Αθλητισμού ομορφιές

Συγχαρητήρια και ευχές Παναθηναϊκού στον Ολυμπιακό

ΤΑ ΝΕΑ 12 Μαΐου 2012

«Ντούντα συγχαρητήρια, το αξίζατε».  Οι δύο κουμπάροι αγκαλιάστηκαν στο ξενοδοχείο με τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς να συγχαίρει τον Ντούσαν Ιβκοβιτς για την μεγάλη πρόκριση στον τελικό και στη συνέχεια να κάθονται μαζί και να συζητούν.

Μην ξεχνάμε άλλωστε πως το 1992 στην ίδια πόλη, υπήρχε το περίφημο σερβικό μίινγκ με Νίκολιτς, Ιβκοβιτς και Ομπράντοβιτς την παραμονή του τελικού της Παρτίζαν με την Μπανταλόνα και τον πρώτο θρίαμβο του «Ζότς». Άλλωστε οι Σέρβοι το συνηθίζουν και αυτά τα μίτινγκ έχουν αφήσει εποχή στα φάιναλ φορ.

Όμως και οι παίκτες του Παναθηναϊκού έδωσαν συγχαρητήρια στους συνάδελφους τους στον Ολυμπιακό,  μόλις βρέθηκαν στο ξενοδοχείο, σε ένα πολύ όμορφο κλίμα που ίσως ανάλογο να μην έχουμε συναντήσει τόσο έντονα σε άλλη σχέση μεταξύ παικτών και προπονητών στους δύο «αιώνιους».

Άλλωστε οι δύο αποστολές, με τη σύμφωνη γνώμη και των προπονητών τους, αποδέχτηκαν την πρόσκληση της Ευρωλίγκας για να μείνουν στο ίδιο ξενοδοχείο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε φυσικά το πεντάλεπτο τετ α τετ που είχαν οι Διαμαντίδης και Σπανούλης στο περιθώριο της επίσημης συνέντευξης Τύπου την Πέμπτη. Ο  αρχηγός του Ολυμπιακού  έδειχνε στον Διαμαντίδη κάτι από το κινητό του τηλέφωνο, πιθανότατα φωτογραφία του νεογέννητου γιού του.

Θυμίζουμε επίσης και τις ευχές του Θανάση Γιαννακόπουλου προς τους Πειραιώτες λίγο πριν τον ημιτελικό του Ολυμπιακού με την Μπαρτσελόνα, την ώρα μάλιστα που είχε την πίκρα για τον αποκλεισμό της δικής του ομάδας.

Ο Στράτος Περπέρογλου, στη χθεσινή προπόνηση του Παναθηναϊκού προχώρησε ακόμα περισσότερο: «Εύχομαι ο Ολυμπιακός να κάνει την έκπληξη και να πάρει το κύπελλο. Έχει τις δυνατότητες, έστω και αν η ΤΣΣΚΑ Μόσχας είναι το φαβορί» είπε ο γκάρντ του Παναθηναϊκού, ενώ είχε προηγηθεί χθες η ατάκα του Βασίλη Σπανούλη μετά τον ημιτελικό με την Μπαρτσελόνα: «Κρίμα που δεν τα κατάφερε και ο Παναθηναϊκός γιατί θα ήταν ένας μεγάλος ελληνικός τελικός και το τρόπαιο θα έμενε στην Ελλάδα» !

Και όλα αυτά να θυμίσουμε ότι έγιναν λίγες μέρες πριν την κόντρα των «αιωνίων» για τον τίτλο της Α1, σε ένα γαϊτανάκι 3-5 σκληρών και δυνατών παιχνιδιών.

«Δεν έχουμε να χωρίσουμε τίποτε εκτός γηπέδου και οι σχέσεις μας είναι εξαιρετικές. Ίσως είναι πιο έντονο εφέτος, αλλά γιατί και τις άλλες χρονιές δεν ήμασταν ήρεμα ; Θυμηθείτε απλά το Βερολίνο, όπου μάλιστα είχαμε και τη μεταξύ μας κόντρα» μας θύμισε ο συνεργάτης του Ντούσαν Ιβκοβιτς, Μίλαν Τόμιτς.

