσώρτσιλ. Η σφαγή της Σμύρνης συγκλόνισε ολόκληρο τον πολιτισμένο κόσμο. Ακόμα και στη Γαλλία -η φιλοτουρκική πολιτική της οποίας καθόριζε την πληροφόρηση που παρείχαν οι δημοσιογράφοι- διογκώθηκαν τα αντιτουρκικά συναισθήματα. Όμως, περισσότερο από τις ανταποκρίσεις και τις ψυχρές επισημάνσεις των διπλωματών, το τρομερό τοπίο εκείνων των ημερών αποκαλύπτεται μέσα από τις μαρτυρίες όσων το έζησαν. Μαρτυρίες συγκλονιστικές, που πιστοποιούν την ύπαρξη του Μικρασιατικού Ολοκαυτώματος. Για να κατανοήσουμε τι συνέβη τότε και να αναρωτηθούμε γιατί σήμερα η κ. Ρεπούση (όπως και αρκετοί άλλοι νεοέλληνες) εζήλωσε τη δόξα του ύστερου Γκαροντί, δημοσιεύουμε την αυθεντική Μαρτυρία της Ελένης Καραντώνη για τη σφαγή που έγινε από τα κεμαλικά στρατεύματα μετά το τέλος του ελληνοτουρκικού πολέμου. Η Μαρτυρία προέρχεται από το δίτομο “Έξοδος“ του Κέντρου Μικρασιατικών Σπουδών. Η Ελένη Καραντώνη ζούσε στο Μπουνάρμπασι, έντεκα χιλιόμετρα βορειανατολικά της Σμύρνης. Το Μπουνάρμπασι είχε χίλιους κατοίκους, από τους οποίους οι οκτακόσιοι ήταν Έλληνες:
“… Άρχισε ο στρατός μας να φεύγει. Χτυπούσαν τις πόρτες μας και ζητούσαν ρούχα για να βγάλουν το χακί από πάνω τους. Πόσους δεν ντύσαμε! Οι μεγάλοι οι δικοί μας ξεκουμπιστήκαν και φύγανε κι αφήσαν τον κόσμο στο έλεος του Θεού. Έφταναν οι στρατιώτες ξυπόλητοι, γυμνοί, κουρελιασμένοι, πρησμένοι, νηστικοί.
Οι Τούρκοι
κατεβαίναν και σφάζαν τους Έλληνες. Το ίδιο έκαναν και οι δικοί μας. Παντού φωτιά και μαχαίρι άκουες και έβλεπες. Από τους κατοίκους του Μπουνάρμπασι έμειναν καμιά δεκαριά οικογένειες… Μερικοί κατάφεραν να φύγουν, σέρνοντας με την κοιλιά προς το Σικλάρι και από κει στη Σμύρνη. Τους άλλους όλους τους ατιμάσανε, τους σφάξανε, τους κρεμάσανε, τους κάψανε. Κι εκείνους που κατάφεραν από το Σικλάρι να φτάσουν στη Σμύρνη, όταν ήρθε ο Κεμάλ, τους έπιασε και τους έσφαξε.
Εμείς βρισκόμασταν στη Σμύρνη. Πλημύρρα οι μαχαλάδες στο αίμα. Βάλανε φωτιά οι Τούρκοι, μια ώρα μακρυά. “Μη φοβάστε είναι μακρυά”, μας είπε ο νοικοκύρης του σπιτιού που μέναμε. Σ’ ένα τέταρτο η φωτιά είχε έρθει σε μας. Ρίχνανε βενζίνη και προχωρούσε. Βγήκαμε στο δρόμο. Φωτιά από τη μια, θάλασσα από την άλλη. Βρισκόμασταν στη μέση. Και οι Τσέτες (σ.τ.σ. οι άτακτοι Τούρκοι) βρίσκονταν στη μέση, και σφάζαν και σκοτώναν.
Τη νύχτα οι Τσέτες έκαναν επίθεση ν’ αρπάξουν, να σφάξουν, ν’ ατιμάσουν. “Βοήθεια! Βοήθεια!” φώναζε ο κόσμος. Τα εγγλέζικα πλοία ήταν απέναντι. Έριχναν τους προβολείς. Σταματούσαν για λίγο. Τη νύχτα θέλαμε να πάμε προς νερού μας. Πήγαμε λίγο πιο έξω, φρίκη! Βρεθήκαμε σε μια χαβούζα (σ.τ.σ. μεγάλο ανοιχτό λάκο). Γύρω γύρω, στα χείλια της χαβούζας σπαρταρούσαν κορμιά, και μέσα η χαβούζα ήταν γεμάτη κεφάλια. Έπαιρναν όποιον έπιαναν, τον πήγαιναν στην άκρια της χαβούζας, έκοβαν το κεφάλι και το έριχναν μέσα στην χαβούζα και τα κορμιά τα άφηναν να σπαρταρούν γύρω γύρω. Ήταν φοβερό. Όσοι το είδαν τρελάθηκαν. Το τρελοκομείο γέμισε από τρελούς σαν ήρθαμε. Εκεί σ’ αυτό το μέρος χάσαμε και τον πατέρα μου. Τον αδελφό μου τον έσφαξαν στο χωριό.
Έβγαλαν, μετά, ιταλικά και ελληνικά πλοία και μας πήραν. Πόσους; Ούτε ένα είκοσι τοις εκατό δεν επήραν. Τέτοια καταστροφή δεν είδαν τα μάτια μου!”
Και να σημειώσουμε στο τέλος, ότι τον χριστιανικό πληθυσμό της Σμύρνης (ελληνικό και αρμενικό) συνειδητά εγκατέλειψαν στο έλεος του κεμαλικού στρατού οι ελληνικές αρχές κατοχής. “Για να μην δημιουργηθεί προσφυγικό πρόβλημα στην Ελλάδα“, όπως ζητούσε ο πρωθυπουργός Δημήτριος Γούναρης, και με χαρά ικανοποιούσε ο αρμοστής της Ελλάδας στην Ιωνία Αριστείδης Στεργιάδης…
(Μακρόνησος ‘22: Πρόσφυγες στην καραντίνα)
Δείτε στο σχετικό ποστ τη διαμαρτυρία της Ένωσης Σμυρναίων,
καθώς και τη δική μας άποψη με τίτλο: Η εκδίκηση των ‘αυτοχθόνων’.
Για τη γενοκτονία στη Μικρά Ασία, δες.
Επίσης, δείτε: http://www.youtube.com/watch?v=tP3JdGln3tE
…. και μια Μαρτυρία
http://pontosandaristera.wordpress.com/2007/07/08/smirni/
http://www.asda.gr/g14per/programs/perivallon/peristeri/peristeri4.htm
ΜΙΚΡΑΣΙΑΤΙΚΗ ΚΑΤΑΣΤΡΟΦΗ
users.sch.gr/nemfelonis/mikrpiges.ppt.ppt
Παιδείας Εγκώμιον 
Πρόσφατα σχόλια