Ίσως για όλους μας να έρχεται πάντα η άνοιξη…

Του Νίκου Τσούλια

[Πρόκειται για μια παιδική ιστορία. Αφορμή της γραφής της ήταν ένα παλιό εμπνευσμένο χρονογράφημα του Παύλου Παλαιολόγου στην εφημερίδα «ΤΟ ΒΗΜΑ», όπου εξέφραζε το «παράπονό» του γιατί οι άνθρωποι δεν έχουν, όπως η φύση, τη δική τους άνοιξη!]

 

Ο φίλος μας ο κοτσυφούλης είχε συνηθίσει καιρό τώρα να πηγαίνει και να κάθεται με τις ώρες στο αγαπημένο του δέντρο, μια γέρικη βελανιδιά στη μέση ενός χωραφιού.

Τα σκολειά χτίστε

Του Κωστή Παλαμά

… Λιτὰ χτίστε τα, ἁπλόχωρα,
μεγάλα, γερὰ θεμελιωμένα,
ἀπὸ τῆς χώρας, ἀκάθαρτης,
πολύβοης, ἀρρωστιάρας, μακριά.
Μακριὰ τ᾿ ἀνήλιαγα σοκάκια,
τὰ σκολειὰ χτίστε.

Καὶ τὰ πορτοπαράθυρα τῶν τοίχων
περίσσια ἀνοῖχτε, νά ᾿ρχεται ὁ κὺρ Ἥλιος,
διαφεντευτής, νὰ χύνεται,
νὰ φεύγει, ὀνειρεμένο πίσω του
ἀργοσέρνοντας τὸ φεγγάρι.

Γιομίζοντάς τα νὰ τὰ ζωντανεύουν
μαϊστράλια καὶ βοριάδες καὶ μελτέμια
μὲ τοὺς κελαηδισμοὺς καὶ μὲ τοὺς μόσκους,
κι ὁ δάσκαλος, ποιητὴς
καὶ τὰ βιβλία νὰ εἶναι σὰν τὰ κρίνα…

«Η Φόνισσα»

[Με το τέλος του 20ου αιώνα μου ζητήθηκε από την εφημερίδα “ΤΑ ΝΕΑ” να γράψω ποιο είναι το καλύτερο πνευματικό “βιβλίο” και επέλεξα τη “Φόνισσα”]

Του Νίκου Τσούλια
(Ως προέδρου της ΟΛΜΕ)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα
“ΤΑ ΝΕΑ”, 27.11.1999

Ως καλύτερο «βιβλίο» του απερχόμενου αιώνα θεωρώ τη «Φόνισσα», που γράφτηκε το 1903 από τον Αλέξανδρο Παπαδιαμάντη. Και αυτό γιατί αποτελεί ένα μοναδικό κοινωνικό μυθιστόρημα που διεισδύει αποκαλυπτικά στην ασύνορη ανθρώπινη φύση αναζητώντας το Νόημα της ζωής και τους όποιους παραλογισμούς της μέσα από οριακές πράξεις των ηρώων.