Δυστυχώς το όμορφο μήνυμα των δύο πλευρών, το οποίο καλλιεργούν οι δύο ομάδες (προπονητές και παίκτες) τα τελευταία χρόνια με κορύφωση την συνύπαρξη των δύο κουμπάρων στον πάγκο των «αιωνίων» την τελευταία διετία δεν πέρασε στο ελάχιστο στο μυαλό και στη νοοτροπία των αμετανόητων οπαδών που δημιούργησαν σοβαρά επεισόδια το μεσημέρι,  έξω από την Αγιά Σοφιά.

Επίσης αποτελεί παράδοση (που πάντως φάνηκε διασκεδαστική στον Σμίθ του Παναθηναϊκού που δεν το είχε ξαναζήσει) οι οπαδοί των δύο «αιωνίων» να ενισχύουν με όλες τους τις δυνάμεις τον εκάστο αντίπαλο Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού.

 

Αντίο με δάκρυα

ΤΑ ΝΕΑ 7.5.12

Τα φώτα έσβησαν όταν ο Πεπ Γκουαρντιόλα επέστρεψε στον αγωνιστικό χώρο του Καμπ Νου. Τα μάτια του, ακόμα κόκκινα από τα δάκρυα, καρφώθηκαν στις άδειες εξέδρες. Μετά στράφηκαν στο χορτάρι. Εσφιξε στην αγκαλιά του τα τρία παιδιά του και τη σύντροφό του και είπε: «Αντίο».

Η Βαρκελώνη σείστηκε από τις φωνές 90.000 Καταλανών. Ο Γκουαρντιόλα έμπαινε για τελευταία φορά στο Καμπ Νου για να καθοδηγήσει την Μπαρτσελόνα στο παιχνίδι με την Εσπανιόλ και το πανό που κάλυπτε δύο ορόφους του ιστορικού γηπέδου άρχισε να ξετυλίγεται για να αποκαλυφθεί ένα τεράστιο T’ estimem (Σ’ αγαπώ).

Μεσολάβησαν τέσσερα γκολ του Μέσι στη νίκη των Μπλαουγκράνα επί της Εσπανιόλ (4-0) που εκτόξευσαν το προσωπικό ρεκόρ του Αργεντινού στην Πριμέρα Ντιβισιόν στα 50 γκολ και τα 72 στις φετινές διοργανώσεις. Φυσικά είναι παγκόσμια ρεκόρ.

Η βραδιά όμως ανήκε στον Γκουαρντιόλα. Αμήχανος, νευρικός, συγκινημένος, δεν μπόρεσε να πει όλα όσα θα ήθελε στους φίλους της αγαπημένης του ομάδας στη σύντομη ομιλία του από το κέντρο του Καμπ Νου, μετά το τέλος του αγώνα.

«Η ζωή μού χάρισε αυτό το δώρο, τα πέντε τελευταία χρόνια να ζήσω με αυτούς τους παίκτες και να απολαμβάνω αυτό το θέαμα. Είχα το προνόμιο να αισθάνομαι τόσο αγαπητός και να με εκτιμούν. Σας ευχαριστώ όλους, ιδιαίτερα αυτούς με τους οποίους συνεργαζόμουν καθημερινά».

Τα μάτια του αρχηγού Κάρλες Πουγιόλ βούρκωσαν. Εμοιαζε με βράχο που τον χτυπούσε δυνατά το κύμα. Σαν υπνωτισμένος πλησίασε τον Πεπ, αυτός τον απώθησε αλλά όχι για πολύ. Ο Πουγιόλ ήταν αποφασισμένος. Τον έπιασε μαζί με τους άλλους παίκτες και τον αποχαιρέτησαν, πετώντας τον στον ουρανό της Καταλωνίας.

Ωρες μετά, και αφού αναφέρθηκε για τα κατορθώματα του Μέσι και τις ικανότητες του διαδόχου του Τίτο Βιλανόβα, ο Γκουαρντιόλα επέστρεψε στο άδειο Καμπ Νου. Κάθησε με τα παιδιά του Μάριους, Μαρία και Βαλεντίνα για τελευταία φορά στον πάγκο της Μπάρτσα, πιθανότατα της ομάδας που έπαιξε το καλύτερο ποδόσφαιρο όλων των εποχών και έβγαλε μερικές φωτογραφίες. Ηταν η νύχτα που δεν θα ξεχάσει ποτέ ο Πεπ…

 

Τα μυστικά της επιτυχίας της Μπαρτσελόνα

ΤΑ ΝΕΑ 27 Μαρτίου 2012

«Ο Γκουαρντιόλα θα είναι ο επόμενος πρόεδρος της Μπαρτσελόνα και ο Τσάβι προπονητής της. Ο Γιόχαν Κρόιφ είναι ένα από τα μυστικά αυτής της ομάδας».

