Ξεφυλλίζοντας παλιές σελίδες μας…

του Νίκου Τσούλια

ΤΟ ΑΡΘΡΟ 26.6.11

Μια προσέγγιση των «αναγνωστικών» βιβλίων των παλιών δεκαετιών σίγουρα υπόκειται σε περιορισμούς και δεσμεύσεις. Η νοσταλγική διάθεση που χαρακτηρίζει τον καθένα μας για την παιδική του ηλικία, οι μεγάλες αλλαγές στο όλο «σκηνικό» των σχολικών βιβλίων ανάμεσα στο «χθες» και στο «σήμερα» και οι εύκολες πολιτικο – ιδεολογικές αναγωγές είναι μερικοί παράγοντες που προκαλούν δυσκολίες για μια σύγχρονη ματιά, σε ένα παρελθόν που είχε αρκετά διαφορετικές συντεταγμένες αλλά και ξεχωριστούς ορίζοντες απ’ ό,τι το σημερινό ευμετάβλητο κοινωνικό περιβάλλον.

Το δικαίωμα στην αποτυχία

Του Νίκου Χατζηαυγουστίδη

Η ανάγκη, η επιθυμία να πετυχαίνει ο άνθρωπός τους στόχους του, να νιώθει επιτυχημένος μέσα στην κοινωνική ομάδα στην οποία ζει, είναι φυσική, γενετική
θα έλεγα , ανάγκη του ανθρώπου, που θεμελιώνεται πάνω στο «τραύμα της γέννησης» ή το «σύνδρομο μειονεξίας» κατά Άντλερ.

Και εγώ εκεί…

Claude Monet , The Artist’s house at Argenteuil, 1873, The Art Institute of Chicago

 

Του Νίκου Τσούλια

Να ήμουν και εγώ εκεί…

τη στιγμή της ιστορίας όταν οι προσωκρατικοί φιλόσοφοι ανέτρεψαν την ανορθολογική εξήγηση της φύσης και οδήγησαν την ανθρώπινη σκέψη στην απομάγευση του Κόσμου, στα ερμηνευτικά σχήματα των “αιτίων”, στην προαγωγή της λογικής ως καθοριστικού εργαλείου αυτογνωσίας και ετερογνωσίας  και αλλάζει η ιστορία του ανθρώπου…

«Ἐθνικὴ Παιδεία»

Του Κ. Βάρναλη

Γανιάσατε, δασκάλοι, νὰ ξεμάθω                                     
νά ῾μαι ἐγώ, νὰ στοχάζομαι, νὰ θέλω –
ψέματα ὅλο ν᾿ ἀκούω, νὰ λέω, νὰ πράττω,
γιὰ ψέματα νὰ ζῶ καὶ νὰ πεθαίνω.

Δὲν μπόρεσε ἡ σπουδὴ νὰ μὲ χαλάσει.
Ἀντέξανε σαρκίο, ψυχὴ καὶ γνώση
μὰ κάθε τόσο θάνατος νὰ ξέρεις
ὅτ᾿ εἶσαι πάντα πουλημένο κρέας.

Βιβλίο, φτερούγισμα ζωής

Του Νίκου Τσούλια,
(Ως προέδρου της ΟΛΜΕ)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα,
“ΤΑ ΝΕΑ”, 15.7.1998

Θεμελιακό ζήτημα του σχολείου είναι η σχέση του με το βιβλίο. Συνήθως θεωρούμε (και εμείς οι εκπαιδευτικοί…) πως αυτή η σχέση είναι από μόνη της ισχυρή και ότι αυτή η σχέση γίνεται μια ζωντανή λειτουργία μεταξύ παιδιού και βιβλίου σχεδόν με έναν αυτόματο τρόπο. Και εδώ διαπράττεται ένα μεγάλο λάθος.