Σχολικών βιβλίων αφηγήσεις: Αλφαβητάριο 1971 α

Αλφαβητάριο Α΄ Δημοτικού 1971

Των Ι. Γιαννέλη, Γ. Σακκά.

Επιμέλεια: Νίκου Τσούλια

“Το Αναγνωστικό των Αναγνωστικών”

Το μακροβιότερο βιβλίο του Δημοτικού. Έμαθε εκατοντάδες χιλιάδες ελληνόπουλα να συλλαβίζουν, να «λύνουν» τη γλώσσα τους, να απελευθερώνουν τη σκέψη τους, να ονειρεύονται τον κόσμο των μεγάλων μέσα από την περιπέτεια των γραμμάτων.

Η δημοτική γλώσσα σε πλήρη επικράτηση. Τα θέματα από την απλή, καθημερινή ζωή, ο καθένας μας θα μπορούσε να είναι στη θέση του ήρωα.

Οι αξίες παραδοσιακές, δεν είχαμε και καμιά κουλτούρα αμφισβήτησης τότε… Η πυρηνική οικογένεια στις δόξες της, δεν υπήρχε περίπτωση να μην περιλαμβάνει παππού ή γιαγιά ή και τους δύο.

Τα σκίτσα πανέμορφα, τα ξεπατικώναμε ξανά και ξανά. Το βιβλίο πάντα ντυμένο με τη γνωστή μπλε κόλα – για να ξεφύγει από τη συνεχή χρήση – και την ακόμα πιο γνωστή ετικέτα να γράφει τα στοιχεία μας.

Οι ήρωες έγιναν θρύλοι. Ο Μίμης, η Άννα, η Λόλα, η Έλλη θα κυκλοφορούν ανάμεσά μας σα γνωστοί, σα γειτονόπουλα. Τους θεωρούσαμε ζωντανούς. Παίζαμε μαζί τους, χωρίς αυτοί να το ξέρουν. Μας ταξίδεψαν σε κόσμους που δεν τους είχαμε ακόμα γνωρίσει.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

– Λὰ, λὰ, ὅλα.
Λὰ, λὰ, Λόλα.
– Λόλα, ἔλα Λόλα.
Νά ἕνα νινί.

-Ἔλα, νινί, ἔλα.
Ἔλα, νινί, νάνι.
Ι ι ι…Ο ο ο…

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

– Τόπι, τόπι, Μίμη.

Τόπι, τόπι, Ἕλλη.

– Πέτα, Ἄννα, τὸ τόπι.

Ἄννα, πέτα τὸ τόπι.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

– Θυμάρι, θυμάρι, Ζωή.
Ἰδὲς τί καλὸ θυμάρι.
Μύρισε, Ζωή, θυμάρι.
Θέλω νὰ τὸ μυρίσης,
ἔλεγε ἡ Ἄννα.

 

 

 

Ἡ εἰκόνα

Ὑψηλὰ ἦταν ἡ εἰκόνα,
ἡ εἰκόνα τῆς Παναγίας.
Νά ἡ Ἄννα ἀπὸ κάτω,
κάτω ἀπὸ τὴν εἰκόνα.
Γονατίζει σιγὰ – σιγά.
Ὕστερα λέγει:
– Ἅγιος ὁ Θεός…

 

 

 

 

Συνεχίζεται…