Εξώφυλλα παλιών σχολικών βιβλίων 2

του Νίκου Τσούλια

Όλοι μας τα έχουμε αγγίξει,
τα έχουμε κοιτάξει και ξανακοιτάξει.
Προσπαθούσαμε να μαντέψουμε το περιεχόμενο του βιβλίου από το σχέδιο του εξωφύλλου, προσπαθούσαμε να κρίνουμε:
θα έχει μέσα σκίτσα και φωτογραφίες;
θα ανασαίνει το βιβλίο ή θα είναι ένας απέραντος λόγγος από γράμματα;
θα έχει μικρά κεφάλαια; 
τα μάτια μας θα μπορούν να χαζέψουν;  
η γλώσσα του πώς θα είναι,
θα την καταλαβαίνουμε εύκολα;
τι βαθμό θα βγάλουμε;
ποιος καθηγητής ή άραγε καθηγήτρια
θα το διδάξει; 

 

Το εικαστικό τους μέρος πάντα μας ενδιέφερε. Συνήθως τα βιβλία που είχαν πολλά σχέδια ήταν και πιο φιλικά, ίσως γιατί αντιπροσώπευαν ένα άλλο πνεύμα. Τα περισσότερα εξώφυλλα των σχολικών βιβλίων της προ – μεταπολιτευτικής περιόδου ήταν αυστηρά, προσαρμοσμένα στο παιδαγωγικό κλίμα της κάθε εποχής. 

Και όταν θα συναντήσεις ένα παλιό βιβλίο, στο Μοναστηράκι, ανάμεσα σε εκατοντάδες άλλα, το εξώφυλλο θα είναι εκείνο που θα αγκιστρώσει το περίεργο βλέμμα της αναζήτησης του απροσδιόριστου θησαυρού, αυτό θα ανοίξει τους πρώτους δρόμους για να συναντήσει η φαντασία το παιδικό όνειρο από την “πίσω πλευρά του χρόνου”, αυτό θα στήσει την πρώτη ξόβεργα για να ανασύρεις από της λήθης τα “λιωμένα” γεγονότα το πρώτο σκίρτημα της μνήμης (της μνήμης – προσωπικής λογοτεχνίας του κάθε ανθρώπου – A. Huxley), αυτό θα ξεκινήσει το παραμύθι που κάνει κάθε στιγμή ο άνθρωπος όταν δημιουργεί το δικό του, τον προσωπικό του μαγευτικό κόσμο και θα γίνει αμέσως ακρίτας αυτού του κόσμου…