Η ειδική παιδαγωγική εκφράζει ένα νέο ανθρωπιστικό περιεχόμενο στο σχολείο

του Νίκου Τσούλια

Ο κόσμος μας χαρακτηρίζεται από πολλαπλασιαζόμενη κοινωνική πολυπλοκότητα[1] και με δεδομένα ότι η εκπαίδευση και η κοινωνικοποίηση είναι αναπόσπαστα συνδεδεμένες καθ’ όλη την διάρκεια της ζωής[2], οφείλουμε να εξετάσουμε πώς μπορούμε να δομήσουμε τις κοινωνίες μας για να αυξήσουν την αυτονομία των ατόμων με αναπηρία (α.μ.α.) [3]. Η εμφάνιση των κοινωνικών κινημάτων διεθνώς, ιδίως στις Η.Π.Α. στην δεκαετία του ’60, επέδρασε στην ειδική αγωγή (ε.α.) με κύριο αίτημα την ενσωμάτωση των ατόμων με ειδικές ανάγκες (α.μ.ε.α.) σε όλες τις εκφάνσεις της καθημερινής ζωής, στοχεύοντας στην αυτοτέλεια και στην αυτορρύθμιση των ζητημάτων τους, ώστε να συμμετέχουν στην κοινωνία ως ενεργά μέλη[4].

«Ο πασατέμπος»

Του Δημήτρη Ν. Μανιάτη, ΤΑ ΝΕΑ, 10 Αυγούστου 2011

Ο ερωτικός καημός και το παράπονο δεν είναι αποκλειστικότητα κανενός μουσικού είδους. Από το ρεμπέτικο μέχρι τη soul και από το δημοτικό μέχρι τα blues οι δημιουργοί έχουν κατά καιρούς διατυπώσει πλευρές της ερωτικής απογοήτευσης. Δεν θα μπορούσε λοιπόν να λείπει απ’ το εν λόγω πεδίο του πικρού συναισθήματος ένας μεγάλος έλληνας δημιουργός και μάλιστα στην πιο πρώιμη φάση του έργου του. Και ειδικότερα, σε νεαρή ηλικία – εν μέσω του αδελφοκτόνου Εμφυλίου Πολέμου. Είπατε τίποτε;

ΑΕΙ και μεταρρύθμιση, 2 άρθρα

Νέα αφετηρία με πολλές αντιφάσεις

Του Θ. Π. ΠΑΠΑΘΕΟΔΩΡΟΥ*

Η ψήφιση του νόμου-πλαισίου, από μία τόσο ευρεία πλειοψηφία της Βουλής, συνιστά εξ αντικειμένου μία νέα αφετηρία για την ακαδημαϊκή κοινότητα και διαμορφώνει όρους λειτουργίας για το Πανεπιστήμιο, στους οποίους συνυπάρχουν τα θετικά και τα αρνητικά στοιχεία, καθώς και πολλές αντιφάσεις.