Τα μυστικά της Μπαρτσελόνα αποκαλύπτει σε συνέντευξή του στη «Repubblica» ο πρώην πρόεδρος του καταλανικού συλλόγου Τζοάν Λαπόρτα, παραμονές της κρίσιμης αναμέτρησης των Μπλαουγκράνα με τη Μίλαν στο Σαν Σίρο, για την οποία προβλέπει νίκη της ομάδας του Γκουαρντιόλα.

«Τέσσερα είναι τα στοιχεία της επιτυχίας: η Καταλωνία, ο Κρόιφ, η Μασία και η Unicef. Το προνόμιο της προσφοράς. Χωρίς τον Κρόιφ τίποτε δεν θα είχε συμβεί. Οταν έπαιζε στην Μπαρτσελόνα ήταν ο Μέσι της εποχής. Καλύτερα, ο σημερινός Κρόιφ είναι ο Μέσι. Οταν τη δεκαετία του ’90 ανέλαβε προπονητής ήταν γενναιόδωρος, έξυπνος, με κουράγιο, χαρισματικός. Οι συμβουλές του απλές: δίνετε την μπάλα το πολύ με δύο χτυπήματα, να έχετε ταχύτητα και να πιέζετε τους αντιπάλους. Ενας ιδιοφυής τρόπος παιξίματος. Πίστευε πως οι παίκτες πρέπει να διασκεδάζουν. Θυμάμαι το Γουέμπλεϊ, στον τελικό του Τσάμπιονς Λιγκ εναντίον της Σαμπντόρια. Εβγαλε τους παίκτες από τα αποδυτήρια λέγοντάς τους μόνο αυτό: "Πηγαίνετε και διασκεδάστε το". Οι παίκτες έμαθαν. Ο Μέσι μοιάζει να παίζει στην αυλή του σχολείου του. Το διασκεδάζει».

Για τη Μασία: «Ενα κόσμημα. Παίκτες όπως οι Μέσι, Τσάβι, Πουγιόλ, Ινιέστα, Μπουσκέτς έχουν μεγαλώσει μαζί. Ο Γκουαρντιόλα είναι ένας από αυτούς. Το πραγματικό μυστικό: πάνω απ’ όλα είναι καλοί άνθρωποι. Είναι ταπεινοί. Είναι γενναιόδωροι και στηρίζουν τους συνανθρώπους τους».

Για το αν φοβήθηκε το 2008 όταν επέλεξε τον άπειρο Γκουαρντιόλα για τη θέση του προπονητή:

«Καθόλου. Είχα το προνόμιο να μάθω ποδόσφαιρο από τον Ράικαρντ και τον Κρόιφ. Ακολούθησα τις συμβουλές τους και είδα με τα μάτια τους. Ο Γκουαρντιόλα ήταν τέλειος. Στην καρδιά του έχει την Μπαρτσελόνα και στα κύτταρά του τον Κρόιφ».

Για το αν δεχτεί ο Γκουαρντιόλα τα εκατομμύρια ευρώ που του προσφέρουν: «Δεν ξέρω. Ελπίζω πως όχι. Ποτέ δεν ξέρεις, όμως, τα πράγματα συνεχώς αλλάζουν. Θυμάμαι όταν δέχτηκα μα τρελή προσφορά για τον Μέσι πήγα στον πατέρα του, τον Χόρχε, και του είπα πως δεν μπορούμε να του δώσουμε εμείς τόσα χρήματα, αλλά μπορούμε να του προσφέρουμε δόξα. Είμαστε όλοι ενωμένοι για ένα σκοπό, έναν κοινό στόχο. Ο Μέσι είναι ήδη σπουδαίος, έγινε κορυφαίος γιατί έμαθε να δίνει στους άλλους».

Για τη Unicef: «Είχαμε πληρώσει για να έχουμε τη Unicef στη φανέλα μας. Το προνόμιο της προσφοράς. Τώρα είναι λυπηρό το λογότυπο της να βρίσκεται στο πίσω μέρος του σορτς. Λάθος».

Επί προεδρίας Λαπόρτα η Μπαρτσελόνα δεν είχε δεχτεί να κατασκευαστεί σε περιοχή που της ανήκει το Casino Eurovegas:«Είμαστε ομάδα που αναγείρει σχολεία στο Μαλάουι, όχι καζίνα».

