Η Τσιγγανοπούλα

La Gitanilla

Θερβάντες, Μ. (χ.χ.), Η Τσιγγανοπούλα,
Αθήνα: Γνώση, σ.

[Οι αποδελτιώσεις δεν αντικαθιστούν το
διάβασμα των βιβλίων, αντίθετα το κεντρίζουν. Προσφέρονται ως πρόταση μελέτης
του σχετικού βιβλίου και για διευκόλυνση
στη δική σας αποδελτίωση.
Ο χρόνος γι’ αυτούς που διαβάζουν
έχει … άλλη αξία.
Θεωρώ πως κάθε διάβασμα βιβλίου απαιτεί κορφολόγημα του κειμένου για καλύτερη
μελέτη και για βιβλιογραφική χρήση]

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

Γιατί ήταν όσο δεν παίρνει ευγενικιά και καλότροπη. 20

Απ’ όλα υπάρχουν στον κόσμο, και πολλές φορές η πείνα σπρώχνει τους ταλαντούχους σε πράξεις που δεν τις βάζει ο ανθρώπινος νους. 20

· Η κομψότητα της Πρεθιόσα ήταν τόση, που λίγο – λίγο γινόντουσαν ερωτευμένα τα μάτια όλων όσων την κοίταζαν. 21

«Χόρευε αγαπούλα, και πάτα τη σκονούλα, την τόσο λεπτούλα». 23

«Με των ματιών της τ’ ανέβασμα
και τις ψυχές ανεβάζει
όσων θεωρούν και θαυμάζουν
ευλάβεια και συνοδειά της». 25

«… για να φτερουγοσκεπάσουν
τρομαγμένες αρετές». 27

«κάποιος που, μην τ’ αρνηθείς
για σένα ζει και πεθαίνει,
φτωχός, κρυφός εραστής». 34

· Πρεθιόσα: Ποτέ ένας ερωτευμένος δεν είναι φτωχός, γιατί πρώτα – πρώτα, η φτώχεια είναι ο μεγαλύτερος εχθρός του έρωτα. 34

Δεν υπάρχει τσιγγάνος βλάκας ούτε τσιγγάνα χαζή, γιατί οι δυσκολίες της ζωής τους ανοίγουν τα μάτια, τους κάνουν πονηρούς και καταφερτζήδες, μ’ αποτέλεσμα ν’ ακονίζουν τα ταλέντα τους σε κάθε τους βήμα και να μην αφήνουν να πιάσουν σκουριά με κανέναν τρόπο. 34

Πρεθιόσα: Γιατί έχουν για δασκάλους και καθηγητές το διάβολο και την ίδια τη ζωή. 35

Ας τρέχει η τύχη καθενός εκεί που θέλει ο ουρανός. 41

· Δεν υπάρχει ποιητής που να μην είναι πλούσιος, αφού όλοι ζουν ευχαριστημένοι απ’ ό,τι έχουν, φιλοσοφία που λίγοι μπορούν να την φτάσουν. 51

Πρεθιόσα: Άλλο σκέφτεται ο ψαρής και άλλο εκείνος που τον σελώνει. 54

[Γερο -τσιγγάνος προς «υποψήφιο τσιγγάνο]:

Για μας οι κακίες τα’ ουρανού είναι αύρες, δρόσισμα τα χιόνια, λουτρό η βροχή, μουσική οι βροντές και δαυλιά οι αστραπές… 64

Είμαστε αστρονόμοι της εξοχής, γιατί καθώς κοιμόμαστε, σχεδόν πάντα, κάτω απ’ το ξέσκεπο ουρανό, ξέρουμε για όλες τις ώρες ποιες είναι της μέρας και ποιες της νύχτας – βλέπουμε πώς ξεμοναχιάζει και σβήνει η αυγή τα’ άστρα τ’ ουρανού, και πώς προβαίνει μαζί με τη συντρόφισσά της την ανατολή, φραίνοντας τα’ αγέρι, δροσίζοντας το νερό και νοτίζοντας τη γη, και κατόπι, πίσωθέ της, ο ήλιος χρυσώνοντας κορφές και κατσαρώνοντας βουνά – και δεν φοβούμαστε ούτε μην παγώσουμε όταν μας πέφτουν οι ακτίνες του λοξά, ούτε μην ψηθούμε όταν μας τις ρίχνει από πάνω προς τα κάτω – το ίδιο πρόσωπο στρέφουμε και στον ήλιο και στην παγωνιά, και στη στέρηση και στην αφθονία. 65

· Πρεθιόσα: Οι ερωτικές ορμές τρέχουν αλόγιστα ώσπου να συναντηθούν με τη λογική ή με την απογοήτευση. 67

Πρεθιόσα: Ο εραστής για να ικανοποιήσει τον πόθο του υπόσχεται του Ερμή τις φτερούγες και του Δία τις αχτίδες… 68

Γιατί ο φθόνος βολεύεται με την ίδια ευκολία στις καλύβες των βαρβάρων και στα μαντριά των τσοπαναραίων, όπως κα στα βασιλικά παλάτια. 69

· Για να βλέπει συνεχώς κοντά του τη γυναίκα που ‘χε κάνει αφέντρα της σκλάβας θέλησής του. 70

Ενώ οι δυο εραστές έπλεαν σε πελάγη ευτυχίας μόνο με το να κοιτιούνται. 73

Τον ρώτησε γιατί περπατούσε τέτοια ώρα και τόσο μακριά απ’ τον δημόσιο δρόμο. 77

Πάντα οι ερωτευμένοι θαρρούνε δυστυχή τον εαυτό τους όσο δεν φτάνουν το ποθούμενο. 87

«… του τυφλού Έρωτα αχτίδα,
που στα στήθη φωτιά κάνει το χιόνι,
δύναμη που απαλά
χορταίνει, ξεδιψά, μα και σκοτώνει». 89

«Καθώς εγώ θα στεφανωθώ μαζί της, θα πάω ευχαριστημένος στον άλλον κόσμο, αφού θα φύγω απ’ αυτόν με την ιδιότητα του να ‘μαι δικός της». 103