Εκπαιδευτικός; Παιδαγωγός και διανοούμενος!

του Νίκου Τσούλια
(Ως πρόεδρος της ΟΛΜΕ)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα:
“ΤΑ ΝΕΑ” 30.4.01

Κάθε φορά που οι Αχαιοί ήθελαν να κατευνάσουν το θυμό του Αχιλλέα κατέφευγαν στο δάσκαλό του, το γέρο – Φοίνικα γνωρίζοντας πως μόνο ο παιδαγωγός μπορούσε να εκλογικεύσει τα πάθη, να φρονιμέψει την οργή. Και πιστεύω πως ο δάσκαλος «όπου γης και όπου χρόνου» έχει τον οίστρο και την επιμέλεια να καλλιεργεί το πνεύμα και το σώμα του ανθρώπου, να ιχνηλατεί τα νοήματα του Κόσμου.

Διαβάζοντας: ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ 1970

ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

ΘΕΩΡΗΤΙΚΗ ΓΕΩΜΕΤΡΙΑ

ΟΡΓΑΝΙΣΜΟΣ ΕΚΔΟΣΕΩΝ ΔΙΔΑΚΤΙΚΏΝ ΒΙΒΛΙΩΝ

1970

Είναι η εποχή όπου το περιεχόμενο της Γεωμετρίας ταυτιζόταν εν πολλοίς με τα “Στοιχεία του Ευκλείδη” και οι δύσκολες περιοχές ήταν οι γεωμετρικοί τόποι και οι κατασκευές. Είναι η περίοδος όπου τα Μαθηματικά θεωρούνταν εξ ορισμού δύσκολα, οι γονείς δικαιολογούσαν μόνο σε αυτό το μάθημα σχετικά εύκολα τα παιδιά τους όταν “δεν τα έπαιρναν”, κάποιοι δε καθηγητές συντηρούσαν το μύθο του δύσκολου μαθήματος προσδίδοντας και πρόσθετη αίγλη στο πρόσωπό τους. 
Ενδιαφέρουσα είναι η ανασκόπηση της Γεωμετρίας από το συγγραφέα που αναπαράγεται ολόκληρη και προτείνω να διαβαστεί με προσοχή.   

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

22 ιδρύματα με 509 προγράμματα σπουδών

ΝΙΚΟΛΙΤΣΑ ΤΡΙΓΚΑ –
ΜΙΧΑΛΗΣ ΝΙΒΟΛΙΑΝΙΤΗΣ

ΕΘΝΟΣ 3.8.11

Βροχή οι αιτήσεις στα ελληνικά ΑΕΙ εξαιτίας της οικονομικής συγκυρίας

Στροφή στα μεταπτυχιακά προγράμματα των ελληνικών πανεπιστημίων τα οποία κοστίζουν σαφώς λιγότερα χρήματα από τα αντίστοιχα των ξένων ανώτατων ιδρυμάτων παρατηρείται τα τελευταία χρόνια ενώ το φαινόμενο αναμένεται να διογκωθεί φέτος, εξαιτίας της οικονομικής κρίσης.

Η πιο περίπλοκη εξήγηση είναι η σωστή

ΤΟΥ ΕΥΓΕΝΙΟΥ ΑΡΑΝΙΤΣΗ, ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ 4.9.11

ΞΕΤΥΛΙΞΑ τις σκέψεις που προηγήθηκαν σκοπεύοντας να δείξω την ηθική και ουσιαστική απώλεια της οποίας υπεραναπλήρωση αποτελεί, κατά την άποψή μου, ο πολλαπλασιασμός των θεσμών του βιβλίου, των παρουσιάσεων, των βραβείων, των ενθέτων του τύπου, των περιοδικών, των ιστοσελίδων, των βιβλιοθηκών, των εκθέσεων, των εκπομπών, των συνεδρίων, των οργανισμών, των μεταφράσεων, των καταλόγων με τα «ευπώλητα» κ.λπ. κ.λπ. -παροξυσμική πιστοποίηση του ότι δήθεν το βιβλίο υπάρχει ακόμη και χαίρει άκρας υγείας.