ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ

Η γέννηση του Χριστού – Λαγουδερά, Παναγία της Αράκου Κύπρου 1192 μ.Χ.

Μαύρα Χριστούγεννα

του Νίκου Τσούλια

Μαύρα Χριστούγεννα εκείνα της χρονιάς του 198-. Είχαμε μαζευτεί όλοι στο σπίτι και εμείς τα παιδιά από την Αθήνα. Μας το είχαν πει στο τηλέφωνο ότι «τελείωσε». Αλλά άμα είσαι μακριά, τα νιώθεις τα πράγματα κάπως διαφορετικά. Τώρα όμως θα τα βλέπαμε από κοντά. Είχε και μια βαρυχειμωνιά, ουρανός πουθενά, είχε παραδοθεί στη μαυρίλα. Πάντα αγαπούσα τη βροχή, εκτός από εκείνες τις μέρες. Όλα ήταν μαύρα. Το φαγητό, τα γλυκά θεόπικρα. Είμαστε στενοχωρημένοι. Κανένας δεν είπε τίποτα γι’ αυτό. Δεν χρειαζόταν. Είχαμε πέσει όλοι πάνω στο τζάκι και κοιτούσαμε τη φωτιά, την περισσότερη ώρα σιωπηλοί. Οι φλόγες της εξάγνιζαν πάντα τις σκέψεις μας όταν τις βλέπαμε να φεγγοβολούν, τριζοβολώντας χαρούμενες και θαλπερές, πάντα εκτός από εκείνες τα Χριστούγεννα, τα μαύρα Χριστούγεννα, είχαν και αυτές μερίδιο στο κακό, αυτές είχαν αποτελειώσει την πράξη.

Χριστούγεννα

Ἀλέξανδρος Παπαδιαμάντης

«Ἐφημερίς» ἀρ. φυλ. 359

25 Δεκεμβρίου 1887

Ἐὰν τὸ Πάσχα εἶναι ἡ λαμπρότατη τοῦ Χριστιανισμοῦ ἑορτή, τὰ Χριστούγεννα βεβαίως εἶναι ἡ γλυκύτατη καὶ συγκινητικωτάτη, καὶ διὰ τοῦτο ἀνέκαθεν ἐθεωρήθη ὡς οἰκογενειακὴ κατ’ ἐξοχὴν ἑορτή.

Ἐν τῇ Ἑσπερίᾳ δὲ τὰ κατ’ αὐτὴν ἀνεπτύχθησαν καὶ διετυπώθησαν ὄντως, ὥστε προσέλαβεν ἰδιόρρυθμον τίνα τύπον, καὶ ἤθη, ἔθιμα καὶ παραδόσεις ἰδιαίτεραι πρὸς αὐτὴν συνεκροτήθησαν καὶ ἐπ’ αὐτῆς ἀντεπέδρασαν.

Εικόνες από τη Γέννηση του Χριστού

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

Απεικονίζουν το πιο σημαντικό γεγονός στην Ιστορία του Δυτικού Κόσμου, τη Γέννηση του Χριστού, το γεγονός που τέμνει την Ιστορία ολόκληρου του Κόσμου λόγω του διαρκώς αυξανόμενου    εκδυτικισμού του. Κάθε εποχή, κάθε γωνιά της Γης δημιουργεί και αναδημιουργεί τις δικές της εικόνες για τη Γέννηση του Χριστού. Καθεμιά θέλει να συμμετάσχει εξ αρχής και εξ ολοκλήρου στο μήνυμα και στο συμβολισμό της Γέννησης: στην αγάπη, στην ταπεινότητα και στην ελπίδα.

[Οι εικόνες είναι από διάφορες ιστοσελίδες]

Κωστής Παλαμάς

Νάμουν του σταύλου έν’ άχυρο, ένα φτωχό κομμάτι
την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

Να ιδώ την πρώτη του ματιά και το χαμόγελό του,
το στέμμα των ακτίνων του γύρω στο μέτωπό του.

Να λάμψω από τη λάμψι του κι’ εγώ σαν διαμαντάκι
κι’ από τη θεία του πνοή να γίνω λουλουδάκι.

Να μοσκοβοληθώ κι’ εγώ από την ευωδία,
που άναψε στα πόδια του των Μάγων η λατρεία.

Νάμουν του σταύλου ένα άχυρο ένα φτωχό κομμάτι
Την ώρα π’ άνοιγ’ ο Χριστός στον ήλιο του το μάτι.

 

Η γέννηση του Χριστού του Γιάννη Τσαρούχη (1946).