Κατά καιρούς συγκρίνουν τον Λαπόρτα με τον πρόεδρο της Μίλαν και πρώην πρωθυπουργό της Ιταλίας Σίλβιο Μπερλουσκόνι λόγω των σχέσεων με δεκάδες όμορφες νεαρές γυναίκες.

«Μου αρέσουν τα όμορφα πράγματα. Δεν βλέπω όμως πού αλλού μπορεί να μοιάζουμε».

Αν περνούσε από το χέρι του ο Λαπόρτα θα έκανε στο μέλλον πρόεδρο τον Γκουαρντιόλα και προπονητή τον Τσάβι: «Ο Τσάβι είναι ένα φαινόμενο. Σπουδαίος τύπος».

Μπόλονι

Συγγραφέας μιας ιστορίας αγάπης

του Αντώνη Ρεπανά, ΤΑ ΝΕΑ 12.11.11

Το ντέρμπι με τον Αρη στο «Κλεάνθης Βικελίδης» είχε τελειώσει. Ο ΠΑΟΚ είχε έρθει ισόπαλος με 1-1 και ο Λάζλο Μπόλονι είχε αποβληθεί. Στη συνέντευξη Τύπου μετά το παιχνίδι όμως ο ρουμάνος τεχνικός ξάφνιασε τους πάντες.

Ανοιξε το ντοσιέ του και σήκωσε μια κάρτα με το όνομα μιας κοπέλας γραμμένο πάνω της: Eva Madaras. «Η ζωή έχει πολλά προβλήματα. Το να παίζεις ένα ντέρμπι δεν είναι πρόβλημα. Ξέρω μια κοπέλα από την πόλη μου που δίνει μεγάλη μάχη για τη ζωή» δήλωσε ο προπονητής του Δικεφάλου και ευχαρίστησε το Νοσοκομείο Παπανικολάου όπου νοσηλεύεται και τους γιατρούς που την κουράρουν. Αυτή ήταν η αφορμή για τη συνάντηση με τον Λάζλο Μπόλονι. Τον προπονητή του ΠΑΟΚ, που σε γενικές γραμμές αποφεύγει να δίνει συνεντεύξεις πέρα από τις προγραμματισμένες μετά το τέλος κάθε αγώνα. Για τον σκοπό αυτόν όμως δεν μπορούσε να αρνηθεί.

Συναντηθήκαμε στο καφέ του ξενοδοχείου όπου μένει. «Εχετε δει την ταινία "Love Story" του 1970;» ήταν η ερώτηση-απάντηση του ρουμάνου προπονητή όταν ζητήσαμε διευκρινίσεις όσον αφορά τη συμπατριώτισσά του. «Η ιστορία της κοπέλας είναι ίδια με την ταινία, μόνον που ελπίζω ότι θα έχει διαφορετικό τέλος. Θέλω να έχει διαφορετικό τέλος, γιατί σε αντίθεση με την ταινία στην πραγματική ζωή οι Ελληνες βοήθησαν το κορίτσι και γιατί είναι μια πολύ όμορφη ιστορία αγάπης και αυτή», συμπληρώνει. Η ταινία του Αρθουρ Χίλερ ήταν υποψήφια για Οσκαρ το 1970 και αναφερόταν στον έρωτα ενός πλούσιου νέου και μιας φτωχής κοπέλας, η οποία στην εξέλιξη της ιστορίας προσβλήθηκε από λευχαιμία και πέθανε. Στο τέλος της ταινίας, ο νέος συναντώντας τον άκαρδο πατέρα του και ενώ έχει πεθάνει η κοπέλα, του απαντά στη συγγνώμη που του ζητάει, λέγοντας: «Αγάπη σημαίνει να μη χρειάζεται να ζητήσεις συγγνώμη για κάτι». Ετσι και ο Λάζλο Μπόλονι δεν θέλει να πει συγγνώμη όταν το σενάριο της περιπέτειας της Εύας θα φτάσει στο τέλος του.

