Η οδύσσεια του ελληνικού σχολείου

 

Του Νίκου Τσούλια

Στις αρχές του αιώνα μας ο μεγάλος παιδαγωγός Αλέξανδρος Δελμούζος επιχειρεί μια ιστορική τομή στα εκπαιδευτικά πράγματα του τόπου. Δημιουργεί ένα διαφορετικό σχολείο, ανοιχτό στη ζωή και στην κοινωνία. Αναδεικνύει ένα δημιουργικό παιδαγωγικό περιεχόμενο. Αντιμάχεται την αυταρχική αγωγή και τον πειθαναγκασμό. Καλλιεργεί την ανθρωπιστική έννοια της μόρφωσης, το αίσθημα ευθύνης και την αντίληψη του χρέους στους μαθητές. Ενισχύει την αυτενέργεια, τις πρωτοβουλίες και την αναζήτηση της εφηβικής ψυχής. Το Ανώτερο Δημοτικό Παρθεναγωγείο του Βόλου θα «πολιορκηθεί» από τους αντιδραστικούς κύκλους ως επικίνδυνη, αιρετική προσπάθεια, που μπορεί να ανάψει φωτιές στους ανήσυχους χώρους της παιδείας. Θα «οδηγηθεί» δε στα δικαστήρια!

Η πολιτική σε πλήρη ανθοφορία

Έτσι γίνεται. Όταν έρχονται τα δύσκολα, η πολιτική γίνεται μέρος αναπόσπαστο της καθημερινής ζωής μας. Ποιος / ποια μπορεί να αδιαφορήσει για τις πολιτικές διεργασίες και για τις πολιτικές εξελίξεις, όταν αυτές του επηρεάζουν τόσο πολύ τη ζωή μας; Η πολιτική αρθρογραφία “μπαγιατεύει” πολύ γρήγορα, γιατί τα γεγονότα είναι “πυκνά” και “φορτωμένα”. Παρόλα αυτά, σήμερα υπάρχουν και παλιά κείμενα που τα θεωρώ σημαντικά.

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια