Σκοτεινή αγάπη!

Του Νίκου Τσούλια

Μόλις μπαρδάλιαζαν οι σταφίδες, αμέσως σκεφτόμαστε τα μέρη που θα πρωτοπηγαίναμε για τη σχετική έφοδο, όχι από φόβο μήπως την πατήσουμε – γιατί «ο αγουροφάγος έφαγε,
ο γουρμοφάγος δεν πρόλαβε»-, αυτό άλλωστε δεν το ξέραμε τότε και δεν υπήρχε περίπτωση εμείς να είμαστε στους γουρμοφάγους, αλλά για να παινευτούμε πως φάγαμε πρώτοι σταφίδα, έστω και αν το ξίνισμα της ρόγας στεκόταν στο λαιμό και για να καλωσορίσουμε τον επερχόμενο τρυγητό και το μάζεμα της τσαμπίδας από όποιο σταφιδοχώραφο προλαβαίναμε, για να τις απλώσουμε δίπλα από τα κανονικά αλώνια σε δικά μας αλωνάκια, για να πάρουμε καμιά δραχμή και να ψωνίσουμε κάνα παιχνίδι στο πανηγύρι στου Τζαμί στο τέλος του Αυγούστου.

Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα

Του Κωστή Παλαμά

Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα κι ἂς τὸ πατοῦν οἱ ξένοι,
στοιχειὸ εἶναι καὶ μὲ προσκαλεῖ· ψυχή, καὶ μὲ προσμένει.

Τὸ σπίτι ποὺ γεννήθηκα ἴδιο στὴν ἴδια στράτα
στὰ μάτια μου ὅλο ὑψώνεται καὶ μ᾿ ὅλα του τὰ νιάτα.

Τὸ σπίτι, ἂς τοῦ νοθέψανε τὸ σχῆμα καὶ τὸ χρῶμα·
καὶ ἀνόθευτο καὶ ἀχάλαστο, καὶ μὲ προσμένει ἀκόμα.

Σχολείο χωρίς σύνορα

Του Νίκου Τσούλια

(ως προέδρου της ΟΛΜΕ)

Δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα «ΤΑ ΝΕΑ», 9.11.2000

Ο σύγχρονος πολιτισμός είναι πολιτισμός που χαρακτηρίζεται από την ετερότητα και την πολυμορφία στη συγκρότηση των κοινωνιών. Ήδη στη χώρα μας υπάρχουν περίπου 800.000 αλλοδαποί, ο δε αντίστοιχος μαθητικός πληθυσμός έχει υπερβεί το 10% του συνολικού μαθητικού δυναμικού με αυξητικές τάσεις. Η πολυ – πολιτισμικότητα είναι στοιχείο κοινωνικής συνοχής και δημοκρατικής εξέλιξης.