Ο ρουμάνος τεχνικός έμαθε για τη συμπατριώτισσά του από σύμπτωση. «Γράφω ένα βιβλίο για τη ζωή που ζούσαμε στη Ρουμανία πριν από την επανάσταση» λέει ο Λάζλο Μπόλονι και συμπληρώνει: «Ετσι τηλεφώνησα σε έναν δημοσιογράφο στην πόλη μου για να ζητήσω κάποιες πληροφορίες. Τότε με ρώτησε αν γνώριζα την Εύα και το πρόβλημά της. Μου είπε όλη την ιστορία και για τις προσπάθειες που κάνουν οι φίλοι της στην Τρανσυλβανία για να τη βοηθήσουν. Είναι μια συγκινητική ιστορία αγάπης. Η Εύα σπούδαζε στο πανεπιστήμιο στην πόλη μου δημοσιογραφία, όταν είδε μια προσφορά στην εφημερίδα όπου με 70 ευρώ μπορούσες να έρθεις για διακοπές επτά ημέρες στη Θεσσαλονίκη. Το πρώτο βράδυ που έφτασε στην πόλη μπήκε σε ένα εστιατόριο και είδε έναν Ελληνα. Ερωτας με την πρώτη ματιά. Εκείνος την ακολούθησε στη Ρουμανία μέχρι να τελειώσει τις σπουδές της. Μετά επέστρεψαν και οι δύο στη Θεσσαλονίκη. Από τότε που προέκυψε το πρόβλημα της λευχαιμίας ο σύντροφός της είναι συνέχεια πλάι της».

«Εχω ένα όνειρο. Να δω τα ελληνικά γήπεδα δίχως κάγκελα»

Ο Λάζλο Μπόλονι δεν είναι μόνον άνθρωπος του ποδοσφαίρου. «Τελείωσα την ιατρική. Ημουν οδοντίατρος για έξι με επτά χρόνια πριν φύγω για το Βέλγιο και τη Γαλλία» λέει και συνεχίζει: «Οταν ακούω για την πόλη μου, το Μούρες, θέλω να βοηθώ όσο μπορώ. Μπορεί τα τελευταία 25 με 30 χρόνια να μη μένω εκεί περισσότερο από δέκα ημέρες, θεωρώ όμως ότι είναι η καλύτερη πόλη στον κόσμο». Ο Λάζλο Μπόλονι ανήκει στην ουγγρική μειονότητα. «Και η κοπέλα είναι Ουγγαρέζα αλλά δεν μετρά αυτό. Το πρόβλημα δεν έχει εθνικότητα. Εγώ είμαι Ούγγρος, αλλά γεννήθηκα Ρουμάνος. Νιώθω Ρουμάνος, αλλά στην κουλτούρα και στο μυαλό μου είμαι Ούγγρος». Ο προπονητής του ΠΑΟΚ λίγο πριν συναντηθούμε μιλούσε με την Εύα στο τηλέφωνο. «Δεν την έχω δει ακόμη από κοντά, της τηλεφωνώ όμως συχνά για να την εμψυχώσω. Μόλις τελειώσει τις χημειοθεραπείες και πριν προχωρήσει στη μεταμόσχευση, αφού η αδελφή της είναι συμβατή δότρια, της έχω πει ότι θα πρέπει να μου μαγειρέψει. Θα πάω στο σπίτι της. Ευτυχώς ο άντρας της και η οικογένειά του είναι φίλαθλοι του ΠΑΟΚ και δεν θα κινδυνεύσω», συμπληρώνει χαριτολογώντας.

Ο Λάζλο Μπόλονι είναι μόλις λίγους μήνες στην Ελλάδα αλλά… «θέλω να πω σε όλο τον κόσμο ότι δεν είναι κακοί οι Ελληνες».

«Αυτή τη στιγμή σε καμία τηλεόραση σε όλο τον κόσμο δεν ακούς κάτι καλό για τους Ελληνες και αυτό είναι άδικο» λέει και συνεχίζει: «Οι Ελληνες είναι θερμοί στα συναισθήματά τους. Οταν κάποιος σε αγαπάει, σε αγαπάει πραγματικά. Βέβαια και όταν σε μισεί, σε μισεί πραγματικά και αυτό το ένιωσα στο παιχνίδι με τον Αρη. Παρ’ όλα αυτά θέλω να πω σε όλους ότι είναι εύκολο να μιλήσεις, να δουλέψεις και να ζήσεις με τους Ελληνες. Σε κάποια πράγματα η Ελλάδα είναι πίσω και θα πρέπει να προσπαθήσει αν θέλει να είναι στην Ευρώπη. Οι Ελληνες όμως έχουν φανταστική ενέργεια και συναισθήματα. Στον Αρη, όταν με απέβαλαν, είχα πρόβλημα με ένα μέλος της ασφάλειάς τους. Μιλήσαμε για πέντε λεπτά και θα συναντηθούμε για καφέ. Είδαμε τα τελευταία λεπτά του αγώνα πλάι πλάι, κάνοντας ο ένας πλάκα στον άλλον. Εκείνος ήθελε να βάλει γκολ ο Αρης και εγώ ο ΠΑΟΚ. Τώρα είμαστε φίλοι. Κάποιες φορές, πρέπει να μιλάς».

