Ανθρώπινη κατάσταση

(πεδίο πολιτικού προβληματισμού)

Του Νίκου Τσούλια

Βρέθηκα κάποτε σε ένα όμορφο ελληνικό καφενείο – ζαχαροπλαστείο στην Αστόρια της Νέας Υόρκης. Είχα ανοίξει ένα βιβλίο, αλλά η σκέψη μου δεν θα μπορούσε να αφοσιωθεί στις σελίδες. Άκουγα τη γλώσσα των μεταναστών με τις παραλλάζουσες χροιές του μισεμού και με τους προσαρμοσμένους τόνους της αλλοδαπής. Δεν υπήρχε ένταση, έβλεπες ένα κενό στο βλέμμα των ανθρώπων. Θυμάμαι την πικρή διαπίστωση ενός ηλικιωμένου που αποτελεί και το έναυσμα του σημερινού άρθρου. «Τι είναι άραγε ο άνθρωπος; Ήλθα εδώ για να μείνω δέκα χρόνια. Έμεινα όλη μου τη ζωή. Όλα τα έχω ανακατωμένα. Δεν ξέρω πού είναι η συνείδησή μου, στις παιδικές μου θύμησες ή στην αναζήτηση του αμερικάνικου ονείρου…».

Κείμενα λογοτεχνίας 10.12.11

Ενας αιώνας απ’ τη γέννηση του Γκάτσου

ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 6.11.11

ΥΠΟΚΥΠΤΩ στον πειρασμό να αφιερώσω αυτή τη σελίδα στη μνήμη του Νίκου Γκάτσου -το ποίημα που ακολουθεί διαβάστηκε, από τη συγγραφέα Αγαθή Δημητρούκα, στο συνέδριο που οργάνωσε το Μουσείο Μπενάκη και που διήρκεσε απ’ τις 23 ώς τις 25 Σεπτεμβρίου.