Παρακμή: ανατομία μιας περίπτωσης

Χρονικό φθινοπώρου, χρονικό ανορθολογισμού
 
Ελεύθερη απόδοση:
του Νίκου Τσούλια 

Οκτώβριος έτους 199_ , έτους
20 _ _ , Γυμνάσιο, Λύκειο δήμου “άλφα”, πρωινό, δεν έχει βγει ο ήλιος: δεκάδες και δεκάδες μαθητές έξω από την πόρτα του σχολείου,
οι εκπαιδευτικοί έξω από το σχολείο, μερικοί γονείς έξω από το σχολείο, πέντε με έξι άτομα μέσα στο προαύλιο του σχολείου, κάποιοι είναι μαθητές, τους χωρίζει από τους απέξω η πόρτα, πόρτα; θυμίζει πόρτα, ζωσμένη με έξι -εφτά αλυσίδες, σαν αντάρτης με φυσεκλίκια, φορτωμένη με κάμποσα θρανία και στριμωγμένη με κάδους σκουπιδιών, οχυρό, “εξέγερση”, σχολείου καρικατούρα.

Θέμα: Κατάληψη. Ιδιότητά της: θεσμός.

Τόπος: Ελλάδα, Ελλάδα της παρακμής.

«Αργοπεθαίνει…»

Πάμπλο Νερούντα

Αργοπεθαίνει όποιος γίνεται σκλάβος
της συνήθειας, επαναλαμβάνοντας
κάθε μέρα τις ίδιες διαδρομές,
όποιος δεν αλλάζει περπατησιά, όποιος
δεν διακινδυνεύει και δεν αλλάζει
χρώμα στα ρούχα του, όποιος
δεν μιλεί σε όποιον δεν γνωρίζει.

 

«Οξύτερα τα χρόνια που έρχονται»…

Ο Δημήτρης Χατζής σε μια προφητική συνέντευξη, πριν από 31 χρόνια

Του ΔΗΜΗΤΡΗ ΓΚΙΩΝΗ,
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 16.7.11

Τον πρωτογνώρισα μέσα από τις σελίδες του βιβλίου του «Το τέλος της μικρής μας πόλης», τότε -προδικτατορικά- που αναζητούσαμε τη γνώση στα απαγορευμένα ή «απόβλητα» από τις εξουσίες βιβλία ή θεάματα.