Ο σύγχρονος ρόλος του εκπαιδευτικού

Του Νίκου Τσούλια

Σε έναν κόσμο που είναι διαρκώς μεταβαλλόμενος, σε κοινωνίες που μετασχηματίζονται σε ολοένα και πιο σύνθετες λειτουργίες, σε μια εποχή όπου η γνώση και η τεχνολογία είναι ένα ρευστό πεδίο και διαμορφώνουν ολοένα και περισσότερο μια επιστημοκρατούμενη γραφή της ιστορίας, μπορεί το σχολείο να παραμένει παραδοσιακό; μπορεί ο εκπαιδευτικός να λειτουργεί με τα γνωστά σχήματα της μετωπικής διδασκαλίας;

Άουσβιτς

Rees, L. (2005), Άουσβιτς, Αθήνα: Πατάκης, σ.

• Ως πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος;
• Πώς ξεπήδησε το πιο σκληρό
  φαινόμενο βαρβαρότητας;
• Μήπως είμαστε ακόμα στην
  προϊστορία του ανθρώπου;
• Ποια είναι η φύση του ανθρώπου, όταν μπορεί και γίνεται τόσο βάναυση;
• Είναι η μνήμη ικανή να αποτρέψει
  στο μέλλον τέτοια φρίκη;

[Οι αποδελτιώσεις δεν αντικαθιστούν το διάβασμα των βιβλίων, αντίθετα το κεντρίζουν. Προσφέρονται ως πρόταση μελέτης του σχετικού βιβλίου και για διευκόλυνση στη δική σας αποδελτίωση. Ο χρόνος γι’ αυτούς που διαβάζουν έχει … άλλη αξία.
Θεωρώ πως κάθε διάβασμα βιβλίου απαιτεί κορφολόγημα του κειμένου για καλύτερη μελέτη και για βιβλιογραφική χρήση]

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΑ

Κική Δημουλά

Ὅλα τὰ ποιήματά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
ἀτέλειωτα μένουν.

Φταίει ποὺ πάντα βιάζεται ἡ ἄνοιξη,
φταίει ποὺ πάντα ἀργεῖ ἡ διάθεσή μου.

Γι᾿ αὐτὸ ἀναγκάζομαι
κάθε σχεδὸν ποίημά μου γιὰ τὴν ἄνοιξη
μὲ μιὰ ἐποχὴ φθινοπώρου
ν᾿ ἀποτελειώνω.

Περί ηγεμονίας

Γ. ΡΟΥΣΗ, Καθηγητή του Παντείου Πανεπιστημίου, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ, 31.7.2011

Μια κομβική για την ανατροπή της κυρίαρχης τάξης πραγμάτων έννοια είναι η γκραμσιανή έννοια της ηγεμονίας.

Για την επικρατούσα στη συλλογιστική του Γκράμσι θέση, η διατήρηση της αστικής εξουσίας δεν οφείλεται μόνον, ούτε ίσως κυρίως, στην άσκηση άμεσης βίας εκ μέρους του κράτους της αστικής τάξης, αλλά στο γεγονός ότι αυτή έχει κατορθώσει να κατακτήσει την ιδεολογική ηγεμονία-διεύθυνση στο επίπεδο της κοινωνίας των ιδιωτών.