Η πολιτική σήμερα…

Του Νίκου Τσούλια

«Κινδυνεύουμε» από τον βομβαρδισμό της πολιτικής αρθρογραφίας και από τις γενικευμένες πολιτικής αναλύσεις. Σε όλη την Ελλάδα με την πολιτική και τη σχέση της με την οικονομία ασχολούμαστε όλη μέρα. Αναπόφευκτο και αναγκαίο ως ένα βαθμό. Όλοι τώρα έχουμε άποψη για το τι έγινε και το τι δεν έγινε. Μέχρι χθες είμαστε παραδομένοι στον καταναλωτικό ευδαιμονισμό και στη δανεική ευμάρεια και δεν βλέπαμε τη ροή της Ιστορίας μας, της Ιστορίας μας που δεν την γράφαμε εμείς αλλά άλλοι. Πορευόμαστε στο δικό μας «Τιτανικό» μάκαρες και ευδαίμονες χωρίς, ωστόσο, να ξέρουμε τι είναι ευτυχία. Η Ιστορία εκδικείται. Αν δεν τη διαμορφώνεις εσύ ως υποκείμενο, θα είσαι το αντικείμενο επί του οποίου θα γίνονται οι αλλότριες επιδρομές, οι ξένες δοκιμές, οι πειραματισμοί, η αλλαγή σελίδας που δε θα σε περιλαμβάνει αυθεντικά.

Περί εκπαίδευσης ο λόγος…

Εκπαιδευτικό σύστημα ΑΑΑ

Του Μιχάλη Μητσού, ΤΑ ΝΕΑ 24.11.11

Οι μαθητές στη Φινλανδία έχουν μια ωραία συνήθεια: πριν μπουν στην τάξη βγάζουν τα παπούτσια τους. Ισως να έχουν κρίνει οι ψυχολόγοι πως όταν είσαι με τις κάλτσες χαλαρώνεις, και μπορείς έτσι να αφομοιώσεις καλύτερα τη γνώση. Ισως απλώς το σχολείο να θεωρείται προέκταση του σπιτιού, όπου επίσης οι περισσότεροι Φινλανδοί κυκλοφορούν χωρίς παπούτσια. Εν πάση περιπτώσει, όποιος περάσει έξω από μια αίθουσα διδασκαλίας στο Ελσίνκι ή σε μια άλλη φινλανδική πόλη, θα δει παραταγμένα απ’ έξω καμιά εικοσαριά ζευγάρια. Εκτός από το Λαακαβουόρι, μια φτωχή ανατολική συνοικία της πρωτεύουσας. Εδώ, έξω από την τάξη 3C του Δημοτικού, βλέπει κανείς μόνο τέσσερα ζευγάρια παπούτσια: της Αναστάσια, του Αρτουρ, του Κέβιν και του Αρθουρ. Τεσσάρων παιδιών που έφτασαν πριν από δύο μήνες με τους γονείς τους στη Φινλανδία από τη Ρωσία και την Εσθονία. Και κάνουν εντατικά μαθήματα φινλανδικών.