Από την εικονογράφηση κλασικών βιβλίων

του Νίκου Τσούλια

Η εικονογράφηση έχει και αυτή συμμετοχή στο παιχνίδι της γνώσης, δίνει το δικό της στίγμα στην περιπλάνηση της σκέψης και στο ξελόγιασμα της φαντασίας. Συχνά αποτελεί την όαση στον πυκνό ρουμάνι των λέξεων, εδώ παίρνουμε ανάσες για να φτερουγίσει για λίγο η ψυχή μας σε ασύνορους κόσμους, εδώ κάνουμε τις δικές μας προεκτάσεις που δεν έχει συλλογιστεί ο συγγραφέας, εδώ αυτοσχεδιάζουμε στην παράλληλη γραφή της ανάγνωσης – γιατί η ανάγνωση είναι μια ειδική μορφή “προφορικής γραφής”, είναι ένας διαρκής ψίθυρος, που άλλοτε περιλαμβάνει φράσεις του βιβλίου και άλλοτε δικούς μας συλλογισμούς. Η εικαστική τέχνη του σκίτσου γίνεται οίστρος για την περιπλάνηση της φαντασίας, γίνεται ζυμάρι για να πλάσεις τις δικές σου εικόνες, ανακατωμένες εικόνες, εικόνες προσωπικές και εικόνες της συγγραφής, γίνεται απλότοπος για να ανασχεδιάσεις συλλογισμούς για τη συνέχεια της ανάγνωσης, για να προβαδίσεις από την ανάγνωση. Η εικονογράφηση έχει τη δική της ιστορία, αφήνει τα δικά της σημάδια στη μνήμη και στην ονειροπόληση. Τα Χριστούγεννα θέλουν έναν δικό τους κόσμο περισυλλογής και αναστοχασμού, ιδιαίτερα σε μια εποχή όπου ο καταιγισμός της τηλεοπτικής εικόνας δεν σου αφήνει περιθώρια να δώσεις το δικό σου πνευματικό σκίρτημα. Η στατική – διαχρονική εικονογράφηση των κλασικών βιβλίων δεν έχει να κάνει με τον καταιγισμό των ηλεκτρονικών εικόνων που είναι επιφανειακή πληροφόρηση και δεν σου αφήνει καμιά “παρακαταθήκη”, δεν σου ανασυσταίνει απλώς το παρελθόν, σε καλεί να ξαναδημιουργήσεις ήρωες και παραμυθίες, σε καλεί να ξανασυναντήσεις τα παλιά σου όνειρα και να τα ενοφθαλμίσεις στις τωρινές σου φιλοδοξίες, στις μύχιες, στις ανομολόγητες φαντασιώσεις σου, στον απόλυτα προσωπικό σου πυρήνα, στο γυμνό πυρήνα της ύπαρξής σου, να μπεις και εσύ μέσα από τον φαντασιακό κόσμο στο αιώνιο ταξίδι της κλασικής εικονογράφησης.