Παλιές χριστουγεννιάτικες κάρτες

του Νίκου Τσούλια

Έχουν γράψει και αυτές τη δική τους ιστορία. Παλιές χριστουγεννιάτικες κάρτες: Το υφάδι που μας ενώνει με το όνειρο και με το μεταφυσικό στερέωμα,  η θύμηση που προσπαθεί να υπερκεράσει τη φθορά του χρόνου και να συνδεθεί με την ευχή, με την προσωπική προσδοκία, με ένα φωτεινό μέλλον. Είναι ένα μικρό αλλά ορατό σημάδι του υπερφυσικού αστερισμού του θρησκευτικού φαινομένου που θα συνδεθεί με  τον παραμυθένιο παιδικό μας κόσμο και με την υπαρξιακή προσωπική μας αγωνία. Ήταν πάντα το πιο προσιτό δώρο, το δώρο που μοιραζόμαστε με τους οικείους τόσο εύκολα και το φυλάγαμε και για τα επόμενα χρόνια. Το ιστορικό της πρώτης εμπορικής χριστουγεννιάτικης κάρτας (είναι η πρώτη προβαλλόμενη) αναφέρει ως πρώτο σχεδιαστή τον καλλιτέχνη John Callcott Horsley το 1843. Θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι αντανακλούν μια ρομαντική διάθεση που εκδηλώνεται ευρύτερα στους κόλπους εκείνων των κοινωνιών και σα μια ισχυρή συλλογική φαντασίωση συνεχίζει το ταξίδι της και στους δικούς μας καιρούς. Σήμερα ο ψηφιακός κόσμος εισέρχεται ορμητικά και σε αυτό το τοπίο, το ανανεώνει και το εξαπλώνει σε κάθε γωνιά της Γης, στον καθένα μας. Απολαύστε τες…

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΧΡΟΝΙΑ ΠΡΟΟΔΟΥ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣ

Τα Χριστούγεννα του Τεμπέλη

Του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη

[από: 24grammata.com]

Στην ταβέρνα του Πατσοπούλου, ενώ ο βορράς εφύσα, και υψηλά εις τα βουνά εχιόνιζεν, ένα πρωί, εμβήκε να πίη ένα ρούμι να ζεσταθή ο μαστρο-Παύλος ο Πισκολέτος, διωγμένος από την γυναίκα του, υβρισμένος από την πενθεράν του, δαρμένος από τον κουνιάδον του, ξορκισμένος από την κυρά-Στρατίναν την σπιτονοικοκυράν του, και φασκελωμένος από τον μικρόν τριετή υιόν του, τον
οποίον ο προκομμένος ο θείος του εδίδασκεν επιμελώς, όπως και οι γονείς ακόμη πράττουν εις τα "κατώτερα στρώματα", πως να μουντζώνη, να βρίζη, να βλασφημή και να κατεβάζη κάτω Σταυρούς, Παναγιές, κανδήλια, θυμιατά και κόλλυβα. Κι έπειτα, γράψε αθηναϊκά διηγήματα!