Η συζήτηση για την Ελλάδα και το ελληνικό ποδόσφαιρο συνεπήρε τον ρουμάνο τεχνικό. «Πώς το είχε πει ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ;» ρωτάει και συνεχίζει: «Εχω ένα όνειρο. Να δω τα ελληνικά γήπεδα δίχως κάγκελα. Με τους φιλάθλους να παρακολουθούν το παιχνίδι και να μη συμβαίνει το παραμικρό. Αυτό που συμβαίνει εδώ δεν το έχω δει πουθενά. Ούτε στην Τουρκία. Είναι παράλογο να μην μπορούν να ταξιδέψουν οι οπαδοί των ομάδων στα εκτός έδρας παιχνίδια. Ολα είναι θέμα οργάνωσης. Δεν μπορεί κανένας να με πείσει ότι δεν γίνεται να ξεπεραστεί το πρόβλημα. Εδώ ξεπεράστηκε στην Αγγλία που σκοτώνονταν μεταξύ τους και τώρα η ατμόσφαιρα στα γήπεδά τους είναι φανταστική. Τρελοί βέβαια υπάρχουν παντού, όμως ούτε ο Αρης, ούτε ο ΠΑΟΚ, ούτε το ελληνικό ποδόσφαιρο τους χρειάζεται. Μπορείς να βάλεις κάμερες, να τους βρεις και να τους διώξεις».

Η ζωή με τον υιό Τσαουσέσκου

Τι γράφει στο βιβλίο του ο Λάζλο Μπόλονι; «Μιλάει για την κοινωνία όπως τη ζούσαμε πριν από την επανάσταση και έπειτα από αυτήν. Είναι μια αυτοβιογραφία, που σταματά όταν φεύγω στο εξωτερικό. Είναι όμως και μια βιογραφία του συστήματος. Τι συνέβαινε τότε και τι νιώθαμε» λέει και συνεχίζει: «Οι αθλητές που ήταν σε υψηλό επίπεδο δεν είχαν κανένα πρόβλημα. Ημασταν η θετική προπαγάνδα ενός κακού συστήματος, δίχως να το θέλουμε». Ο προπονητής του ΠΑΟΚ έζησε την κατάκτηση του Κυπέλλου Πρωταθλητριών με τη Στεάουα επί της Μπαρτσελόνα. «Εκείνη η νίκη ήταν φανταστική προπαγάνδα για το κομμουνιστικό σύστημα» θυμάται και συνεχίζει: «Πλάι στην ομάδα είχαμε ως μάνατζερ τον γιο του Τσαουσέσκου. Είμαστε ακόμη φίλοι. Είναι έξυπνος και αξιόλογος άνθρωπος. Δεν μοιάζει καθόλου στον πατέρα του».

Μονομαχίες στον Ολυμπο

Του Γιώργου Νασμή, ΤΑ ΝΕΑ 12.11.11

Η αξία του ηττημένου δίνει δόξα στον νικητή. Πάνω σ’ αυτόν τον καμβά αποτυπώθηκαν μερικές από τις πιο συγκλονιστικές στιγμές του παγκόσμιου αθλητισμού

Σπουδαία ταλέντα που η μοίρα τα έφερε να ανατείλουν την ίδια χρονική περίοδο στο ίδιο άθλημα, απέθεσαν σφραγίδα καυτερή στη μνήμη των φιλάθλων.

Πάντοτε υπήρχε ένα στοιχείο, μια αντίθεση στον χαρακτήρα, στην πολιτική, στο ταλέντο, που προκαλούσε ίντριγκα και ανέβαζε στα ύψη το ενδιαφέρον και την αδρεναλίνη.

Οπως στις σχέσεις πάθους, οι σχέσεις των μεγάλων αντιπάλων ξεκινούσαν από μια αόρατη αντιπάθεια για να καταλήξουν στον απόλυτο σεβασμό. Γιατί όπως είπε και ο αμερικανός πρωτοπυγμάχος Τζο Φρέιζερ, που έφυγε μερικές μέρες πριν από τη ζωή, «ο Μοχάμεντ Αλι λέει πως δεν θα ήμουν τίποτε χωρίς αυτόν. Κι εγώ του απαντώ πως κι αυτός δεν θα ήταν τίποτε χωρίς εμένα».

Μπορεί ο ποιητής να λέει πως στη δόξα, τον έρωτα και τον θάνατο ο άνθρωπος είναι μόνος, αλλά τουλάχιστον για να φτάσει στα δύο πρώτα πρέπει να χορέψει τάνγκο αργεντίνικο. Γεμάτο φλόγα, έτοιμο να κάψει τους ίδιους και τους γύρω τους.

Η πλειονότητα των αντιπαραθέσεων των μεγάλων αθλητών έγινε πεδίο εκμετάλλευσης. Οπως το 1972, όταν στη σκιά του Σιδηρού Παραπετάσματος ο Αμερικανός Μπόμπι Φίσερ διεκδίκησε και κέρδισε τον παγκόσμιο τίτλο στο σκάκι από τον Σοβιετικό Μπόρις Σπάσκι, στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας, σε μια αναμέτρηση που χαρακτηρίστηκε «ματς του αιώνα» και έσπευσαν να εκμεταλλευτούν πολιτικά οι Αμερικανοί.

Στη δεκαετία του ’50 ένας Αλγερινός, θύμα της αποικιακής πολιτικής των Γάλλων, εκπροσωπούσε τη Γαλλία στους δρόμους μεγάλων αποστάσεων. Πρόκειται για τον Αλέν Μιμούν που είχε την ατυχία αλλά και την τύχη να τρέχει την ίδια περίοδο με την «ατμομηχανή» Εμιλ Ζάτοπεκ. Πάντοτε δεύτερος και με την προσωνυμία «σκιά του Ζάτοπεκ», ο Μιμούν έκανε το ακατόρθωτο. Νίκησε στον μαραθώνιο των Ολυμπιακών της Μελβούρνης το 1956 αφήνοντας πίσω του τον μεγάλο αντίπαλο.

Το τένις έχει αναδείξει κατά καιρούς σπουδαίους μονομάχους. Το ζευγάρι που έχει δημιουργήσει μύθο γύρω από τις αναμετρήσεις του το αποτελούν δίχως αμφιβολία ο «παγωμένος» και αγέλαστος Σουηδός Μπιορν Μποργκ και ο «καυτός» και νευρικός Αμερικανός Τζον ΜακΕνρο. Η σκηνή που σπάει ο ΜακΕνρο τη ρακέτα του θεωρείται classic.

Στον ίδιο χώρο, ιστορία έγραψε και το γυναικείο ζευγάρι Ναβρατίλοβα – Εβερτ. Τσεχοσλοβάκα που έχει αυτομολήσει από ένα αυταρχικό καθεστώς, ομοφυλόφιλη, η Ναβρατίλοβα γρήγορα έγινε talk of the town και αντίπαλον δέος επί 15 χρόνια της όμορφης ξανθιάς Αμερικανίδας Κρις Εβερτ!

Στη σφαίρα του μύθου έχουν περάσει και οι μονομαχίες του αείμνηστου Αϊρτον Σένα με τον Γάλλο Αλέν Προστ στους αγώνες της Φόρμουλα 1. «Ηταν μια προσωπική υπόθεση», είχε δηλώσει ο Βραζιλιάνος.

Σε ελληνικό επίπεδο, το φτωχόπαιδο που μάτωνε τη φανέλα και ξεχείλιζε από πάθος, ο Παναγιώτης Γιαννάκης, αποτελούσε τον έτερο πόλο του νεοφερμένου Νίκου Γκάλη, με τις μονομαχίες τους να γράφουν ιστορία στα πλαστικά δάπεδα.

Εκείνη την εποχή, στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, δύο διάνοιες, ο Λάρι Μπερντ και ο Μάτζικ Τζόνσον, έδιναν άλλη αίγλη στο NBA, όπως κάνουν σήμερα στο ισπανικό πρωτάθλημα η «Φεράρι» Κριστιάνο Ρονάλντο και η «Πόρσε» Λιονέλ Μέσι, κατά δήλωση του Πορτογάλου.